حرکت انگلیس در مسیر سرکوب اعتراض به نقض حقوق بشر توسط رژیم صهیونیستی

دستگیری افراد به خاطر سر دادن شعار‌هایی مانند جهانی کردن انتفاضه بدون هیچ برنامه‌ای برای خشونت، سرکوبی است که خود را تحت پوشش اقدام برای امنیت عمومی پنهان می‌کند، اما در واقعیت نژادپرستی ضد فلسطینی است.

به گزارش میدل‌ایست آی، تصمیم پلیس متروپولیتن پس از حادثه در ساحل بوندی استرالیا برای بازداشت کسانی که شعار‌هایی را در حمایت از فلسطین سر می‌دهند، اقدامی بیش از تغییر مرز‌های پلیس نظم عمومی است.

این اقدام مرز حیاتی بین تحریک خشونت‌آمیز و بیان سیاسی را در حالی محو کرد که آشکارا جانبداری خود را آشکار می‌کرد.

در عرض چند روز، ۲ نفر در لندن به دلیل سر دادن شعار‌های مربوط به انتفاضه در لندن در جریان یک اعتراض بازداشت شدند؛ این موضوع مربوط به مدیریت ریسک نیست، بلکه تلاشی آشکار برای سرکوب فعالیت‌های ضد نسل‌کشی است.

۲ واقعیت باید بی‌عدالتی وزیران کابینه و افسران ارشد پلیس انگلیس را در این رابطه آشکار کند.

نخست، محققان استرالیایی حادثه باندی را با انگیزه‌های گروه تروریستی داعش و نه یک اقدام سازماندهی‌شده توسط فلسطینی‌ها اعلام کردند؛ با وجود این، در انگلیس سیاستمداران، مقام‌های سفارت رژیم صهیونیستی و رسانه‌های خبری با عجله باندی را به یک شعار اعتراضی فلسطینی‌ها ربط داده‌اند و هیچ مدرکی جز سر و صدای فراوان ارائه نکرده‌اند.

دو، قانون جزای انگلیس در حال حاضر دارای آستانه‌های روشنی برای زمانی است که گفتار مجرمانه می‌شود؛ تشویق تروریسم مستلزم بیانیه‌ای است که احتمالا به‌عنوان دعوت مستقیم یا غیرمستقیم به ارتکاب جرایم تروریستی (قانون تروریسم) تلقی شود و پیگرد قانونی برای جرایم نظم عمومی تشدیدشده از نظر نژادی یا مذهبی براساس آسیب، نیت و زمینه (قانون جرم و بی‌نظمی ۱۹۹۸) است.

ابهام به‌عنوان یک سلاح

سرویس دادستانی انگلیس و قانون تروریسم این آزمون‌ها را تعیین کردند؛ آن‌ها پیشنهاد‌هایی نیستند که صرفا به دلیل حمایت برخی از نخبگان و گروه‌های لابی در کشور از اقدام‌های غیرقانونی رژیم صهیونیستی نادیده گرفته شوند.

«انتفاضه» یک کلمه عربی به معنای حرکت و جنبش است؛ این کلمه در سال ۱۹۸۷ در فلسطین به‌عنوان فریادی برای رهایی یا قیام علیه اشغال استعماری رژیم صهیونیستی رواج یافت.

شعار‌ها زبان ناامیدی هستند، نه تعاریف مرتب برای مخالفان تا آن را تحریف کنند؛ وقتی مقام‌های انگلیسی خصمانه‌ترین تفسیر را اتخاذ می‌کنند، راه را برای پلیس نژادپرست و لغزش به سمت اقتدارگرایی هموار می‌کنند.

جرم‌انگاری کلمه انتفاضه تنها به این دلیل امکان‌پذیر است که فلسطینی‌ها در چارچوب اقدام‌های رژیم صهیونیستی مورد تبعیض نژادی قرار گرفته‌اند، چارچوبی که زبان و بیان سیاسی آن‌ها را از طریق لنز‌های نژادپرستانه و استعماری این رژیم فیلتر می‌کند.

