سیداکوف؛ کابوس همیشگی باروز/ وقتی «۷ ثانیه آخر» سرنوشت دو اسطوره را عوض کرد

زائوربک سیداکوف، یکی از سرسخت‌ترین ستاره‌های کشتی آزاد در دهه اخیر، به روحیه جنگندگی تا آخرین لحظه شهرت دارد؛ ویژگی‌ای که بار‌ها رقبا را غافلگیر کرده و بیشترین لطمه را به جردن باروز، چهره مطرح کشتی آمریکا و قهرمان عنوان‌دار المپیک و‌جهان وارد کرده است.

بررسی مصاحبه‌های متعدد باروز در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که او ذاتاً رهبری تمام‌عیار با روحیه‌ای رقابتی و حساسیت ویژه نسبت به شکست‌های جبران‌نشده است. شکست‌هایی که باروز نتوانسته انتقام‌شان را بگیرد، او را به‌شدت آزار داده و حتی در اظهارنظر‌های عمومی‌اش قابل مشاهده است.

نخستین نمونه، باخت باروز به گدیوف در المپیک ۲۰۱۶ است. باروز در گفت‌وگویی با جو روگان، گدویف را تلویحاً به استفاده از مواد نیروزا متهم کرد و حتی به فرم بدنی او اشاره داشت؛ ادعایی که از سوی بسیاری غیرحرفه‌ای و «بعد از دعوا مشت زدن» توصیف شد.

باروز همچنین بار‌ها خود را «بهترین کشتی‌گیر تاریخ آمریکا و جهان» معرفی کرده؛ ادعایی که با توجه به حضور چهره‌هایی، چون سایتیف، مدوید، فادزایف و سعدالله‌یف، و حتی جان اسمیت در تاریخ آمریکا، با تردید‌های جدی روبه‌روست.

این کشتی‌گیر آمریکایی در گذشته نیز اظهار کرده بود که غلبه بر آزادکاران روس زمانی لذت‌بخش‌تر است که جامبولات تدیف، سرمربی پیشین روسیه، در کنار تشک حضور داشته باشد؛ چرا که از واکنش‌های او لذت می‌برد.

با این حال، بزرگ‌ترین چالش باروز در سال‌های اخیر زائوربک سیداکوف بوده است. در مسابقات جهانی ۲۰۱۸، سیداکوف با یک کامبک در لحظات پایانی باروز را شکست داد؛ نتیجه‌ای که باروز نپذیرفت و آن را «اتفاقی» توصیف کرد. پیش از انتخابی المپیک نیز باروز بار‌ها گفته بود بزرگ‌ترین خواسته‌اش شکست‌دادن سیداکوف است، اما در مرحله انتخابی مقابل کایل دیک شکست خورد؛ در حالی‌که دیک را نیز با عباراتی تحقیرآمیز به چالش کشیده بود.

در مجموع، کشتی‌گیران روس بیشترین شکست‌ها را به باروز تحمیل کرده‌اند: دنیس سارگوش در ۲۰۱۴، گدویف در ۲۰۱۶، سیداکوف در ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ و همچنین تسابولوف در ۲۰۱۷. اگر این رقبا نبودند، باروز اکنون بسیار پرافتخارتر بود؛ نکته‌ای که خود او نیز بار‌ها به آن اشاره کرده است.

سیداکوف، اما نقطه‌ای کاملاً متمایز در کارنامه باروز محسوب می‌شود؛ چرا که باروز هرگز موفق به شکست او نشده و این موضوع اهمیت ویژه‌ای در ارزیابی این رقابت تاریخی دارد.

جالب آنکه الگوی کامبک‌های سیداکوف فقط محدود به باروز نیست. در مسابقات جهانی اخیر، او برای مدال برنز مقابل دیوید کار، شاگرد باروز — نیز همین سناریو را تکرار کرد. کار با سبک مشابه مربی‌اش، تا لحظات آخر جلو بود، اما سیداکوف بار دیگر تنها هفت ثانیه مانده به پایان حمله سرنوشت‌ساز خود را اجرا کرد و پیروز شد.

کامبک در «هفت ثانیه پایانی» اکنون به امضای سیداکوف تبدیل شده؛ امضایی که دو بار کابوس باروز شد و بار دیگر شاگرد او را قربانی کرد. رقابتی که هنوز هم برای جامعه کشتی جذاب، و برای باروز احتمالاً یکی از دردناک‌ترین فصل‌های دوران حرفه‌ای‌اش است.

انتهای پیام/