۲۰۱۹؛ سال اعتراضهای مردمی در اروپا زیر فشار سنگین خشونت سازمان یافته دولتی
قاره سبز در سال ۲۰۱۹ شاهد شکل گیری اعتراضهای گسترده مردمی بود که بارها پایتختهای اروپایی را به لرزه درآورد.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه بین الملل ؛ نگاهی به تحولات سال ۲۰۱۹ میلادی که تنها چند روز تا پایان آن باقی مانده است، نشان میدهد که مهمترین مشخصه این سال اعتراضهای مردمی در سراسر جهان به ویژه در اروپا بوده است.
اعتراضهای مردمی در اروپا یکی از مهمترین ویژگیهای سال ۲۰۱۹ بوده است؛ اعتراضهایی که عمدتا به دلیل نارضایتی از عملکرد دولتهای اروپایی شکل گرفته، با مداخله پلیس به خشونت کشیده شده و با دستگیری و زخمی شدن معترضان به صورت موقت پایان یافتند.
قاره سبز در سال ۲۰۱۹ و به ویژه در ماههای پایانی سال شاهد افزایش اعتراضهای گسترده بوده است. در این اعتراضها، موجهای گستردهای از مردم با حضور در خیابان ها، خواستار تغییر سیاستها و حتی سیاستمداران شدند.
• بیشتر بخوانید:
اعتراضهای مذکور طیف گستردهای از موضوعات را در برمی گرفتند.
۱. فرانسه: فرانسه که از نوامبر سال ۲۰۱۸ شاهد برگزاری اعتراضهای هفتگی ضد دولتی موسوم به جلیقه زردها بوده، در سال ۲۰۱۹ تجارب جدیدی از اعتراضهای مردمی را از سر گذراند. اعتراضهای انجام شده در فرانسه عبارتند از: اعتراض گسترده مهاجران و پناهجویان به انفعال و بی توجهی دولت به شرایط مهاجران و اردوگاههای پناهجویی، اعتراض اتحادیهها و اصناف شغلی به شرایط کاری و قوانین کار و بازنشستگی، اعتراض به زن کُشی، تداوم اعتراض جلیقه زردها و اعتراض کشاورزان. این موارد تنها عمدهترین اعتراضهایی هستند که «الیزه» در سال ۲۰۱۹ با آنها مواجه بوده است.
۲. انگلیس: انگلیس که از سال ۲۰۱۶ و در پی رای آوردن همه پرسی خروج با بحران عدم قطعیت روبرو بوده، در سال ۲۰۱۹ شاهد شدت یافتن جنگ سیاسی به ویژه میان مجلس و دولت،(وست مینستر و داونینیگ استریت) بود. بحران برگزیت در سال ۲۰۱۹ بارها مردم انگلیس را به خیابانها آورد. نگرانی از آینده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انگلیس و ترس از بروز بحران قریب الوقوع کمبود دارو و مواد غذایی، سبب شد مردم شهرهای مختلف انگلیس با حضور در خیابانها، اعتراض خود را به سیاستمداران نشان دهند. ضمن اینکه انگلیس در سال جاری میلادی با اعتراضهای گسترده اقلیمی نیز مواجه بود که در موارد عمدهای زندگی را در لندن فلج میکرد.
از دیگر اعتراضها در انگلیس میتوان به اعتراضها علیه تعطیلی پارلمان توسط «بوریس جانسون»، نخست وزیر، اعتراض مهاجران و نیز اعتراض به محتواهای آموزشی مدارس اشاره کرد.
۳. آلمان: آلمان در سال ۲۰۱۹ با دو دسته اعتراضهای مهم مردمی مواجه بود: نخست، اعتراض به تغییرات اقلیمی و دیگری اعتراض گسترده کشاورزان. کشاورزان آلمانی در اعتراض به شرایط نامطلوب حوزه کشاورزی، «برلین» را به پارکینگ تراکتورهای خود تبدیل کرده بودند.
۴. اسپانیا: بحران سیاسی در این کشور که در چهار سال گذشته چند بار مردم را به پای صندوقهای رای کشاند، با بحران جدایی طلبی «کاتالونیا» تشدید شد. درخواست استقلال مردم این منطقه و صدور احکام سنگین برای سران آن سبب شکل گیری اعتراضهای گستردهای شد که هزینه سنگینی برای ماتادورها به دنبال داشت، اما نتیجه برای خروج از بن بست کاتالونیاحاصل نشد.
