نگاهی به دیدارهای ظریف در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ/ آنچه باید درباره این کنفرانس بدانیم

گروه سیاسی ؛ محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان به منظور شرکت در پنجاه و ششمین کنفرانس امنیتی مونیخ در آلمان به سر می‌برد.

هر ساله بیش از یکصد تن از مقامات و شخصیت‌های سیاسی، امنیتی و بین‌المللی اعم از روسای کشورها، وزرای‌خارجه، دفاع و برخی مقامات سازمان‌های بین‌المللی در نشست امنیتی مونیخ حاضر می‌شوند.

این پنجاه و ششمین باری است که کنفرانس امنیتی مونیخ به منظور رایزنی مقامات امنیتی، دفاعی و دیپلماتیک کشور‌های دنیا برگزار می‌شود. ظریف در سال‌های گذشته نیز در این کنفرانس شرکت و سخنرانی کرده بود.

وزیر امور خارجه کشورمان در حاشیه کنفرانس امسال مونیخ دیدارهای دوجانبه‌ای با مقامات سایر کشورها داشته است.

جاستین ترودو نخست وزیر کانادا جزو نخستین مقاماتی بود که در حاشیه کنفرانس مونیخ امسال با ظریف دیدار و رایزنی کرد. تردو با حضور در محل استقرار ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در خصوص موضوعات موردعلاقه طرفین به تبادل‌نظر پرداخت.

پس از دیدار مزبور، ظریف با همتای کانادایی‌اش، به طور جداگانه دیدار و تبادل‌نظر کرد.

دیدار و گفت‌وگو با گروه الدرز که متشکل از مقامات بلندپایه سابق سازمان ملل متحد هستند و به ریش‌سفیدان معروفند، برنامه بعدی ظریف در حاشیه نشست امنیتی مونیخ بود.

ملاقات و رایزنی با وزرای خارجه فنلاند و واتیکان، از دیگر برنامه‌های کاری ظریف در مونیخ بود.

همچنین وزرای امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری چک در حاشیه نشست کنفرانس امنیتی مونیخ با یکدیگر دیدار و در خصوص موضوعات روابط دوجانبه ، برجام و همچنین شرایط منطقه خلیج فارس و غرب آسیا گفت‌وگو و تبادل‌نظر کردند.

ظریف و همتای چینی‌اش نیز در حاشیه نشست کنفرانس امنیتی مونیخ طی دیداری در خصوص برجام، مسائل منطقه غرب آسیا ، شهادت سردار سپهبد سلیمانی و هواپیمای اوکراینی گفت‌وگو و تبادل نظر کردند. ظریف در این دیدار از مدیریت چین در خصوص کرونا تمجید و از همکاری دولت چین در زمینه کمک به خروج دانشجویان ایرانی از ووهان تشکر کرد. وزیر امور خارجه چین نیز از همکاری‌های کشورمان دراین زمینه تشکر و قدردانی کرد.

همچنین در یکی دیگر از دیدارهای حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ، ظریف وزیر امور خارجه کشورمان و یوسف‌بن‌علوی وزیر امور خارجه سلطنت عمان با یکدیدگر ملاقات کردند و در این دیدار روابط دو جانبه و مسائل منطقه مورد گفت‌وگو‌ و‌ تبادل‌نظر قرار گرفت.

وزرای امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری کرواسی نیز در حاشیه نشست کنفرانس امنیتی مونیخ دیدار و موضوعات مورد علاقه دو کشور را مورد گفت‌وگو قرار دادند.

ظریف همچنین در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ با شبکه «ان‌بی‌سی‌نیوز» مصاحبه کرد و در بخشی از آن مصاحبه گفت: پمپئو وزیر خارجه آمریکا بعد از ترور سردار سلیمانی، نامه شدیدا نامناسب و حاوی تهدید به ایران نوشت.

وزیر امور خارجه کشورمان در بخش دیگری از این مصاحبه، با اشاره به سقوط هواپیمای اوکراینی در خاک ایران تصریح کرد: ایران نمی‌تواند اطلاعات جعبه سیاه هواپیما را استخراج کند اما جعبه سیاه را نیز به هیچ دولت خارجی تحویل نخواهد داد. ما پیش از هر کسی می خواهیم بدانیم چه چیزی داخل جبه سیاه است، تا بفهمیم وقاعا چه اتفاقی رخ داده، فعلا که جعبه سیاه همینطوری آنجاست.

• بیشتر بخوانید:
  آنچه باید درباره کنفرانس امنیتی مونیخ بدانید/ شیرین‌کاری نتانیاهو در اجلاس سال قبل

کنفرانس امنیتی مونیخ برای نخستین بار در سال ۱۹۶۲ در دوران «جنگ سرد» با نام «کنفرانس مشتریان نظامی» برگزار شد. بانی برگزاری این کنفرانس یک نظامی سرشناس آلمانی به نام «ادوارد اشمنتسین» بود.

هتل «بایریشرهوف» شهر مونیخ محل دائمی برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ است. اگر چه ادعا می‌شود که کنفرانس امنیتی مونیخ توسط بخش خصوصی برگزار می‌شود، اما آنطور که رسانه‌های آلمانی از جمله روزنامه «زود دویچه تسایتونگ» گزارش داده‌اند، دولت آلمان از طریق کانال‌های مختلف از جمله وزارت دفاع و بخش مطبوعاتی دفتر صدراعظم، سالانه مبلغی بیش از یک میلیون یورو برای این کنفرانس هزینه می‌کند.

از سال ۱۹۶۲ تا سال ۱۹۹۹، مدعوین به کنفرانس امنیتی مونیخ صرفا اعضای کشور‌های اروپایی و آمریکایی یعنی اعضای «اتحادیه آتلانتیک شمالی» یا همان «ناتو» بودند.

در واقع از سال ۱۹۶۲ تا سال ۱۹۹۹، موضوعات مورد بحث در کنفرانس امنیتی مونیخ صرفا به مسائل امنیتی و دیپلماتیک حوزه ناتو اختصاص داشت، اما با پایان جنگ سرد موضوعات متنوع تری به کنفرانس مزبور راه یافت.

از سال ۱۹۹۹ به بعد، یعنی از سی و پنجمین دوره به بعد، در کنفرانس امنیتی مونیخ، نمایندگانی از کشور‌های آفریقایی و آسیایی و کشور‌های مشترک‌المنافع سابقا در عضویت بلوک شرق هم شرکت کردند.

کنفرانس امنیتی مونیخ از همان سال ۱۹۶۲ تا کنون به طور مرتب هر ساله در ماه فوریه (بهمن ماه) برگزار می‌شود؛ تنها در سال ۱۹۹۱ بود که این کنفرانس تشکیل نشد. یعنی در سال فروپاشی شوروی و وقوع جنگ خلیج فارس میان عراق و کویت.