یوسف زاده: ۲۳ نفر فیلمی حیرت‌انگیزی بود/جعفری: آرزوی من ساخت فیلمی درباره آن بیست و سه نفر بود

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، نشست خبری فیلم سینمایی "23 نفر" به کارگردانی "مهدی جعفری" کارگردان اثر با اجرای منصور ضابطیان در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

مهدی جعفری درباره ساخت این فیلم گفت: من سالها پیش مستندی درباره زندگی این عزیزان ساختم و از همان روز آرزو داشتم که بتوانم فیلمی در مورد این روایت بسازم که خوشبختانه محقق شد. من برایم مهم آنجا بود که تا چه حد می توانم اقتباس سینمایی درستی از آن واقعه ارائه دهم.

وی در همین راستا ادامه داد: من میخواستم تا جایی که میتوانم با توجه به قراردادهای سینمایی ام به روایت این ییست و سه نفر وفادار بمانم. نگرانی من از همان اول پیدا کردن بازیگران کودکی بود که بتوانند واقعیت را تداعی کنند. من برای پیدا کردن بازیگران کودک در کل کشور فراخوان دادم. هر کدام از این کودکان سمبل یک بخشی از ایران بودند.

فراورده تهیه کننده درباره حقوق مادی و معنوی این فیلم گفت: مالکیت معنوی فیلم مستند کاملاً با آقای رئیسیان است اما حق مالکیت فیلم با مجتبی فراورده است. موضوعی که آقای رئیسیان مطرح کردند موضوعی حاشیه ای بود.

وی در همین راستا ادامه داد: در این فیلم از فضای جنگ و دفاع مقدس همچنین اردوگاه ها آشنایی زدایی شد. ما به طور طبیعی ما در جغراقیای خود پیوند محکمی با دین داریم. آنچه در این فیلم مهم است سیرت اثر است و نه صورت آن. آنانی که صورت بین هستند ممکن از دیدن شعارها خوب باشد اما به دنبال روح دین هستیم.

جعفری درباره اعضای اصلی 23 نفر گفت: از میان آن 23 نفر اصلی 22 نفر در میان هستند و یک نفر از میان ما رفته است. 23 کودک بازیگر تنها یکبار با نفرات اصلی روبرو شدند. ما خیلی برایمان سخت بود تا از اسامی واقعی آن بیست و سه نفر استفاده کنیم زیرا ممکن بود نتوانم تماما به آن اسم ها و وقایعشان بپردازم.

وی درباره دلیل سینمایی ساختن فیلم اضافه کرد: من حسرت میخورم که چرا نتوانستم همه داستان را بیاورم و شاید اگر سریال بود بهتر از این به جزئیات پرداخته میشد و حیفم می آید که همه چیز به طور کامل نشان داده نشد.

جعفری درباره گره های زندگی صالح قاری اضافه کرد: واقعیت در این فیلم قصه آقای قاری در حاشیه قصه اصلی بود اما امیدوارم روزی فیلمی کامل در مورد زندگی وی ساخته شود. اما در فیلم من داستان اصلی قصه بیست و سه نفر بود.از نظر من این فیلم حتی در مخاطب خارجی نیز احساس درستی ایجاد می کند و مطمئنم مخاطب جوان ایرانی و خارجی با اثر ارتباط برقرار کرده و همذات پنداری رخ می دهد.

امیر سحرخیز طراح صحنه فیلم گفت: اکثر دکور این فیلم کاملاً ساختگی و داخل ایران است. این را خودم شخصاً انجام دادم. سکانس ملاقات با صدام سکانس کابوس واری بود. من تقریبا در زمان جنگ و بمباران حضور داشتم و کابوس عجیبی از صدام در کودکی داشتم. آن سکانس بغض فروخورده ای بود که سر باز کرد.

احمد یوسف زاده نویسنده کتاب و مشاور پروژه گفت: این فیلم خیلی به واقعیت نزدیک بود در حین اکران نمیدانستم گریه کنم و یا بخندم. این فیلم بسیار زیبا و وفادارانه ساخته شده بود واز دیدنش بسیار شگفت زده هستم.