محرومیت کرانه باختری از آتش‌بس؛ شبح الحاق جنایت‌‌کارانه جولان می‌دهد

در حالی که آتش‌بس شکننده در غزه پس از ۲ سال جنگ جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی علیه این باریکه تحت محاصره افتان و خیزان برقرار است، نظامیان و شهرک‌نشینان صهیونیست همچنان به جنایت در کرانه باختری با هدف الحاق ادامه می‌دهند.

به گزارش الجزیره، یک هفته از اعلام آتش‌بس در غزه می‌گذرد؛ اعلام این خبر نه تنها برای فلسطینی‌های ساکن غزه بلکه برای فلسطینی‌های کرانه باختری نیز امید به آرامش و پایان نسل‌کشی را آورد؛ گذشت چند روز نشان داد که آتش‌بسی برای کرانه باختری وجود ندارد.

نشانه‌ای از روند کاهشی خشونت‌های هر روزه چند دهه اخیر در کرانه باختری مشاهده نمی‌شود؛ از زمان آغاز جنگ علیه غزه در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) وحشی‌گری‌های اشغالگران در کرانه باختری تشدید شده و زندگی را در این منطقه تقریبا غیرممکن کرده است.

خشونت، سلب مالکیت و فلج

برای فلسطینی‌های کرانه باختری آشکار شده است که پایان جنگ در غزه به معنای پایان خشونت نظامیان و شهرک‌نشینان صهیونیست نیست.

هنوز کشاورزان کرانه باختری برای برداشت زیتون به باغ‌های خود دسترسی ندارند؛ مردم هنوز به دلیل موانعی که توسط ارتش رژیم صهیونیستی ایجاد شده یا ترس از حمله‌های سربازان و شهرک‌نشینان صهیونیست یا هر ۲، نمی‌توانند به باغ‌های خود برسند.

حمله‌های خشونت‌آمیز روزانه به کشاورزان فلسطینی و زمین‌های آن‌ها صورت می‌گیرد؛ از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) ۷ هزار و ۱۵۴ حمله توسط شهرک‌نشینان صهیونیست به مردم و اموال فلسطینی‌ها صورت گرفته است که برخی از آن‌ها مرگ‌بار بوده‌اند.

تقریبا هزار فلسطینی توسط ارتش رژیم صهیونیستی و اراذل و اوباش شهرک‌نشین به شهادت رسیده‌اند که در میان آن‌ها نام ۲۱۲ کودک هم دیده می‌شود.

ضمن اینکه بیش از ۱۰ هزار فلسطینی آواره شده‌اند و ۳۷ هزار و ۲۳۷ درخت زیتون نابود شده‌اند؛ حتی زندگی در مناطق شهری کرانه باختری غیرقابل تحمل شده است.

فلسطینی‌های کرانه باختری برای انجام کار‌های روزمره، خرید، دریافت مدارک رسمی یا هر چیز دیگری که نیاز به سفر به خارج از شهر خود داشته باشند، ساعت‌ها در یک ایست بازرسی گرفتار می‌شوند و حتی ممکن است هرگز به مقصد نرسند.

۴ دروازه آهنی، یک برج نظامی و یک مانع بین روابی (شهرک فلسطینی) و رام‌الله وجود دارد؛ آن‌ها می‌توانند سفر ۱۰ دقیقه‌ای بین روابی و رام‌الله وجود دارند.

در سراسر کرانه باختری، ۹۱۶ مانع، دیوار و دروازه آهنی رژیم صهیونیستی وجود دارد که ۲۴۳ مورد از آن‌ها پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ ساخته شده‌اند؛ این موانع به میل ارتش این رژیم باز و بسته می‌شوند، به این معنی که یک فلسطینی ممکن است ساعت‌ها در یک مانع گیر بیفتد.

این امر هر جنبه‌ای از زندگی از ملاقات‌های خانوادگی گرفته تا مراقبت‌های پزشکی فوری، حضور در مدرسه و حمل‌ونقل کالا تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ ضمن اینکه از دسترسی به قدس اشغالی و در نتیجه آزادی عبادت در مسجدالاقصی و کلیسای مقبره مقدس جلوگیری می‌کند.

به تعداد کمی از فلسطینی‌ها مجوز‌های ویژه لازم برای ورود به شهر داده می‌شود؛ این یعنی یک نسل کامل از جوانان فلسطینی چیزی جز تصویر‌ها و داستان‌هایی که والدین و پدربزرگ و مادربزرگ‌هایشان تعریف می‌کنند، درباره شهر نمی‌دانند.

اشغالگران حتی شب‌ها، فلسطینی‌ها را راحت نمی‌گذارند؛ هر خانه فلسطینی ممکن است مورد حمله ارتش رژیم صهیونیستی قرار گیرد، سربازان در ورودی را بشکنند، خانواده داخل خانه را بترسانند و برخی از اعضای آن را بدون هیچ اتهامی بازداشت کنند؛ همسایگان نیز با شلیک بی‌دلیل گاز اشک‌آور توسط سربازان صهیونیست، فقط برای ایجاد رنج بیشتر، وحشت‌زده می‌شوند.

