میدان ادلب و بازیگران آن؛ ادلب به ایستگاه پایانی سوداهای کشورهای خارجی مبدل می شود؟
استان ادلب در سوریه به عنوان آخرین پناهگاه گروه های تروریستی در این کشور، شمارش معکوس حیات آنان را آغاز کرده است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه بین الملل ؛ استان «ادلب»، آخرین پناهگاه بقایای تروریستها در سوریه در نزدیکی مرز مشترک با ترکیه که این روزها به مرکز ثقل تحولات منطقهای تبدیل شده، در آستانه آزاد و پاکسازی از وجود تروریستها همچنان با موانعی در مسیر تحقق این مهم مواجه است.
شمارش معکوس حیات گروه های تروریستی در ادلب با پیشروی تقریبا ۱۰۰۰ کیلومتری ارتش سوریه در حومه این استان در هفتههای اخیر، سرعت بیشتری یافته و به موازات آن بر تلاشهای حامیان گروههای تروریستی برای حفاظت از آنها دوچندان کرده است.
پیش از معرفی بازیگران اصلی میدان نبرد در ادلب و تشریح خواستهها و مواضعشان باید دلیل اصلی اهمیت این استان را به خوبی درک کنیم. پاسخ به سوال "ادلب، گره کور جنگ سوریه که از سال ۲۰۱۱ آغاز شد، به رغم حضور گروههای تروریستی در آن، چرا برای بازیگران نقش آفرین خارجی در این معادله اهمیت دارد؟ " میتواند تا حد زیادی اهمیت آن را روشن کند.
موقعیت ژئوپلتیک ادلب عمدهترین دلیل اهمیت این استان سوریه است. عبور بزرگراه استراتژیک «ام ۵» که ترکیه، سوریه و اردن را بهم پیوند میدهد، همسایگی ادلب با استان «لاذقیه» به عنوان قلعه امن حکومت سوریه و محل استقرار پایگاه هوایی «الحمیمیم» و استانهای «حماه» و «حلب»، وجود منابع و ذخایر طبیعی در ادلب و البته نقش تاثیرگذار آن در به راه افتادن موج جدیدی از پناهجویان به سوی ترکیه و اروپا از دیگر دلایل اهمیت این استان هستند.
اکنون میتوان به معرفی بازیگران خارجی، اهداف و چشم انداز آینده رویکردهایشان در ادلب سخن گفت. بازیگران عمده در تحولات ادلب را میتوان به این ترتیب نام برد:
- روسیه: بازیگر کلیدی ادلب که در دو شکل دیپلماتیک و نظامی حضور فعالی در تحولات سوریه و ادلب بازی کرده و همچنان تلاش دارد تا از مانع تراشیهای کشورها و سازمانهای خارجی در مسیر آزاد و پاکسازی ادلب جلوگیری کند، همگامیهای متعددی با ایران در راستای پایان دادن به تنشها و جنگ سوریه و البته پایان حیات تروریسم در این کشور داشته است. مسکو در تلاش است تا ضمن حمایت از مردم سوریه، خشونت و تروریسم ۱۰ ساله در این کشور که از بطن حمایت غربیها و بازیگران غربگرای منطقه پدید آمده را از چهره سوریه بزداید.
در تشریح چشم انداز رویکرد این کشور نیز باید تاکید کنیم که پایبندی مسکو به حل بحران ادلب از طریق برگزاری مذاکرات دو یا چندجانبه با ترکیه که تاکنون به امضای توافق آتش بس در این استان منجر شده، احتمالا به حل بحران ادلب با کمترین هزینه انسانی منجر شود.
- ترکیه: تحولات اخیر در دو عرصه میدانی و سیاسی سوریه با نقش آفرینی ترکیه رقم میخورند. ترکیه که با ادعای مبارزه با تروریسم و حل بحران پناهجویی به شمال شرقی سوریه تجاوز نظامی کرده، در هفته ها و ماههای اخیر کاروانهای متعدد نظامی به سوی ادلب گسیل کرده و پستهای دیده بانی متعددی را در منطقه تاسیس کرده است.
حمایت تسلیحاتی و لجستیکی از گروه های تروریستی در هفته ها و ماههای اخیر به جزء لاینفکی از تلاشهای ارضی و سیاسی ترکیه و شخص «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور این کشور مبدل شده است. آنکارا در این مسیر تا جایی پیش رفته که از واشنگتن برای استقرار سامانههای پاتریوت درخواست کمک کرده تا بتواند مانع پیشروی ارتش سوریه در ادلب شود. آنکارا در مسیر دستیابی به اهداف خود و قربانی کردن زنان و کودکان، از ابزارهای ارتش، دیپلماسی تهدید و ارعاب، تجاوز نظامی و حمایت گسترده از گروههای تروریستی بهره میبرد.
مواجهه ترکیه با بحران اقتصادی ناشی از رکود رشد اقتصادی جهانی، بحران شیوع کرونا و آسیبهای ناشی از آن به صنعت گردشگری، مشغول شدن در جنگ خارجی دیگری در لیبی و البته ناکامی در دست یافتن به اهداف اعلان شده که منجر به تخریب پرستیژ آنکارا در دو عرصه داخلی و خارجی شد، مجبور به عقب نشینی از مواضع رادیکال خود در مورد ادلب، شود.
- آمریکا: وعده های «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا مبنی بر پایان دادن به «جنگهای احمقانه» در غرب آسیا در نهایت منجر به آشکار شدن اهداف این کشور در سوریه شد؛ نفت و حمایت از رژیم صهیونیستی. آمریکا که تاکنون بارها از طرق نظامی و فشارهای سیاسی و تحریمی، تلاش کرده، دولت قانونی سوریه را تضعیف کند در نهایت خواسته اش را از حضور نظامی در این کشور با انتقال نظامیانش به مناطق نفت خیز سوریه نمایان ساخت.
حفاظت از رژیم صهیونیستی، جاه طلبیهای منطقه ای و نفت تا جایی برای واشنگتن اهمیت دارد که در میانه تنشهای با ترکیه بر سر سامانه اس ۴۰۰، علاوه بر خروج از شمال شرق سوریه راه را برای تجاوز نظامی ترکیه باز کرد، با تبعیت از سیاست یکی به نعل و یکی به میخ با درخواست ترکیه برای استقرار سامانههای پاتریوت مخالفت نکرده است.
اما تنها آینده قابل پیش بینی و مورد انتظار برای ادلب، پایان حیات تروریستها در این استان زیر سایه تلاشهای دیپلماتیکی است که ایران و روسیه بر آن تاکید دارند.
به گزارش گروه بین الملل ؛ استان «ادلب»، آخرین پناهگاه بقایای تروریستها در سوریه در نزدیکی مرز مشترک با ترکیه که این روزها به مرکز ثقل تحولات منطقهای تبدیل شده، در آستانه آزاد و پاکسازی از وجود تروریستها همچنان با موانعی در مسیر تحقق این مهم مواجه است.شمارش معکوس حیات گروه های تروریستی در ادلب با پیشروی تقریبا ۱۰۰۰ کیلومتری ارتش سوریه در حومه این استان در هفتههای اخیر، سرعت بیشتری یافته و به موازات آن بر تلاشهای حامیان گروههای تروریستی برای حفاظت از آنها دوچندان کرده است.
تحولات و درگیریهای اخیر در ادلب توانست چهره بازیگران اصلی و کلیدی این میدان نبرد را آشکار و ابهامهای موجود در مورد نیات و اهداف آنا را از بیخ و بن بزداید.
پیش از معرفی بازیگران اصلی میدان نبرد در ادلب و تشریح خواستهها و مواضعشان باید دلیل اصلی اهمیت این استان را به خوبی درک کنیم. پاسخ به سوال "ادلب، گره کور جنگ سوریه که از سال ۲۰۱۱ آغاز شد، به رغم حضور گروههای تروریستی در آن، چرا برای بازیگران نقش آفرین خارجی در این معادله اهمیت دارد؟ " میتواند تا حد زیادی اهمیت آن را روشن کند.
موقعیت ژئوپلتیک ادلب عمدهترین دلیل اهمیت این استان سوریه است. عبور بزرگراه استراتژیک «ام ۵» که ترکیه، سوریه و اردن را بهم پیوند میدهد، همسایگی ادلب با استان «لاذقیه» به عنوان قلعه امن حکومت سوریه و محل استقرار پایگاه هوایی «الحمیمیم» و استانهای «حماه» و «حلب»، وجود منابع و ذخایر طبیعی در ادلب و البته نقش تاثیرگذار آن در به راه افتادن موج جدیدی از پناهجویان به سوی ترکیه و اروپا از دیگر دلایل اهمیت این استان هستند.