۵. اسکاتلند: اسکاتلند که در سال ۲۰۱۴ همه پرسی استقلال از انگلیس را با ناکامی پشت سر گذاشت، در پی افزایش نگرانیها در مورد پیامدهای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، خواهان برگزاری همه پرسی استقلال برای دومین بار است. این موضوع در سال ۲۰۱۹ بارها اسکاتلندیها را در شهرهای مختلف به خیابانها کشاند. دعوای استقلال میان «نیکولا استروژن»، رئیس حزب «اسانپی» اسکاتلند و بوریس جانسون همچنان در جریان است.
۶. صربستان، اوکراین، آلبانی، چک، اسلواکی، ایرلند، هلند و اتریشنیز در سال ۲۰۱۹ شاهد برگزاری اعتراضهای گسترده مردمی در موضوعات سیاسی و اقتصادی بودند.
دلایل اصلی و مشترک اعتراضها در سال ۲۰۱۹ در اروپا را نیز میتوان به این ترتیب دسته بندی کرد:
- فساد دولتی
- سوءاستفاده از بودجه عمومی
- نابرابری درآمدی
- شرایط اقلیمی
- عدم آزادی سیاسی
انتظار میرود شرایط اقتصادی در سالهای آتی برای کشورهای سراسر جهان با وخامت بیشتری همراه شده و دو سوم کل کشورها در سال ۲۰۲۱ تحت تاثیر ریاضت اقتصادی قرار بگیرند. این میزان معادل ۶ میلیارد نفر از جمعیت کره زمین است.
اگرچه ریشه و منشا همه اعتراضها اقتصادی نیست، اما پیش بینی میشود گسترش شکاف فقیر و غنی، اعتراضهای خشونت بارتری را در سالهای آینده در اروپا رقم بزند.
نکته قابل تامل در اعتراضات مذکور واکنش پلیس و دولت به این اعتراضها بوده که پیامدهای ناگواری برای معترضان و هزینههای زیادی برای مردم این کشورها به دنبال داشته است؛ زیرا این کشورهای اروپایی در مواجهه با اعتراضها، اقدام به استقرار گسترده نیروها و ادوات ضد شورش در خیابانها کرده و با استفاده از گاز اشک آور و ماشین آبپاش و بدتر از همه گلولههای پلاستیکی به استقبال معترضان میرفتند. این امر ضمن دامن زدن به خشونت ها، سبب میشد خسارات و هزینههایی برای مشاغل، اماکن عمومی و دولتی ایجاد شود.
در برخی از کشورها مانند فرانسه نیز نیروهای پلیس در اثر شدت فشار کار اقدام به خودکشی کردند.
ضمن اینکه واکنش به این اعتراضها درعمده موارد به نقض فاحش حقوق بشر منجر شده است.
به گزارش گروه بین الملل ؛ نگاهی به تحولات سال ۲۰۱۹ میلادی که تنها چند روز تا پایان آن باقی مانده است، نشان میدهد که مهمترین مشخصه این سال اعتراضهای مردمی در سراسر جهان به ویژه در اروپا بوده است.اعتراضهای مردمی در اروپا یکی از مهمترین ویژگیهای سال ۲۰۱۹ بوده است؛ اعتراضهایی که عمدتا به دلیل نارضایتی از عملکرد دولتهای اروپایی شکل گرفته، با مداخله پلیس به خشونت کشیده شده و با دستگیری و زخمی شدن معترضان به صورت موقت پایان یافتند.
قاره سبز در سال ۲۰۱۹ و به ویژه در ماههای پایانی سال شاهد افزایش اعتراضهای گسترده بوده است. در این اعتراضها، موجهای گستردهای از مردم با حضور در خیابان ها، خواستار تغییر سیاستها و حتی سیاستمداران شدند.
• بیشتر بخوانید:
اعتراضهای مذکور طیف گستردهای از موضوعات را در برمی گرفتند.
۱. فرانسه: فرانسه که از نوامبر سال ۲۰۱۸ شاهد برگزاری اعتراضهای هفتگی ضد دولتی موسوم به جلیقه زردها بوده، در سال ۲۰۱۹ تجارب جدیدی از اعتراضهای مردمی را از سر گذراند. اعتراضهای انجام شده در فرانسه عبارتند از: اعتراض گسترده مهاجران و پناهجویان به انفعال و بی توجهی دولت به شرایط مهاجران و اردوگاههای پناهجویی، اعتراض اتحادیهها و اصناف شغلی به شرایط کاری و قوانین کار و بازنشستگی، اعتراض به زن کُشی، تداوم اعتراض جلیقه زردها و اعتراض کشاورزان. این موارد تنها عمدهترین اعتراضهایی هستند که «الیزه» در سال ۲۰۱۹ با آنها مواجه بوده است.
