مهمترین آثار تاریخی و سوغات تبریز چیست؟
به گزارش خبرنگار فضای مجازی ، تبریز از شهرهای اصیل ایران است و به علت داشتن آثار تاریخی، گردشگران و توریستهای زیادی را به خود جذب میکند. سوغاتیهای ناب و ویژه خود را دارد که در هیچ مکان دیگری یافت نمیشود. تبریز در دورههای مختلف حائز اهمیت و قدرت سیاسی بوده است که به همین علت آثار بسیاری در این شهر وجود دارد. این آثار ممکن است مکانهای مذهبی یا تاریخی یا طبیعی باشد که هر کدام در جایگاه خود جذاب هستند. بدیهی است که جذب گردشگر باعث پیشرفت اقتصادی هر شهری میشود. تبریز هم مانند دیگر شهرها دست خوش این پیشرفت شده است. تعدادی از این سوغات عبارتند از:
اریس: نوعی شیرینی سنتی است که بسیار طرفدار دارد. با استفاده از شکر، پسته، شیر و وانیل تهیه میشود. اریس که به سوت شیرنی سی هم معروف است، انواع مختلفی مثل پرتقالی و کاکائویی دارد. نوعی اریس به نام اریس شیری کشی وجود دارد که در طعمهای وانیلی و پستهای وجود دارد.
باسلوق: شیرینیای لطیف است که به آن راحت الحلقوم میگویند. چنان این شیرینی نرم است که در دهان آب میشود. موادی که در آن استفاده میکنند، شامل شکر، آب، آرد، پودر ژلاتین و جوهر لیمو است. این شیرینی تحت عنوان لوکوم در ترکیه هم وجود دارد، اما نوع ایرانی آن برای سفتتر شدنش به آن جوهر لیمو و پودر ژلاتین اضافه میکنند و در آخر در پودر نارگیل میغلتانند.
شیرینی پیچ انگشت: این نوع شیرینی در نوروز در سفرههای تبریزیها وجود دارد. در طرز تهیه آن وانیل، پودر شکر، زردهی تخم مرغ و گردوی خرد شده وجود دارد.
کفش تبریز: از صنایع دستی تبریز میتوان به کفشهای دست دوز تبریز اشاره کرد. کارگاههای کفش دوزی بسیاری در تبریز وجود دارد و این هنر به یک صنعت و منبع درامد تبدیل شده است. جنس این کفشها چرم است.
ورنی بافی (سوماک): این هنر از عشایر اهر و ارسباران به تبریز جریان پیدا کرده است. ورنی زیر اندازی بدون پرز است که با گره بافته شده است. نوع گره آن خاص میباشد و در طرحها و رنگهای متفاوت در بازار صنایع دستی تبریز وجود دارد که با هر دکوراسیونی قابل هماهنگی است.
لوز زعفرانی: لوز در یزد هم وجود دارد، اما نوع طبخ آن در یزد با تبریز متفاوت است. با زعفران و کرم کاتا، آب و شکر تهیه میشود. برای مزین کردن آن از پسته ریز شده استفاده میشود و بیشتردر نوروز خورده میشود.
آثار تاریخی تبریز بسیار است. لقب این شهر، شهر اولینها بوده است چرا که اولین چاپخانه، اولین شهرداری و اولین سینمای عمومی و ... در آن بوده است. در این جا به چند مورد از اماکن دیدنی اشاره میکنیم:
روستای کندوان: این روستا معماری خاصی دارد. هنوز هم بافت روستایی آن حفظ شده است و زندگی در آن جریان دارد. خانهها در آن شبیه به کندوی عسل در دل کوه هستند. موضوع جالب درباره این روستا این است که مهمترین محصول این روستا عسل میباشد.
جنگل ارسباران: طبیعتی دست نخورده و زیبا دارد. گونههای متفاوت گیاهی و جانوری دارد. جاذبهی گردشگری برای مسافران و توریستها میباشد. در این جنگل آثار تاریخی، هم، چون دژ قلعه، قلعه پشتو، بقعه شیخ شهاب الدین و قلعه بابک هم وجود دارند.
خانه حریری تبریز: این خانه در دورهی قاجار بنا شده است. نمای بیرونی آن نقاشیهای اصیل ایرانی است و سقف آن تصاویر مینیاتوری کار شده است. این تصاویر داستان شاهنامه و قران و داستانهای تاریخی میباشد که نمونهای از شاهکار ایرانی است.
موزه قاجار: از مهمترین موزههای شهر تبریز است که در سال ۱۳۷۰ بازسازی شد. این موزه در نزدیکی مزار شعرای معروف ایرانی هم چون: شهریار، ثقه السلام، قطران و اسدی طوسی است. نزدیکی این موزه به مزار این شعرا بر ارزش و اعتبار آن افزوده است.
کلیسای مریم مقدس تبریز: این کلیسا قدیمیترین و بزرگترین کلیسا در تبریز است. از نظر معماری به صلیب شبیه است و در دیوارههای آن تصاویر زیبایی از حضرت مریم، حوریها و حضرت مسیح کشیده شده است. مراسم ارامنه هنوز هم در این کلیسا برگزار میشود.
