سرکوب رسوایی واقعی بی‌بی‌سی در حاشیه جنجال ترامپ

مدیرکل و رئیس بخش اخبار رسانه انگلیسی بی‌بی‌سی در میانه جنجال بر سر سخنرانی گمراه‌کننده دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از سمت‌های خود استعفا کردند؛ روند به نظر واضح می‌رسد: یک خطا، پیامد، پاسخگویی.

اما رسوایی اخیر ناشی از جنجال اشتباهی بود که متعاقب رسوایی‌های جنسی این رسانه در سال‌های اخیر رخ داد.

رسوایی بزرگ بی‌بی‌سی؛ همچنان مصون از مجازات

به گزارش میدل‌ایست آی، در حالی که تیتر‌های خبری درباره اتفاق‌های اخیر در بی‌بی‌سی همچنان بر یک اشتباه ویرایشی واحد متمرکز هستند، بحران واقعی در قلب این رسانه عمومی انگلیس به‌ویژه در عدم گزارش صادقانه یا شجاعانه جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه عمیق‌تر است.

طنز ماجرا بی‌رحمانه است: بی‌بی‌سی با یکی از کوچک‌ترین گناهانش متزلزل شده است، در حالی که بزرگ‌ترین آن تحریف واقعیت فلسطین بدون مجازات می‌ماند.

مقیاس این شکست قابل اندازه‌گیری است؛ گزارش خیره‌کننده مرکز نظارت بر رسانه‌ها، که بیش از ۳۵ هزار مطلب بی‌بی‌سی منتشرشده بین اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) و مه ۲۰۲۵ (اردیبهشت ۱۴۰۴) را تجزیه‌وتحلیل کرده است، نشان داد که پوشش این رسانه از غزه به‌طور مداوم دیدگاه‌های صهیونیستی را در اولویت قرار داده و همزمان صدای فلسطینی‌ها را به حاشیه رانده است.

داده‌ها ویرانگر هستند؛ مرگ فلسطینی‌ها که در طول دوره مطالعه بیش از ۴۲ هزار نفر گزارش شده، در هر حادثه ۳۳ برابر کمتر از مرگ صهیونیست‌ها مورد توجه قرار گرفته است.

بی‌بی‌سی ۲۲۰ بار برای صهیونیست‌ها از واژه‌هایی مانند «قتل» استفاده کرد، اما فقط یک بار برای فلسطینی‌ها از این واژه استفاده کرد؛ در عین حال، مقام‌ها و مفسران صهیونیست بیش از ۲ برابر فلسطینی‌ها مصاحبه شدند.

حتی هنگام گزارش رنج‌های بشردوستانه، فلسطینی‌ها به‌عنوان قربانیان منفعل یعنی افراد آواره، گرسنه، در حال مرگ و به‌ندرت به‌عنوان افرادی با حقوق، تاریخ یا اختیار به تصویر کشیده می‌شدند؛ فقط ۰.۵ درصد از گزارش‌های رسانه انگلیسی به اشغالگری چند دهه‌ای رژیم صهیونیستی اشاره داشتند و فقط در ۲ درصد از این گزارش‌ها از کلمه «آپارتاید» استفاده کردند، با وجود اینکه این واژه توسط سازمان‌های بزرگ حقوق بشر استفاده می‌شد.

سوگیری نهادی در بی‌بی‌سی

همانطور که مرکز نظارت بر رسانه‌ها نتیجه گرفت، بی‌بی‌سی بار‌ها زبان و چارچوب رسمی رژیم صهیونیستی را اتخاذ کرده است، در حالی که صدای افراد تحت اشغال آن یعنی فلسطینی‌ها را نادیده گرفته است؛ این خبرنگاری بی‌طرفانه نیست؛ این تعصب نهادی نسبت به رژیم صهیونیستی است که به‌عنوان «تعادل» ارائه می‌شود.

در عین حال، چراغ سبز راست‌گرایان و تلاش برای تحریف واقعیت متوقف نشده است؛ هر اتهام جانب‌داری بی‌بی‌سی به سلاحی برای سیاستمداران و کارشناسان راست‌گرای انگلیس تبدیل می‌شود که می‌خواهند این رسانه را به احتیاط دائمی وادارند.

