تالاب صورتی کجاست؟ /مسیر رفتن به تالاب

به گزارش خبرنگار گروه جامعه ، دریاچه‌ها و تالاب‌های بسیاری در سراسر جهان وجود دارند که از نظر زیست محیطی مامن بسیاری از گونه‌های جانوری به شمار می‌روند؛ ولی بعضی از این تالاب‌ها در اقصی نقاط جهان که شاید شمارشان به تعداد انگشتان یک دست باشند، به دلیل رنگ خاص خود از بقیه متمایز شده‌اند.

آب این تالاب‌ها بنا به دلیل وجود باکتری‌ها و پلانکتون‌های گیاهی به رنگ شیر - توت فرنگی است و از اینرو، برای نوشیدن به نظر مناسب می‌رسند، ولی در واقعیت جزو شورترین آبگیر‌های جهان هستند.

موقعیت جغرافیایی

تالاب لیپار یکی از جاذبه‌های خاص طبیعت ایران است که به دلیل رنگ خاصی که دارد از سایر دریاچه‌ها و تالاب‌ها متمایز شده است. این تالاب صورتی در تنگه و دره‌ای صخره‌ای مشرف به کوه، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر در ساحل دریای عمان (۱۵ کیلومتری شرق چابهار در نزدیکی روستای رمین و در مسیر جاده ساحلی چابهار- گواتر) قرار دارد.

پوشش گیاهی تالاب

رویش گونه‌های بلوط و گزنه در آب صحنه فوق‌العاده زیبایی خلق کرده که نمونه آن در ایران کمتر دیده می‌شود. وجود پرندگانی، چون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسکن، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، زیبایی این منطقه را دوچندان کرده است. علاوه بر این در این منطقه پنبه‌های وحشی می‌روید که مردم منطقه از آن تشک و بالشت تهیه می‌کنند.

کنار این تالاب دشتار قرار دارد که اهالی منطقه به آن عروس نیز می‌گویند. دشتار در زبان بلوچی به دختران جوانی گفته می‌شود که هنوز ازدواج نکرده‌اند. وجه تسمیه این نامگذاری، زیبایی منطقه و درختان سرسبز آن است.

اکوسیستم تالاب
جذر و مد قرمز در چابهار، از جمله دیدنی‌های سواحل جنوبی استان سیستان و بلوچستان است که بازدیدکنندگان را به تعجب وا می‌دارد. اوج زیبایی این پدیده در دره لیپار قابل مشاهده است، جایی که به آن تالاب صورتی می‌گویند. در مورد رنگ قرمز این پدیده که محصول فعالیت پلانکتون‌ها است.

وجود پلانکتون‌های گیاهی زیاد در منطقه (۹۰ درصد پلانکتون‌های گیاهی در این حوزه یافت می‌شوند)، وفور مواد آلی و معدنی که از طریق رودخانه‌ها و خور‌های متصل به خلیج به این حوزه هدایت می‌شوند، باعث افزایش زیاد تولید بیولوژیکی در بعضی از فصول سال خواهد شد؛ به طوری که این عوامل به همراه جریانات دریایی حاصل از طوفان‌های مونسون که از ویژگی‌های منحصربه‌فرد حوزه اقیانوسی دریای عمان است، موجب افزایش بیش از حد تعداد پلانکتون‌های گیاهی در ماه‌های بعد از فصل مونسون (از اواسط خرداد تا اواسط شهریور) می‌شود؛ این تعداد در آذرماه به حداکثر میزان خود می‌رسد.

در ماه‌های بهمن، اسفند، فروردین، شهریور و مهر شاهد پدیده جزر و مد قرمز در منطقه خلیج گواتر هستیم که عامل اصلی آن گونه نوکتیلوکا میلیاروس است که در ماه‌های بهمن، اسفند و فروردین تعداد آن به شدت افزایش می‌یابد. فرآیند «رد تاید» یا «کشند قرمز» از جمله فرآیند‌های بیولوژیکی در محیط‌های آبی است که توسط پلانکتون‌های گیاهی به وقوع می‌پیوندد و نقش عمده‌ای در زنجیره‌های غذایی و انرژی در اکوسیستم‌های آبی دارد.

این تالاب بنا به پیشنهاد آقای دادکریم شیخ زاده از بومیان محل و از اهالی روستای دمبدف و با کمک اهالی و بودجه شخصی و حمایت وزارت نیرو با در اختیار گذاشتن دستگاه‌های کشاورزی در سال ۱۳۶۲ خورشیدی احداث شد. این تالاب در اوایل احداث و بارندگی خوبی که در محل آن داشت توانست مدت مدیدی منطقه را سبز و پرندگان مهاجر و غیربومی را به خود جلب کند.

کجارو علاوه بر معرفی جاذبه‌های گردشگری ایران و جهان و راهنمای سفر به آن‌ها با همکاری آژانس‌های مختلف به معرفی بهترین تور‌های داخلی و خارجی نیز پرداخته است از این رو اگر قصد سفر به چابهار و بازدید از جا‌های دیدنی چابهار را دارید شما میتوانید، تور چابهار را در کجارو، جستجو کنید، از میان فهرست تور‌های ده‌ها آژانس معتبر، بهترین تور‌ها را مشاهده و قیمت آن‌ها را مقایسه کنید و در نهایت ارزان‌ترین تور به مقصد مورد نظرتان را انتخاب کنید.

گونه‌های جانوری تالاب

طی بررسی‌های به عمل آمده در منطقه، تاکنون ۹۳ گونه پلانکتون گیاهی، ۳۱ گروه پلانکتون جانوری، ۶۴ گونه از انواع نرم‌تنان، ۸۵ گونه انواع ماهی، ۲۴ گونه از سخت پوستان، ۱۴ گونه مایوبنتوز و ۴۶ گونه مختلف از جلبک‌ها در آن شناسایی شده‌اند.

مسیر دسترسی

سفر به جنوب کشور و استان سیستان و بلوچستان اولین قدم خواهد بود. فاصله هوایی شهرستان چابهار تا تهران ۱۴۵۶ کیلومتر و فاصله زمینی از طریق جاده ایرانشهر- کرمان ۱۹۶۱ کیلومتر است. همچنین، فاصله بندر چابهار تا مرکز استان ۷۳۸ کیلومتر محاسبه شده است.

بعد از روستای رمین در ۱۵ کیلومتری چابهار، در مسیر جاده ساحلی چابهار ـ. گواتر، تنگه‌ای صخره‌ای مشرف به دره‌ای سرسبز و زیبا قرار دارد که از بالای آن روستای لیپار در میان سبزه‌زار‌ها پیدا است. در میان دو کوه که فاصله‌ی چندانی با هم ندارند، آب‌بندی ایجاد شده که آب‌های سرگردان اطراف را در خود جمع کرده است. حاصل این آب‌بندی، آبگیری به طول ۱۴ کیلومتر است که همان تالاب صورتی است.

تاکنون ۹۳ گونه پلانکتون گیاهی، ۳۱ گروه پلانکتون جانوری، ۶۴ گونه از انواع نرم‌تنان، ۸۵ گونه انواع ماهی، ۲۴ گونه از سخت پوستان، ۱۴ گونه مایوبنتوز و ۴۶ گونه مختلف از جلبک‌ها در آن شناسایی شده‌اند.