بنابراین، شعاری که خواستار پایان دادن به نسل‌کشی و اشغال به عنوان اقدام‌هایی که طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی است، به عنوان «خشونت‌آمیز» جلوه داده می‌شود؛ شعار انتفاضه فقط می‌تواند برای کسانی که مصمم به زنده نگه داشتن خشونت هستند، خشونت‌آمیز تعبیر شود.

ممنوع کردن یک شعار تاثیر دلسردکننده‌ای دارد و اقدام‌های اعتراضی مسالمت‌آمیز را دشوارتر می‌کند.

در واقع، سرکوب حق داشتن یک شعار، سازمان‌هایی را که به مشارکت عمومی و آشکار متکی هستند، تضعیف می‌کند، در حالی که برای جلوگیری از افراد سرکش و مخفی کار چندانی نمی‌کند.

نتیجه قابل پیش‌بینی این ممنوعیت، نابودی اعتراض‌ها و تجمع‌های مسالمت‌آمیز است که باید سبب نگرانی‌ها جدی شود.

• بیشتر بخوانید:
• سرکوب نظام‌مند حامیان فلسطین در انگلیس؛ ۹۰ معترض بازداشت شدند
• نقض نظام‌مند حق آزادی تجمعات مسالمت‌آمیز در انگلیس

عمیقا جانبدارانه و سوگیرانه

یک استاندارد دوگانه عجیب و غریب در حال اجرا است؛ موضع جدید پلیس متروپولیتن، منعکس‌کننده خواسته‌های لابی‌گران طرفدار رژیم صهیونیستی و منافع صهیونیستی است که مشتاق هستند یک شعار مبهم را با خشونت برابر بدانند.

در همین حال، شهروندان انگلیسی که با سلاح، پول یا لفاظی به نسل‌کشی کمک می‌کنند، اغلب به‌عنوان ابراز دیدگاه‌های سیاسی یا غم و اندوه توجیه می‌شوند.

اقدام‌های پلیس انگلیس فاجعه‌بار و عمیقا جانبدارانه است؛ دولت انگلیس در حال سرکوب همبستگی واقعی با مردم تحت اشغال و ستم شده است، در حالی که لفاظی‌ها و اقدام‌هایی را که به نفرت قومی، نسل‌کشی و خشونت روزانه علیه فلسطینی‌ها دامن می‌زند، تحمل می‌کند.

این اشتیاق گزینشی برای سرکوب هر چیزی که نقض حقوق بشر توسط رژیم صهیونیستی را برجسته می‌کند، هرگونه ادعای بی‌طرفی لندن را در هم می‌شکند و اتهام نژادپرستی نهادینه انگلیس را تقویت می‌کند.

شعار‌های پلیسی، پیروزی استراتژیکی را به کسانی می‌دهد که مشتاق مشروعیت‌زدایی از صدا‌های به حاشیه رانده‌شده، مظلوم و محروم هستند.

لندن در حال پیروی از الگوی ایجاد ترس، محو کردن مرز بین اعتراض و ترور و تبدیل دستگیری‌ها به امری عادی است؛ نتیجه نهایی، ساختاری است که واژه‌ها را مجازات می‌کند در حالی که بی‌سروصدا از خشونت در خارج از کشور حمایت می‌کند.

یک بازی امنیتی

اگر دولت‌ها و پلیس واقعا از خشونت در خیابان‌های انگلیس می‌ترسیدند، شواهد را دنبال می‌کردند؛ آن‌ها باید به جای جرم‌انگاری سخنرانی‌های سیاسی مبهم که خواستار عدالت و صلح هستند، شهروندان انگلیسی را که برای جنگ سفر می‌کنند، بررسی می‌کردند، ارسال سلاح به بازیگران متهم به ارتکاب جنایت‌های بین‌المللی را متوقف می‌کردند و کسانی را که از اشغال غیرقانونی، گرسنگی و نسل‌کشی حمایت می‌کنند، تحت پیگرد قانونی قرار می‌دادند.

راه‌حل ساده و فوری است؛ دستگیری مردم به دلیل سر دادن شعار مبهمی مانند «انتفاضه را جهانی کنید»، بدون هیچ برنامه‌ای برای خشونت، سرکوبی است که در لباس امنیت عمومی پنهان شده است، اما در واقعیت نژادپرستی ضد فلسطینی است.

انتهای پیام/