بی‌بی‌سی سال گذشته را صرف انجام همین کار کرده است: راضی کردن بلندترین صداها، به جای ایستادن در کنار خبرنگاران یا وظیفه خود برای گزارش حقیقت.

صداقت با گفتن این جمله آغاز می‌شود: ما اشتباه کردیم، نه در تدوین فیلم، بلکه در نحوه روایت و ادامه روایت داستان یک ملت.

استعفای دبورا ترنس، مدیرعامل بی‌بی‌سی نیوز و تیم دیوی، مدیرکل رسانه یادشده، این تناقض را برجسته می‌کند؛ ترنس در یادداشت جدایی خود، حرفه‌ای‌گری اتاق خبر خود را ستود و مصرانه ادعا کرد که «ادعا‌های اخیر مبنی بر جانب‌دارانه بودن بی‌بی‌سی اشتباه است.».

اما این ادعا وقتی در مقابل شهادت کارکنان خودش قرار می‌گیرد، پوچ به نظر می‌رسد؛ در نوامبر ۲۰۲۴ (آبان سال گذشته)، بیش از ۱۰۰ کارمند بی‌بی‌سی نامه‌ای داخلی را امضا کردند که در آن این رسانه را به استاندارد‌های دوگانه متهم کرده و گفته بودند که بی‌بی‌سی در پاسخگو نگه داشتن رژیم صهیونیستی در قبال اقدام‌هایش کوتاهی کرده است.

این تنش‌ها یک سال پیش از آن نیز بروز کرده بود؛ در نوامبر ۲۰۲۳، طبق گزارش‌ها، ترنس در یک جلسه بحران به کارکنان گفت که همه ما باید به یاد داشته باشند که همه چیز از ۷ اکتبر شروع شد!

طبق گزارشی از Drop Site، این اظهارنظر به جای بازگرداندن نظم در بحبوحه بحث داغ بین خبرنگاران و کارکنان ارشد، تنها خشم کسانی را که احساس می‌کردند قاب‌بندی جنگ دهه‌ها سلب مالکیت فلسطینی‌ها و اشغالگری رژیم صهیونیستی را پاک کرده است، تشدید کرد.

اوون جونز، خبرنگار انگلیسی، گفت که کارکنان، فرهنگ ترس را توصیف می‌کنند: محیط تحریریه که در آن ابراز نگرانی در مورد تعصب ضد فلسطینی می‌تواند پایان کار باشد.

به گفته آن‌ها، شکایت‌های داخلی در بالاترین سطوح نادیده گرفته یا رد می‌شدند.

فشار ماشین خشم روی بی‌بی‌سی

در عین حال، بررسی معدود دفعاتی که بی‌بی‌سی تلاش کرد اقدام‌های غیرقانونی و جنایت‌های رژیم صهیونیستی را به‌طور دقیق قاب‌بندی کند، ماشین خشم روشن شد، دولت انگلیس وارد عمل شده و روزنامه‌های زرد فریاد سر دادند؛ در نهایت این شبکه تلویزیونی که سال‌ها از دخالت‌های سیاسی آسیب دیده بود، در موضع دفاعی عقب‌نشینی کرد.

جنجال بر سر مستند ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ربطی به درستکاری خبرنگاری ندارد؛ این یک بازی قدرت است: تنبیه یک رسانه عمومی که هنوز به‌صورت اسمی به جای رسانه‌های متعلق به میلیاردرها، به مردم پاسخ می‌دهد؛ این یک جنگ بر سر واژگان است، جایی که واژگان خبرنگاری به سلاح تبدیل می‌شود.

بی‌بی‌سی به خاطر کار‌های اشتباه مجازات می‌شود و روسای خود را به دلیل یک خطای ویرایشی از دست می‌دهد، در حالی که از پاسخگویی به شکست‌های ویرایشی خود در مورد غزه فرار می‌کند.

شاید مستند ترامپ اشتباه تدوین شده باشد، اما داستان غزه مدت‌هاست که اشتباه روایت شده است؛ اگر بی‌بی‌سی هنوز به شعار خود «هر ملت باید با صلح و آرامش با ملتی دیگر صحبت کند» اعتقاد دارد، پس صلح باید با صداقت آغاز شود و صداقت با گفتن این جمله شروع می‌شود: ما اشتباه کردیم، نه در تدوین فیلم، بلکه در نحوه روایت و ادامه روایت داستان یک ملت.

انتهای پیام/