۲. انگلیس: انگلیس که از سال ۲۰۱۶ و در پی رای آوردن همه پرسی خروج با بحران عدم قطعیت روبرو بوده، در سال ۲۰۱۹ شاهد شدت یافتن جنگ سیاسی به ویژه میان مجلس و دولت،(وست مینستر و داونینیگ استریت) بود. بحران برگزیت در سال ۲۰۱۹ بارها مردم انگلیس را به خیابانها آورد. نگرانی از آینده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی انگلیس و ترس از بروز بحران قریب الوقوع کمبود دارو و مواد غذایی، سبب شد مردم شهرهای مختلف انگلیس با حضور در خیابانها، اعتراض خود را به سیاستمداران نشان دهند. ضمن اینکه انگلیس در سال جاری میلادی با اعتراضهای گسترده اقلیمی نیز مواجه بود که در موارد عمدهای زندگی را در لندن فلج میکرد.
از دیگر اعتراضها در انگلیس میتوان به اعتراضها علیه تعطیلی پارلمان توسط «بوریس جانسون»، نخست وزیر، اعتراض مهاجران و نیز اعتراض به محتواهای آموزشی مدارس اشاره کرد.
۳. آلمان: آلمان در سال ۲۰۱۹ با دو دسته اعتراضهای مهم مردمی مواجه بود: نخست، اعتراض به تغییرات اقلیمی و دیگری اعتراض گسترده کشاورزان. کشاورزان آلمانی در اعتراض به شرایط نامطلوب حوزه کشاورزی، «برلین» را به پارکینگ تراکتورهای خود تبدیل کرده بودند.
۴. اسپانیا: بحران سیاسی در این کشور که در چهار سال گذشته چند بار مردم را به پای صندوقهای رای کشاند، با بحران جدایی طلبی «کاتالونیا» تشدید شد. درخواست استقلال مردم این منطقه و صدور احکام سنگین برای سران آن سبب شکل گیری اعتراضهای گستردهای شد که هزینه سنگینی برای ماتادورها به دنبال داشت، اما نتیجه برای خروج از بن بست کاتالونیاحاصل نشد.
۵. اسکاتلند: اسکاتلند که در سال ۲۰۱۴ همه پرسی استقلال از انگلیس را با ناکامی پشت سر گذاشت، در پی افزایش نگرانیها در مورد پیامدهای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، خواهان برگزاری همه پرسی استقلال برای دومین بار است. این موضوع در سال ۲۰۱۹ بارها اسکاتلندیها را در شهرهای مختلف به خیابانها کشاند. دعوای استقلال میان «نیکولا استروژن»، رئیس حزب «اسانپی» اسکاتلند و بوریس جانسون همچنان در جریان است.
۶. صربستان، اوکراین، آلبانی، چک، اسلواکی، ایرلند، هلند و اتریشنیز در سال ۲۰۱۹ شاهد برگزاری اعتراضهای گسترده مردمی در موضوعات سیاسی و اقتصادی بودند.
دلایل اصلی و مشترک اعتراضها در سال ۲۰۱۹ در اروپا را نیز میتوان به این ترتیب دسته بندی کرد:
- فساد دولتی
- سوءاستفاده از بودجه عمومی
- نابرابری درآمدی
- شرایط اقلیمی
- عدم آزادی سیاسی
انتظار میرود شرایط اقتصادی در سالهای آتی برای کشورهای سراسر جهان با وخامت بیشتری همراه شده و دو سوم کل کشورها در سال ۲۰۲۱ تحت تاثیر ریاضت اقتصادی قرار بگیرند. این میزان معادل ۶ میلیارد نفر از جمعیت کره زمین است.
اگرچه ریشه و منشا همه اعتراضها اقتصادی نیست، اما پیش بینی میشود گسترش شکاف فقیر و غنی، اعتراضهای خشونت بارتری را در سالهای آینده در اروپا رقم بزند.
نکته قابل تامل در اعتراضات مذکور واکنش پلیس و دولت به این اعتراضها بوده که پیامدهای ناگواری برای معترضان و هزینههای زیادی برای مردم این کشورها به دنبال داشته است؛ زیرا این کشورهای اروپایی در مواجهه با اعتراضها، اقدام به استقرار گسترده نیروها و ادوات ضد شورش در خیابانها کرده و با استفاده از گاز اشک آور و ماشین آبپاش و بدتر از همه گلولههای پلاستیکی به استقبال معترضان میرفتند. این امر ضمن دامن زدن به خشونت ها، سبب میشد خسارات و هزینههایی برای مشاغل، اماکن عمومی و دولتی ایجاد شود.
در برخی از کشورها مانند فرانسه نیز نیروهای پلیس در اثر شدت فشار کار اقدام به خودکشی کردند.
ضمن اینکه واکنش به این اعتراضها درعمده موارد به نقض فاحش حقوق بشر منجر شده است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *