یکی از مهمترین عوامل ایجاد افسردگی
به گزارش گروه فضای مجازی ،مهدیه رحمانیان روز به تشریح تاثیر آپارتمان نشینی بر روح و روان مردم پرداخت و افزود: اکنون آپارتمان نشینی به عنوان یکی از مهمترین سبکهای زندگی شهری، اثرات متعددی برروح و روان مردم داشته و نبود احساس امنیت به دلیل فقدان رعایت حریم خصوصی در ساختار آپارتمانها، یکی از اساسیترین تبعات مخرب این سبک از زندگی است.
وی ادامه داد: عایقهای صوتی در سازهها آپارتمانی به کار گرفته نمیشود، از این رو گاهی در آپارتمان مردم از گفتگو درمورد مباحث شخصی نیز احساس امنیت نمیکنند.
این روانشناس بالینی تصریح کرد: از منظر علم روانشناختی این احساس (به جهت رشد سیستم سمپاتیک) سببب تقویت اضطراب و تنش در انسان میشود و در درازمدت خطر ابتلا به افسردگی را نیز تشدید میکند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: سرکوب هیجانات نیز از دیگر تبعات مخرب این سبک از زندگی به شمار میرود. در فرهنگ آپارتمان نشینی بروز عواطف و احساسات به دلیل ایجاد مزاحمت برای همسایگان با دشواری همراه است و این محدودیت آدمی را به جهت خشونت و پرخاشگری سوق میدهد.
به گفته رحمانیان، بروز خشونت و پرخاشگری نیز در درازمدت انسانها به برای ابتلا به افسردگی مستعد میسازد.
این مشاور و روانشناس همچنین گفت: بشر از نظر فطری نیازمند به احساس استقلال و ثبات است و این نیاز در فرهنگ آپارتمان نشینی محقق نمیشود؛ به عنوان مثال تزئین ساختار آپارتمان باید با موافقت هر یک از ساکنان ساختمان انجام پذیرد و نظرات شخصی در این خصوص اعمال نمیشود.
به گفته رحمانیان، این احساس اجبار نیز نوعی سرکوب عواطف و احساسات است که انسان را به خشونت میکشاند.
وی افزود: بر اساس تحقیقات روانشناسی پردازش رنگ و نور و نوع معماری و ساخت آپارتمان نیز بر سیستم عصبی تاثیرگذار است و فقدان نور کافی موجب عدم تنظیم هیجان، اضطراب و افسردگی میشود.
رحمانیان خاطرنشان کرد: فقر تحرکی نیز از دیگر آثار مخرب این سبک از زندگی است که محدودیت فضا از اصلیترین علل آن به شمار میرود.
آپارتمان نشینی ارتباط با طبیعت را سلب میکند
این روانشناس بالینی با تاکید بر ضرورت ارتباط آدمی با طبیعت اظهار داشت: یکی دیگر از مهمترین تبعات آپارتمان نشینی قطع ارتباط با طبیعت است. اصوات طبیعی نیز در ساختار آپارتمان از زندگی انسانها حذف و این امر نیز به طور حتم بر سیستم عصبی تاثیرگذار است.
به گفته وی، نگهداری از گیاهان در آپارتمان یکی از راههای جبران این خلا ارتباطی با طبیعت است.
رحمانیان همچنین با تاکید بر ارتباطات اجتماعی عنوان کرد: آدمی از منظر روانشناختی نیازمند ارتباطات اجتماعی است و آپارتمان نشینی به دلیل محدودیت فضا و همچنین حفظ آسایش همسایگان این ارتباط را محدود میکند.
وی ادامه داد: محدودیت فضا همچنین تحرک و نشاط را از کودکان سلب میکند. امروزه عواطف کودکان سرکوب میشود و به منظور سرگرمی به تکنولوژی پناه میبرند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: به عبارت دیگر بازیهای دیجیتالی و رایانهای جایگزین بازیهای فیزیکی شده، امری که بی شک در درازمدت سبب افسردگی و آسیبهای روحی - روانی میشود.
رحمانیان گفت: آپارتمان نشینی، اما به دلیل انجام برخی اقدامات نظیر حفظ سکوت و صیانت از آرامش خاطر ساکنان «مسئولیت پذیری» را افزایش میدهد و این اتفاق از معدود تبعات مثبت این سبک از زندگی است.
