صبر و سخاوت از ویژگی‌های بارز امام هفتم شیعیان بود/امام موسی کاظم (ع) با دشمنان هم با ملایمت رفتار می‌کردند

محمدعلی شاه‌آبادی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، با اشاره به دوران امامت «امام موسی کاظم (ع)» گفت: این امام همام ۳۵ سال امامت خود را در زمان عباسیان سپری کرد. در طول این دوران با مشکلات و دشواری‌های فراوانی روبه‌رو شدند. هارون رشید حاکم وقت عباسی بسیار ظالم و سختگیر بود و تلاش داشت تا امام هفتم (ع) را از شیعیان و اهدافش دور کند لذا ایشان را به زندان انداخت.

وی در همین راستا ادامه داد: در زمان امامت «امام موسی کاظم (ع)» به علت فضای خفقانی که عباسیان ایجاد کرده بودند و ظلم‌هایی که از سوی این خلفا بر مردم می‌شد، قیام‌هایی از سوی شیعیان برگزار شد که «امام موسی کاظم (ع)» آنجا را از دور هدایت می‌کرد. ازجمله این قیام‌ها، «قیام شهید فخر» در زمان این امام همام رخ داد که امام حتی شهادت رهبر قیام را نیز پیش‌بینی کردند.

شاه‌آبادی در خصوص سیاست‌ها و استراتژی «امام موسی کاظم (ع)» در مقابل حکومت عباسی اظهار کرد: این امام بزرگوار  به‌صورت غیرمستقیم مشروعیت خلفای بنی‌عباس را زیر سؤال می‌بردند و تلاش می‌کردند تا حقیقت را برای اذهان عمومی آشکار کند.

وی ابراز کرد: دوره امامت «امام کاظم (ع)» با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود، ایشان در برابر حکومت وقت تقیه می‌کردند با این‌ همه به تربیت شاگردانی نیز اقدام کردند.

این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: امام هفتم شیعیان اصحاب خود را به عدم همکاری با عباسیان سفارش می‌کرد، ازجمله «صفوان جمال» را از کرایه دادن شتران خود به هارون منع کرد، زیرا امام معتقد بود همکاری با هارون سبب می‌شود تا صفوان نیز در آتش دوزخ با هارون همراه باشند و این کار سبب شد تا صفوان از ادامه همکاری با هارون دست برداردند.

شاه‌آبادی پیرامون ویژگی‌های اخلاق امام هفتم (ع) ابراز کرد: برخورد «امام موسی کاظم (ع)» حتی با مخالفان خود به نحوی بود که سبب نرمش دلهای مخالفان می‌شد و آنان پس از مدتی به طرفداران امام هفتم (ع) تبدیل می‌شدند، صبر ایشان یکی از بارز‌ه‌های اصلی اخلاقی ایشان بود، به‌ نحوی‌ که همواره ایشان را با عنوان فردی صبور یاد می‌کنند همچنین سخاوت و بخشش این امام همام قابل‌ستایش بود.

وی افزود: علم و دانش «امام موسی کاظم (ع)» زبان زد همگان بود و عبادت و پارسایی ایشان به حدی بود که روایات فراوانی به عبادات ایشان در زندان اشاره دارد این امام همام شب‌ها را به عبادت و روز‌ها را به روزه‌داری می‌گذارند و همواره به‌عنوان بنده با تقوی و مطیع پروردگار محسوب می‌شد. نقل‌شده است ایشان در دعا‌های خود می‌فرمودند؛ «اللهم إنی کنت اسألک أن تفرغنی لعبادتک، أللهم و قد فعلت فلک الحمد؛ بار خداوندا، از تو می‌خواستم فرصتی عنایت کنی تا به بندگی و عبادتت بپردازم. خداوندا، آنچه خواستم فراهم نمودی، پس ستایش تو را سزاست.

وی اظهار کرد: این امام همام به‌عنوان باب الحواعج در بین مردم معرف است این شهرت به نحوی است که حتی اهل سنت نیز بر آن آگاه هستند و برای حوائج و خواسته‌های خود به بارگاه این امام بزرگوار پناه می‌آورند.