تحریم روزنامه نیویورک‌تایمز توسط نویسندگان در اعتراض به نحوه پوشش جنگ غزه

بیش از ۱۵۰ نفر از نویسندگان نیویورک‌تایمز با استناد به پوشش جانبدارانه این روزنامه آمریکایی از جنگ غزه، متعهد شدند که برای بخش مقاله‌های تحلیلی این روزنامه مطلبی ننویسند.

امضاکنندگان این نامه نوشتند: تا زمانی که نیویورک‌تایمز مسئولیت پوشش جانبدارانه خود را برعهده نگیرد و متعهد به گزارش صادقانه و اخلاقی درمورد جنگ آمریکا و اسرائیل علیه غزه نشود، هرگونه چالش فرضی برای اتاق خبر یا هیئت تحریریه در قالب یک مقاله اول شخص، در واقع مجوزی برای ادامه این تخلف است.

نویسندگان اضافه کردند: تنها با خودداری از کار خود می‌توانیم چالشی موثر برای اقتدار هژمونیکی که نیویورک‌تایمز مدت‌هاست برای تطهیر دروغ‌های آمریکا و اسرائیل از آن استفاده می‌کند، ایجاد کنیم.

این نامه توسط ده‌ها فعال، هنرمند و سیاستمدار آمریکایی از جمله ریما حسن، چلسی منینگ، رشیده طلیب، سالی رونی، الیا سلیمان، گرتا تونبرگ، ویت تان نگوین امضا شده است. 

نویسندگان نوشتند: ما به خبرنگاران و نویسندگان فلسطین دین داریم که از همدستی با نیویورک‌تایمز خودداری کنیم و از این روزنامه بخواهیم که درمورد شکست‌هایش پاسخگو باشد، به‌طوری که دیگر هرگز نتواند رضایت برای کشتار جمعی، شکنجه و آوارگی را جلب کند.

برخی دیگر از افرادی که به این تحریم پیوسته‌اند عبارتند از کریس هجز، مارک لامونت هیل، نورا اراکات، ویجی پرشاد، ماریام کابا، رابین کلی، محمد الکرد، سوزان استرایکر، جیا تولنتینو، ایو ال اوینگ، دین اسپید، نایل فورت، سوزان ابوالهوا و رشید خالدی.

درخواست امضاکنندگان

امضاکنندگان ۳ درخواست از نیویورک‌تایمز داشتند؛ نخست، از این روزنامه خواسته شد که سوگیری ضد فلسطینی را بررسی کرده و استاندارد‌های جدید تحریریه برای پوشش خبری فلسطین ایجاد کند.

امضاکنندگان خواستار شیوه‌های جدید منبع‌نویسی و استناد، همراه با یک راهنمای سبک جدید برای نحوه استفاده روزنامه از واژگان برای توصیف درگیری رژیم صهیونیستی و فلسطین شدند. این نامه همچنین خواستار ممنوعیت فعالیت هر خبرنگاری شد که در ارتش رژیم صهیونیستی خدمت کرده است.

نویسندگان همچنین از نیویورک‌تایمز خواستند که مقاله دسامبر ۲۰۲۳ (آذر/دی ۱۴۰۲) با عنوان «فریاد‌های بدون کلمه» را که ادعا می‌کرد فلسطینی‌هایی که در عملیات طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر) شرکت داشتند، مرتکب آزار جنسی علیه زنان شهرک‌نشین شده‌اند، پس بگیرد.

آن مقاله تا حد زیادی بر شهادت یک امدادگر نیرو‌های ویژه صهیونیست که نامش فاش نشده بود، متکی بود. در ادامه این ادعا رد شد. 

آنات شوارتز، یکی از نویسندگان این گزارش دروغ، بعدا توسط این روزنامه مورد بازجویی قرار گرفت، زیرا مشخص شد که او یک پیام را در رسانه‌های اجتماعی لایک کرده و خواستار تبدیل غزه به قتلگاه شده است.

پیش از این مقاله، اعضای خانواده شهرک‌نشینان کشته‌شده در جریان طوفان الاقصی، که قربانیان ادعایی تجاوز جنسی بودند، مصاحبه‌های متعددی انجام دادند که با ادعا‌های مطرح‌شده در این گزارش در تضاد است. با این حال، هیچ یک از این مصاحبه‌ها در مقاله نیویورک‌تایمز استفاده نشد.

امضاکنندگان این نامه همچنین از هیئت تحریریه نیویورک‌تایمز درخواست کردند که تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی توسط آمریکا را خواستار شود.

امضاکنندگان گفتند که خواسته‌های آنها نه غیرممکن و نه غیرمنطقی است. نویسندگان تاکید کردند که این روزنامه راهنمای سبک خود را در طول بحران ایدز در اواخر دهه ۱۹۸۰ به‌روزرسانی کرده و همچنین پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، از گزارش‌های نادرست عذرخواهی کرد.

امضاکنندگان اضافه کردند: از زمانی که اسرائیل جنگ نسل‌کشی خود را علیه غزه آغاز کرد، نیویورک‌تایمز جنایت‌های جنگی اشغالگران را مبهم، توجیه و آشکارا انکار کرده است و بدین ترتیب به رویه چندین دهه‌ای این روزنامه در ایفای نقش بلندگوی دولت و ارتش اسرائیل ادامه داده است.

انتهای پیام/