اکنون میتوان به معرفی بازیگران خارجی، اهداف و چشم انداز آینده رویکردهایشان در ادلب سخن گفت. بازیگران عمده در تحولات ادلب را میتوان به این ترتیب نام برد:
- روسیه: بازیگر کلیدی ادلب که در دو شکل دیپلماتیک و نظامی حضور فعالی در تحولات سوریه و ادلب بازی کرده و همچنان تلاش دارد تا از مانع تراشیهای کشورها و سازمانهای خارجی در مسیر آزاد و پاکسازی ادلب جلوگیری کند، همگامیهای متعددی با ایران در راستای پایان دادن به تنشها و جنگ سوریه و البته پایان حیات تروریسم در این کشور داشته است. مسکو در تلاش است تا ضمن حمایت از مردم سوریه، خشونت و تروریسم ۱۰ ساله در این کشور که از بطن حمایت غربیها و بازیگران غربگرای منطقه پدید آمده را از چهره سوریه بزداید.
در تشریح چشم انداز رویکرد این کشور نیز باید تاکید کنیم که پایبندی مسکو به حل بحران ادلب از طریق برگزاری مذاکرات دو یا چندجانبه با ترکیه که تاکنون به امضای توافق آتش بس در این استان منجر شده، احتمالا به حل بحران ادلب با کمترین هزینه انسانی منجر شود.
- ترکیه: تحولات اخیر در دو عرصه میدانی و سیاسی سوریه با نقش آفرینی ترکیه رقم میخورند. ترکیه که با ادعای مبارزه با تروریسم و حل بحران پناهجویی به شمال شرقی سوریه تجاوز نظامی کرده، در هفته ها و ماههای اخیر کاروانهای متعدد نظامی به سوی ادلب گسیل کرده و پستهای دیده بانی متعددی را در منطقه تاسیس کرده است.
حمایت تسلیحاتی و لجستیکی از گروه های تروریستی در هفته ها و ماههای اخیر به جزء لاینفکی از تلاشهای ارضی و سیاسی ترکیه و شخص «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور این کشور مبدل شده است. آنکارا در این مسیر تا جایی پیش رفته که از واشنگتن برای استقرار سامانههای پاتریوت درخواست کمک کرده تا بتواند مانع پیشروی ارتش سوریه در ادلب شود. آنکارا در مسیر دستیابی به اهداف خود و قربانی کردن زنان و کودکان، از ابزارهای ارتش، دیپلماسی تهدید و ارعاب، تجاوز نظامی و حمایت گسترده از گروههای تروریستی بهره میبرد.
مواجهه ترکیه با بحران اقتصادی ناشی از رکود رشد اقتصادی جهانی، بحران شیوع کرونا و آسیبهای ناشی از آن به صنعت گردشگری، مشغول شدن در جنگ خارجی دیگری در لیبی و البته ناکامی در دست یافتن به اهداف اعلان شده که منجر به تخریب پرستیژ آنکارا در دو عرصه داخلی و خارجی شد، مجبور به عقب نشینی از مواضع رادیکال خود در مورد ادلب، شود.
- آمریکا: وعده های «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا مبنی بر پایان دادن به «جنگهای احمقانه» در غرب آسیا در نهایت منجر به آشکار شدن اهداف این کشور در سوریه شد؛ نفت و حمایت از رژیم صهیونیستی. آمریکا که تاکنون بارها از طرق نظامی و فشارهای سیاسی و تحریمی، تلاش کرده، دولت قانونی سوریه را تضعیف کند در نهایت خواسته اش را از حضور نظامی در این کشور با انتقال نظامیانش به مناطق نفت خیز سوریه نمایان ساخت.
حفاظت از رژیم صهیونیستی، جاه طلبیهای منطقه ای و نفت تا جایی برای واشنگتن اهمیت دارد که در میانه تنشهای با ترکیه بر سر سامانه اس ۴۰۰، علاوه بر خروج از شمال شرق سوریه راه را برای تجاوز نظامی ترکیه باز کرد، با تبعیت از سیاست یکی به نعل و یکی به میخ با درخواست ترکیه برای استقرار سامانههای پاتریوت مخالفت نکرده است.
اما تنها آینده قابل پیش بینی و مورد انتظار برای ادلب، پایان حیات تروریستها در این استان زیر سایه تلاشهای دیپلماتیکی است که ایران و روسیه بر آن تاکید دارند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *