رویکرد ضد ایرانی کانادا با توسل به ادعاهای حقوق بشری

کانادا همواره کشور‌های دیگر را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند و این درحالی است که این کشور خود یکی از اصلی‌ترین ناقضان حقوق بشر است.

خبرگزاری میزان -

کانادا یکی از کشور‌های پیشرو در طرح و حمایت از قطعنامه‌های علیه ایران به بهانه‌های واهی حقوق بشری در مجمع عمومی سازمان ملل (UNGA) بوده است.

این سابقه به بیش از ۲ دهه بازمی‌گردد و کانادا به‌طور معمول به‌عنوان اسپانسر اصلی در این زمینه عمل کرده است. این قطعنامه‌ها به‌طور معمول بر ادعایی در زمینه حقوق بشر تمرکز دارند.

کانادا این اقدام‌ها را بخشی از تعهد خود به حقوق بشر جهانی توصیف می‌کند، اما کارشناسان آنها را سیاسی، غیرعادلانه و مبتنی بر اطلاعات غلط می‌داند و به‌طور معمول به سابقه حقوق بشر کانادا اشاره می‌کند.

کانادا از سال ۲۰۰۳ به‌طور مداوم قطعنامه‌هایی را در مجمع عمومی سازمان ملل هدایت کرده است. این قطعنامه‌ها به‌طور معمول در کمیته سوم مجمع که مربوط به مسائل اجتماعی، انسانی و فرهنگی است، مطرح کرده و سپس در جلسه عمومی تصویب می‌شوند.

کانادا بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ هدایت ۷ قطعنامه متوالی را برعهده داشت.‌ی کقطعنامه از این دست در سال ۲۰۰۹ با تمرکز بر نقض‌های ادعایی تصویب شد و کانادا آن را به‌عنوان هفتمین سال متوالی هدایت خود جشن گرفت. این قطعنامه‌ها به‌طور معمول با حمایت کشور‌های غربی مانند آمریکا و اتحادیه اروپا همراه بوده‌اند.

دهمین قطعنامه متوالی کانادا علیه ایران در سال ۲۰۱۲ تصویب شد. این قطعنامه با حمایت ۴۲ کشور، بدون هیچ سند و مدرکی ادعا‌هایی را علیه ایران مطرح کرده بود.

در سال ۲۰۱۳ نیز قطعنامه ضدایرانی هدایت‌شده توسط کانادا در مجمع عمومی تصویب شد و اتاوا ادعا‌هایی را در دفاع از این قطعنامه مطرح کرد.

قطعنامه ضدایرانی کانادا در سال ۲۰۲۱ نیز با حمایت کشور‌های غربی تصویب شد. کارشناسان این اقدام را با اشاره به سابقه کانادا در کشتار بومیان و سیاست‌های نظام‌مند در این زمینه، محکوم کردند.

کانادا در سال ۲۰۲۴ هم یک قطعنامه ضدایرانی ارائه کرده که با حمایت‌های متحدانش تصویب شده و واکنش ایران را به‌همراه داشت.

تازه‌ترین مورد نیز قطعنامه‌ای که به‌تازگی با هدایت کانادا در مجمع عمومی تصویب شد.

نمایندگی ایران در سازمان ملل در پاسخ به ادعا‌های حقوق بشری کانادا پیش از تصویب قطعنامه ادعایی در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل، گفت: ما را از گزافه‌گویی‌های ریاکارانه کانادا، کشوری که سابقه‌اش در دفن هزاران کودک بومی در گور‌های بی‌نام‌ونشان و غرق بودن در نژادپرستی ساختاری ریشه‌دار خود به خوبی مستند است و اکنون در برابر ایران ژستِ مدافع جهانی حقوق بشر می‌گیرد، معاف کنید. اگر حقوق بشر به ابزاری ژئوپلیتیک در دست همان جمع همیشگیِ خلاف‌کارانِ زنجیره‌ای بدل نشده بود، این کانادا بود که باید روی صندلی اتهام می‌نشست و زیر بار قطعنامه‌ها عرق می‌ریخت نه آنکه با ژست روی صحنه خودنمایی کند.

مدیرکل حقوق بشر وزارت امور خارجه، اقدام دولت کانادا در اعمال تحریم‌های موسوم به حقوق بشری علیه تعدادی از شهروندان ایرانی را به بهانه ادعا‌های واهی، به‌شدت محکوم کرد و آن را اقدامی مداخله‌جویانه و ناشی از خوی خودبرترپندارانه تصمیم‌گیران این کشور دانست.

کانادا این قطعنامه‌ها را بخشی از سیاست خارجی خود می‌داند و ادعا می‌کند برای حمایت از مردم ایران است. با این حال، ایران این اقدامات را سیاسی و بخشی از فشار‌های غربی می‌داند، نه نگرانی واقعی حقوق بشر. برای مثال، در ۲۰۲۵، نمایندگی ایران در نیویورک اسپانسر‌ها را به نقض حقوق ایرانیان متهم کرد. تعداد قطعنامه‌ها بیش از ۲۰ مورد بوده و کانادا اغلب بیش از ۴۰ کشور را به عنوان هم‌اسپانسر جذب می‌کند.

کانادا به‌طور معمول خود را به‌عنوان مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند، اما گزارش‌های متعدد سازمان‌های بین‌المللی، سازمان ملل و کمیسیون‌های حقیقت‌یابی داخلی، نقض‌های جدی و نظام‌مند حقوق بشر را در این کشور مستند کرده‌اند.

این نقض‌ها به‌طور عمده علیه بومیان، مهاجران، پناهجویان و کارگران موقت خارجی رخ می‌دهد و ریشه در سیاست‌های استعماری تاریخی و مشکلات ساختاری فعلی دارد.

انتهای پیام/