حق زندگی عادی ازجمله عبادت، گذراندن وقت با کیفیت با دوستان و خانواده، رفت‌وآمد آزادانه، دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و آموزش منظم، همگی از فلسطینی‌های کرانه باختری سلب شده است.

• بیشتر بخوانید:
• رکوردشکنی آمار ۲ سال قتل‌عام فلسطینی‌ها در کرانه باختری؛ ۲۰ درصد شهدا کودکان هستند
• سرقت منابع آبی فلسطین؛ رژیم صهیونیستی ناقض حق دسترسی به آب

جولان شبح الحاق

رژیم صهیونیستی در طول دهه‌ها از اشغال سال ۱۹۶۷، تقریبا نیمی از زمین‌های کرانه باختری را کنترل کند؛ این کار را با ساخت شهرک‌ها و مصادره زمین از مالکان فلسطینی آن با اعلام آن به‌عنوان «زمین دولتی» یا «منطقه نظامی» انجام داده است.

سرقت زمین‌های فلسطینی‌ها پس از ۷ اکتبر سرعت گرفت؛ دست‌کم ۱۲ هزار و ۳۰۰ هکتار در ۲ سال سال تصرف شد.

در بسیاری از موارد، زمین‌های مصادره‌شده برای ایجاد پایگاه‌های جدید شهرک‌سازی یا گسترش شهرک‌های موجود استفاده می‌شوند.

ساخت شهرک‌ها در کرانه باختری تصادفی نیست؛ بلکه زمین‌ها انتخاب می‌شوند، به گونه‌ای که روستا‌ها و شهر‌های فلسطینی را محاصره می‌کند و یک کمربند شهرک‌سازی در اطراف آن‌ها ایجاد می‌کند که از هرگونه پیوستگی جغرافیایی بین سرزمین‌های فلسطینی جلوگیری می‌کند.

رژیم صهیونیستی برای حفظ این شهرک‌های غیرقانونی، به منابع طبیعی کرانه باختری نیز دست انداخته است؛ تقریبا تمام منابع آبی را تصرف کرده است؛ این امر یک مخزن عظیم آب در کرانه باختری را برای خدمت به گسترش شهرک‌سازی تضمین کرده است.

برای فلسطینی‌ها، این فاجعه‌بار بوده است؛ آن‌ها اکنون تقریبا به‌طور کامل به شرکت آب رژیم صهیونیستی «مکوروت» وابسته هستند که سهمیه بسیار کمی از آب را به مناطق پرجمعیت فلسطینی می‌دهد، در حالی که شهرک‌نشینان چندین برابر سهم سرانه فلسطینی‌ها دریافت می‌کنند.

هر تابستان، وقتی خشکسالی فرا می‌رسد، فلسطینی‌ها مجبور می‌شوند آب اضافی را با قیمت‌های گزاف از مکوروت بخرند؛ در عین حال، چاه‌ها و مخازن آب باران فلسطینی اغلب مورد حمله و تخریب قرار می‌گیرند.

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، رژیم صهیونیستی تلاش‌های خود را برای انجام الحاق تسریع کرده است؛ تصرف منطقه C، منطقه‌ای که توسط توافق‌نامه اسلو ایجاد شده و رژیم صهیونیستی کنترل کامل غیرنظامی و امنیتی آن را در دست دارد، قریب‌الوقوع است.

این به معنای ویران کردن روستا‌ها و جوامع فلسطینی و اخراج مردم به سمت منطقه A است که تنها ۱۸ درصد از کرانه باختری را تشکیل می‌دهد؛ منطقه B نیز به دنبال آن خواهد آمد؛ روند اخراج اجباری از قبل با جوامع بادیه‌نشین در این ۲ منطقه آغاز شده است.

این واقعیت جاری در کرانه باختری است؛ در حالی که کنفرانس‌ها و جلسه‌های صلح برگزار شده و صلح در خاورمیانه اعلام شده است، کرانه باختری بهره‌ای از آن نبرده است و فلسطینی‌ها هر روز، هر ساعت، هر دقیقه، مورد آزارواذیت، ارعاب، سلب مالکیت و کشته شدن قرار دارند.

دهه‌هاست که رژیم صهیونیستی راه‌حل‌های سیاسی را رد کرده و سیاست کنترل زمین، مردم و منابع را دنبال کرده است؛ حتی زمانی که بمباران‌هایش متوقف شده است، به جنگ علیه کرانه باختری ادامه داده است؛ تنها راه برای دستیابی به صلح واقعی، اذعان به اشغال و پایان دادن به آن است.

انتهای پیام/