نقش رژیم‌های خودکامه عربی و واشنگتن در از بین بردن رویا‌های معترضان سودانی

به گزارش گروه بین الملل ؛ توالی دیدار‌های سران شورای نظامی انتقالی سودان و رژیم‌های خودکامه عربی که فعالانه در راستای شکل دادن به آینده این کشور تلاش می‌کنند و سرکوب بی مقدمه خشونت بار معترضان در مرکز «خارطوم» پایتخت سودان، قطعا اتفاقی تصادفی نیست.

تحلیلگران مسائل سیاسی بر این باورند که حکام مصر، عربستان و امارات که با شیوه‌های مرتجعانه و استبدادی سرزمین‌های خود را اداره می‌کنند، در تلاش هستند اعتراضات خواهان تغییرات در ساختار سیاسی سودان را خنثی کنند. این سه کشور که تلاش‌های بسیاری برای حفظ «عمر البشیر» رئیس جمهور سودان در قدرت انجام دادند، در نهایت در ماه آوریل با این واقعیت روبرو شدند که باید استراتژی خود را تغییر داده و تلاش کردند اقدامات انقلابیون را از حیز انتفاع ساقط کنند؛ اقداماتی که تاکنون به رغم بی نتیجه ماندن، دست‌کم توانسته‎اند موانع مهمی را در مسیر موفقیت معترضان برای نیل به خواسته شان که همان سرکار آمدن غیرنظامیان است، به وجود بیاورند.

سیاستمداران با اشاره به افزایش ناگهانی شمار تلفات خشونت‌های نظامیان در سودان، با اشاره به نقش استراتژیک سودان در پیوند دادن جهان عرب به آفریقا، حفظ نظامیان و مزدوران سودانی در جنگ یمن و نیز سرمایه گذاری‌های چند صد میلیون دلاری امارات و عربستان در بخش‌های مختلف و زیرساختی سودان اظهار داشتند، عربستان و امارات از وقوع این سرکوب پیش از وقوع آن اطلاع داشتند و تخصیص کمک ۳ میلیارد دلاری به شورای نظامی انتقالی در این راستا قابل بررسی و توضیح است.

تحولات خشونت بار سودان برای «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر تداعی کننده خاطرات نه چندان قدیمی است. او در سال ۲۰۱۳، با حمله به معترضان در میدان‌های اصلی «قاهره» صد‌ها نفر را کشته و زخمی کرده و قیام مردمی مصر را با بن بست مواجه کرد.

 

از این رو می‌توان سفر «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای نظامی انتقالی سودان به مصر و اعمال خشونت علیه معترضان سودانی توسط نظامیان را حلقه‌های بهم پیوسته یک زنجیر دانست. اعمال نفوذ سیسی به عنوان رئیس فعلی اتحادیه عربی به نفع شورای نظامی سودان نیز در این راستا قابل تفسیر است. در حالی که اتحادیه عربی پس از سقوط عمر البشیر با تعیین ضرب الاجلی ۱۵ روزه خواهان کناره گیری نظامیان از قدرت شده بود، این مهلت با مداخله سیسی تا سه ماه تمدید شد.

برهان و معاونش «محمد حمدان دقلو» در ادامه تور عربی خود به امارات سفر کردند و توانستند کمک‌های مالی هنگفتی را از «محمد بن زائد» از شاهزاده قدرتمند اماراتی دریافت کنند. ضمن این که زاید بر حمایت از برهان در راستای حفظ امنیت و ثبات سودان تاکید کرد.

سپس دقلو که گفته می‌شود عملیات نیرو‌های پشتیبانی سریع در سرکوب معترضان به دستور وی انجام شد، به ریاض رفته تا با «محمد بن سلمان» که شهرتش را به قتل هولناک یک روزنامه نگار منتقد سعودی مدیون است، دیدار کند.

ارتش سودان در حال حاضر پیوند‌های مستحکمی با پادشاهی‌های خلیج فارس و همکاری قابل توجهی با ائتلاف سعودی در جنگ یمن دارد. وی پس از دیدار با ولیعهد عربستان بر همکاری با ریاض در برابر مردم یمن تاکید کرد. شایان ذکر است که وجود این ارتباط از سوی یکی از اعضای شورای نظتمی هفت نفره سودان نیز مورد تایید قرار گرفته است.

در حالی که ژنرال‌های سودانی به دلیل نگرانی از درخواست‌های معترضان مبنی بر انتقال قدرت به غیرنظامیان با چالش بزرگی مواجه شده و خواهان حمایت رژیم‌های خودکامه عربی هستند، این رژیم‌ها هم در مقابل در تلاش هستند تا با ایفای نقش در شکل دادن به آینده سودان، نفوذ منطقه‌ای خود را تضمین کنند.

منافع این دو دسته دقیقا در موازات منافع دولت آمریکا قرار دارد. واشنگتن به رغم بیان مواضع گفتمان محور خود در موضوع سودان تاکنون اقدامی در حل و رفع این بحران انجام نداده و به نظر می‌رسد فضای مانور در سودان را مانند سیاستی که در مورد لیبی اتخاذ کرد، در اختیار متحدان خودکامه خود قرار داده است.