جرم‌انگاری مشکلات سلامت روان در سیستم زندان‌های کانادا

دولت کانادا تحت هدایت مارک کارنی، نخست‌وزیر در ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) از اجرا و انجام مجموعه‌ای از اقدام‌ها در رابطه با زندان‌ها خبر داد که نگرانی‌های جدی را برای شرایط بحرانی این مراکز درپی داشت.

کارشناسان هشدار دادند که اقدام‌های یادشده نه‌تنها زندان‌های کانادا را امن‌تر نمی‌کند، بلکه سبب افزایش نرخ حبس بومیان و اقلیت‌های نژادی، ازدحام جمعیت در زندان‌ها و ... می‌شود.

به گزارش OCI، جدیدترین گزارش سالانه دفتر بازرس زندان‌های کانادا OCI در ۳۰ اکتبر (۸ آبان) منتشر شد؛ این دفتر تنها نهاد دولتی مسئول نظارت بر شرایط حبس در زندان‌های فدرال کانادا است.

بخش اول گزارش دفتر بازرس زندان‌های کانادا که بر موضوع مشکلات روانی و روحی زندانیان متمرکز است، جزئیات مربوط به ۵ مرکز درمانی منطقه‌ای (RTC) را شرح می‌دهد؛ این مراکز اساسا به‌عنوان بیمارستان‌های زندان طبقه‌بندی می‌شوند که طبق گزارش‌ها، درمان و ارزیابی را برای افراد محکوم فدرال که شرایط نامطلوب سلامت روان را تجربه می‌کنند، ارائه می‌دهند.

هدف اعلام‌شده برای فعالیت چنین مراکزی، درمان افراد برای مدت محدودی با این انتظار است که آن‌ها پس از آن به زندان بازگردند.

با وجود این، تحقیقات دفتر بازرس زندان‌های کانادا موارد زیر را گزارش داد: مراکز نگهداری بیماران روانی زیرساخت‌های قدیمی و نامناسبی برای محیط بیمارستان دارند، اکثر جمعیت را افراد مسن تشکیل می‌دهند، مراکز نگهداری بیماران روانی امنیت را بر سلامت روان زندانیان اولویت می‌دهند، مراکز نگهداری بیماران روانی بیش از حد به استفاده از زور علیه افرادی که از مشکلات سلامت روان رنج می‌برند، متکی هستند و مراکز نگهداری بیماران روانی فاقد مدافعان بیمار هستند.

با وجود اینکه از این مراکز به‌عنوان مراکز درمانی منطقه‌ای یاد می‌شود، اساسا به زندان‌هایی تبدیل شده‌اند که خدمات روانپزشکی را با ظرفیت محدود برای مراقبت‌های اورژانسی ارائه می‌دهند؛ هیچ‌یک از مراکز نگهداری بیماران روانی در حد نام خود نیستند و نمی‌توان آن‌ها را به‌عنوان یک بیمارستان روانپزشکی مناسب طبقه‌بندی کرد.

در ادامه این بخش از گزارش آمده است: با وجود خشونت کمتر نسبت به زندان‌های سنتی، نگهبانان با مراکز نگهداری بیماران روانی به‌عنوان واحد‌های با حداکثر امنیت در مورد اقدام‌های امنیتی رفتار می‌کنند.

با وجود چنین شواهد قاطعی از آسیب‌های ادغام زندان‌ها با مراکز مراقبت‌های بهداشتی، دولت کانادا به‌تازگی ۱.۳ میلیارد دلار در یک مرکز مشابه در نیوبرانزویک سرمایه‌گذاری کرده است که قرار است در سال ۲۰۳۲ افتتاح شود؛ از این سرمایه‌گذاری می‌توان به‌عنوان «گسترش زندان با نامی دیگر» یاد کرد.

فصل دیگری از گزارش، مصاحبه‌های دفتر بازرس زندان‌های کانادا با ۳۶ زن زندانی را نشان می‌دهد؛ این مصاحبه‌ها آشکار می‌کند که محیط زندان خود منبع آسیب‌هایی است که فقط سختی‌های از پیش موجود افراد زندانی را تشدید می‌کند.

براساس این گزارش، زندان‌های فدرال کانادا مکان‌هایی هستند که افراد را در مورد راه‌حل‌های مبتنی بر آسیب‌های روحی برای سلامت روان، بیشتر از منابع مورد نیازشان جدا می‌کنند.

احساسات و رفتار‌هایی که زنان در حین حبس از خود نشان می‌دهند، اغلب علیه آن‌ها برای توجیه افزایش اقدام‌های امنیتی استفاده می‌شود؛ ضمن اینکه تجربیات زنان در مورد افشای آسیب‌های گذشته به کارکنان زندان نیز برای همین هدف استفاده می‌شود.

گزارش یادشده نشان می‌دهد که آنچه در زندان‌های فدرال کانادا در جریان است، نه تنها مجازاتی غیرمعمول دیده نمی‌شود، بلکه روندی بسیار رایج است که در گزارش‌های مختلف بازتاب می‌یابد، اما اقدامی برای حل‌وفصل آن صورت نمی‌گیرد.

انتهای پیام/