بحران بیخانمانی در آلمان؛ محصول سیاستهای دولت برلین
گزارش فدرال گروه کاری کمک به بیخانمانان آلمان (BAGW) نشان میدهد که تعداد بیخانمانان در آلمان برای نخستینبار، در سال ۲۰۲۴ به دستکم یک میلیون و ۲۹ هزار نفر رسیده است.
پایگاه ورلد سوسیالیت نوشت: این افزایش بهطور مستقیم بازتاب سیاستهای دولتهای فدرال و ایالتی است که با اجرای آنچه صرفهجوییهای اجتماعی خوانده میشود، و همچنین سیاستهایی که بودجههای دیوانهوار نظامی را تامین میکنند.
ورلد سوسیالیت این میزان بیخانمانی را بهعنوان نشانهای از تناقضهای عمیق سرمایهداری آلمان تحلیل میکند؛ جایی که ثروت در دست اقلیت اندک متمرکز شده، در حالی که بیشتر مردم این کشور با فقر و بیسرپنایی دستوپنجه نرم میکنند.
این بحران، بیش از یک مشکل مسکن، نمادی از اولویتبندی جنگ بر حقوق انسانی است و هشدار میدهد که اوضاع بدتر خواهد شد.
جهش بیسابقه بیخانمانی در آلمان
براساس آمارها، تعداد بیخانمانها در این کشور طی سال ۲۰۲۳ حدود ۹۲۸ هزار نفر بود. این میزان نشاندهنده افزایش ۱۰۱ هزار نفری (۱۰.۹ درصدی) در مقایسه با سال قبل از آن است.
از بیش از یک میلیون بیخانمان فعلی، حدود ۸۴۰ هزار نفر در سیستم کمک مسکن اضطراری اسکان داده شدهاند. ۷۴ درصد (یعنی حدود ۷۶۵ هزار نفر) بزرگسالان هستند و ۲۶ درصد کودکان و نوجوانان.
این جهش نه تصادفی، بلکه نتیجه مستقیم سیاستهای آگاهانه برلین است. کارشناسان تاکید میکنند که آمار رسمی تنها نوک کوه یخ را نشان میدهد. افزایش ۵۲.۹ درصدی بیخانمانی در یک سال با افزایش شدید هزینههای زندگی و فقر در این کشور همخوانی دارد.
این ارقام، بیش از یک بحران محلی، نشاندهنده شکست سیستم سرمایهداری در تامین نیازهای پایه مردم است.
تامین بودجه نظامی به قیمت زندگی انسانها
تحت دولت ائتلافی سابق آلمان، صندوق ویژه ۱۰۰ میلیارد یورویی برای بازسازی نظامی ایجاد شد. حال دولت جدید تحت صدراعظمی فریدریش مرتز هدف تبدیل آلمان به قدرت نظامی بزرگ را پیگیری میکند. آنها صندوق ویژه عظیم یک تریلیون یورویی را برای بازسازی نظامی و زیرساختهای جنگی تصویب کردهاند.
همچنین بودجه جنگی سال آینده آلمان به ۱۰۸ میلیارد یورو میرسد و تا ۲۰۲۹ به ۱۵۳ میلیارد افزایش خواهد یافت.
این بودجهها از طریق صرفهجوییهای اجتماعی عظیم تامین میشوند. سوزانه هاهمان، رئیس گروه کاری کمک به بیخانمانان آلمان گفت: بیخانمانی در آلمان به رکورد بیسابقهای رسیده و هیچ پایانی در کار نیست. علل شناختهشدهاند؛ مسکن مقرونبهصرفه ناکافی، فقر و صرفهجوییهای قریبالوقوع در سیستم تامین اجتماعی.
برخی کارشناسان این سیاستها را بهعنوان نظام سرمایهداری توصیف میکنند، استراتژی که مرگ و فلاکت اجتماعی را برای سودآوری جنگ توجیه میکند.
افزایش بودجه نظامی همزمان با کاهش بودجه اجتماعی، تناقض طبقاتی را برجسته میکند.
انتهای پیام/

