بلاتکلیفی هدیه منفعت‌طلبان به فوتبال

- لیگ برتر فوتبال ایران بعد از هفته بیست و یکم در نهم اسفندماه، به دلیل شیوع ویروس کرونا، تعطیل شد و حالا با دو ابهام بزرگ روبرو است. اولین ابهام، مهلت بین لیگ نوزدهم و بیستم است که در حالت عادی ۷۵ روز بود و تیم‌ها فرصت داشتند در این دوره استراحت کنند و پس از آن به بدنسازی بپردازند. نقل و انتقالات تابستانی هم تحت تاثیر این موضوع قرار می‌گیرد.

حالا هر چه پایان زمان لیگ نوزدهم به تعویق بیفتد، این فاصله بین دوفصل کمتر می‌شود و تیم‌ها در روند بدنسازی و آماده‌سازی خود برای لیگ بیستم به مشکلات جدی برمی‌خورند.

معضل دوم این است که پزشکان ورزشی معتقدند بازیکنان فوتبال نمی‌توانند ۱۲ ماه کامل در شرایط مسابقه و تمرین قرار داشته باشند. الان هم بازیکنان دور از تمرین گروهی و پرفشار هستند و ممکن است در تمرینات انفرادی آسیب هم ببینند. به نظر می‌رسد سازمان لیگ اصرار دارد لیگ نوزدهم را به هر نحوی که شده به اتمام برساند و از طرفی دیگر به خاطر شیوع ویروس کرونا اجازه برگزاری تمرینات را ندارند و تیم‌ها هم بدون برگزاری جلسات تمرینی نمی‌توانند وارد مسابقات شوند.

این عوامل اما به بهانه‌ای برای باشگاه‌ها تبدیل شده تا به فکر تعطیل کردن مسابقات باشند آن هم در حالی که هیچ راهکار دیگری را پیشنهاد نمی‌دهند. این افراد که ادامه لیگ با ناکامی‌های بیشترشان همراه خواهد شد، اعتقاد دارند در صورت ادامه بازی‌ها، همه متضرر می‌شوند اما زیر بار هیچ پیشنهادی نمی‌روند. نه حاضر می‌شود لغو لیگ با تعیین تیم صدرنشین به عنوان قهرمان و تیم‌های قعرنشین به عنوان سقوط‌کننده به لیگ پایین‌تر باشد و نه به فکر بازگشت به بازی‌ها هستند. 

در علوم مدیریت، این موضوع مطرح است که وقتی فردی انتقاد می‌کند، باید پیشنهادی هم برای بهبود وضعیت بدهد اما در ایران، همه چیز برعکس است. مدیران و مربیان برخی از باشگاه‌ها به صورت یکطرفه فقط به دنبال لغو لیگ هستند و پیشنهادی نمی‌دهند. این افراد، حالا به عنوان عوامل اجرایی لیگ برتر فعالیت می‌کنند اما تکلیف لیگی که در آن هزینه کرده‌اند، را روشن نمی‌کنند. 

اگر حال و روز فوتبال ایران این چنین است، بدون تردید به خاطر حضور برخی از چهره‌هایی بوده که به اشتباه، سر از فوتبال در آوردند زیرا تا زمانی حاضر به ادامه لیگ هستند که منافع‌شان تامین شود. به محض اینکه منفعتی از لیگ نبرند، به فکر لغو لیگ می‌افتند و هیچ الگوی دیگری از سایر کشورها را هم نمی‌پذیرند. باید دید در آینده فوتبال ایران چگونه از این چالش بزرگ بلاتکلیفی خارج می‌شود.