کشف پروتئینی که درد را زیاد میکند!
به گزارش گروه فضای مجازی ، طبق تحقیقات انجام شده در مدرسه "آیکان" (Icahn) در بیمارستان مونت سینا، پروتئینی به نام RGS ۴ که تنظیم کننده سیگنالینگ پروتئین G است، نقش برجستهای در حفظ حالات درد طولانی مدت دارد و ممکن است یک هدف نوید بخش برای درمان شرایط درد مزمن باشد.
این کشف ممکن است به پزشکان کمک کند بتوانند جلوی پیشرفت دردهای حاد، یعنی شرایطی که بیماران نه تنها درد را حس میکنند، بلکه تعدادی از علائم ناتوان کننده از نقص حسی گرفته تا افسردگی و از بین رفتن انگیزه را تجربه میکنند.
انتقال از درد حاد به مزمن با سازگاریهای بیشماری در سلولهای ایمنی، گلیال و نورونی همراه است که بسیاری از آنها هنوز به خوبی شناخته نشدهاند. در نتیجه داروهای موجود در حال حاضر برای درد التهابی عصبی یا مزمن، اثربخشی محدود و عوارض جانبی عمده را نشان میدهند.
مصرف مسکن معمولاً باعث کاهش موقتی برخی علائم درد میشود، اما خطرات جدی مانند اعتیاد را در زمینه درمان طولانی مدت دردهای مزمن به همراه دارد؛ بنابراین نیاز به رویکردهای جدید در مورد درمان دردهای مزمن و تولید داروهایی که به جای کاهش علائم درد، آنها را برطرف کنند احساس میشود.
"ونتیا زاچاریو" استاد گروه علوم اعصاب و روان دانشکده علوم اعصاب مونت سینا میگوید: تحقیقات ما نشان میدهد که اقدامات RGS ۴ در انتقال از درد حاد و کمتر از حاد به حالتهای آسیب پاتولوژیک و حفظ درد کمک میکند. از آنجا که حالات دردهای مزمن بر فرآیندهای عصبی شیمیایی بیشماری تأثیر میگذارد و داروهای تکهدف نیز کمک چندانی نمیکنند، جالب است که یک پروتئین چند منظوره را کشف کردهایم که میتواند برای اختلال در این روند دستکاری شود.
پروتئین RGS ۴ یک پروتئین چند منظوره است که بطور گسترده در مدارهای مغز بیان میشود و درد پاتولوژیک، خلق و خو و انگیزه را پردازش میکند. محققان مونت سینا از طریق این مطالعه مشاهده کردند که RGS ۴ بدون توجه به اینکه علت درد آسیب عصبی یا التهابی است، نقش مهمی در حفظ حالات درد ایفا میکند. این تیم با استفاده از مدلهای ژنتیکی موش برای قطع کردن بیان ژن RGS ۴ موجب پیشگیری از عمل RGS ۴ در حفظ شرایط درد مزمن در موشهای نر و ماده شد.
این تیم به طور خاص از موشهای اصلاح شده ژنتیکی برای درک نقش RGS ۴ در القای شدت و نگهداری علائم درد مزمن استفاده کرد. آنها دریافتند که در حالی که غیرفعال کردن ژنتیکی RGS ۴ بر درد حاد یا القای درد مزمن تأثیر نمیگذارد، اما در بهبودی پس از آسیبهای عصبی محیطی و التهاب محیطی که ایجاد میکند، تاثیر بهسزایی دارد.
موشهایی که فاقد RGS ۴ بودند، دچار آسیب عصبی شدند، اما طی ۳ هفته بهبود یافتند. همچنین غیرفعال کردن RGS ۴ با افزایش رفتارهای مرتبط با انگیزش همراه بود.
این تیم همچنین از ابزارهای ژنتیکی برای کاهش بیان RGS ۴ در تالاموس که یک مرکز پردازش درد است که از نخاع ورودی دریافت میکند و این اطلاعات را به چندین ناحیه قشر مغز منتقل میکند، استفاده کرد.
درنهایت، مهار اقدامات RGS ۴ در مغز منجر به بهبودی پس از تجربه درد مزمن میشود. علاوه بر این، محققان از توالی نسل بعدی برای به دست آوردن بینش بیشتر در مورد ژنها و مسیرهای درون سلولی تحت تأثیر RGS ۴ استفاده کردند. آنها در حال بررسی بیشتر اقدامات RGS ۴ در نخاع و در مناطق تنظیم کننده خلق و خوی مغز هستند تا مکانیسمی را که توسط این پروتئین بر علائم درد حسی و عاطفی تأثیر میگذارد، بشناسند.
منبع: ایسنا
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانههای داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.
