چهار رکن اصلی برای به نتیجه رسیدن مذاکرات

سید حسین نقوی حسینی طی یادداشتی به در مورد‌ جمع بندی مذاکرات وین، نوشت: 22ماه مذاکره پیرامون پرونده هسته‌ای در عرصه بین‌المللی و اینکه بعد از این مدت شما به یک متن واحد دست پیدا کنید، کم نظیر است چراکه معمولاَ این نوع مذاکرات به یک جمع‌بندی خاصی نمی‌رسد.

در ابتدا وقتی ما به توافق ژنو رسیدیم زمینه برای توافقات بعدی فراهم شد و طرفین امیدوار شدند که می‌توانند حداقل به یک توافق یا جمع‌بندی برسند و وقتی بیانیه لوزان صادر شد مبنا  و پایه جمع‌بندی بعدی فراهم شد ضمن اینکه ما از این طرف خطوط قرمز روشن و شفافی داشتیم که به صورت دستورالعمل در اختیار تیم مذاکره‌کننده قرار داده شد که این خطوط قرمز را اعمال کنند همچنین، طرف مقابل ما نیز خطوط قرمزی داشت که باید به عنوان دستورالعمل مطابق با آن عمل می‌کرد.

در این زمان ما به یک جایی رسیدیم که مذاکرات غیرقابل جمع‌بندی شد چراکه آنها روی خطوط قرمز خود پافشاری کردند و ما هم روی خطوط قرمز خود ایستادیم طبیعی است که در این شرایط سخت می‌توانستیم به یک توافق مشترک برسیم بنابراین طرفین تصمیم گرفتند که با اراده‌های سیاسی از برخی خواسته‌های خود عدول کنند و هر دو طرف نیز اینکار را کردند تا اینکه این جمع‌بندی به دست آمد.

این جمع‌بندی که با وجود تمام مشکلات در نهایت به یک توافق مشترک رسید نکات مثبت بسیاری دارد که می‌تواند مبنای فعالیت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد.


لازم به ذکر است که توافق حاصل از این مذاکرات عملکرد یک تیم نیست و من چهار رکن اصلی که برای نتیجه حاصل از مذاکرات قائل هستم رکن اول و اصلی مدیریت بی‌بدیل مقام معظم رهبری در طول مدت مذاکرات بود چه در زمینه موضعگیری‌هایی که ایشان انجام دادند و مطالبات و خطوط قرمزهایی که تعریف کردند همه پشتوانه‌ای شد برای تیم مذاکره کننده ضمن اینکه اصلی بود که اجماع داخلی کشور در مذاکره بر رعایت آن تأکید داشتند و با اینکه به دلیل عدم‌اعتماد به طرف مقابل تذکر و توصیه‌های داده شده یا حتی اظهارنظرهایی می‌شد که به جهت رفتارهای غیرقابل اعتماد طرف مقابل به نتیجه خوشبین نبودند اما برای تداوم مذاکره  اجماع کلی وجود داشت.

آنچه در این بحث باید به آن اشاره کرد این است که هیچ‌کس اصل مذاکره را رد نمی‌کرد و شاید در بده بستان‌ها انتقادات شدیدی بود ولی همه جریانات و آحاد مردم و ارکان نظام جمهوری اسلامی، قوای سه گانه روی مذاکره تأکید کردند.

رکن بعدی مقاومت ملت ایران درمقابل تهدیدها و تحریم‌ها بود که در طول 12 سال انجام دادند و  در پایان تلاش تیم دیپلماسی که به کار خود علی‌رغم همه فراز و نشیب‌ها ایمان داشتند و با استفاده از همه اهرم‌های دیپلماتیک و تجربیات خود در نهایت کار را به نتیجه رساندند.

لغو تحریم‌ها در پی توافق حاصل از جمع‌بندی مذاکرات وین با توجه به بازار اقتصاد ایران و ظرفیت‌های مهمی که کشور ما دارد بر روی شرکای تجاری ما تأثیر می‌گذارد چه بسا که در دوران تحریم‌ها بسیاری از شرکت‌های غربی با وجودی که می‌توانستند مراوده و معاملات بسیار بالایی با ما داشته باشند ولی از این ظرفیت محروم شدند و از این نظر خساراتی بر اقتصاد این کشورها وارد شد.

طبیعی است که آنها همه منتظر بودند تا توافق به نتیجه برسد و بتوانند بازار قبلی خود را به دست آورند و درعرصه فعالیت‌های اقتصادی ما حضور خوبی داشته باشند البته ما هم از این موضوع استقبال می‌کنیم و تلاش می‌کنیم با کیفیت‌ترین تکنولوژی و دانش صنعتی  خود را در دنیا عرضه کنیم ضمن اینکه به طورقطع در آینده نزدیک از این نوع تقاضاها برای حضور در عرصه اقتصادی کشورمان بیشترصورت گرفته و ما هم از سرمایه‌گذاری شرکت‌های اروپایی در کشورمان استقبال می‌کنیم.

هم‌اکنون جهان از نتیجه حاصل از مذاکرات ایران و گروه 1+5 استقبال کرده است و فقط تعدادی از کشورها از جمله عربستان سعودی و برخی از کشورهای حوزه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی که از ابتدا به شدت با مذاکره ایران و گروه 1+5 مخالفت می‌کردند و در سایه خصومت غرب علیه ایران فربه شده بودند طبیعی است که به هیچ‌عنوان نمی‌خواهند که این خصومت کمرنگ شود یا به روابط مسالمت‌آمیزی تبدیل شود لذا آنها در طول مذاکرات علیه آن موضع داشتند و همچنان نیز دارند.

انتهای پیام./