امتحان بزرگ مهروز ساعی/ پایان حواشی یا آغاز چالشی تازه؟

پس از پایان همکاری مینو مداح با تیم ملی تکواندو بانوان، بحث انتخاب سرمربی جدید این تیم به موضوعی پرحاشیه در فدراسیون بدل شد. بسیاری از اهالی تکواندو و رسانه‌ها از همان ابتدا پیش‌بینی می‌کردند که مهروز ساعی، ملی‌پوش سابق و مربی با تجربه، به زودی هدایت تیم ملی را برعهده خواهد گرفت. با این حال، تصمیم‌گیری در این خصوص با تأخیر همراه شد و همین موضوع به حاشیه‌ها دامن زد.

هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندو، به دلایل نامشخص این انتخاب را به تعویق انداخت. برخی معتقدند او تمایل داشت روند انتخاب به نام کمیته فنی تمام شود تا تصمیم شخصی او تلقی نگردد، اما در فضای عمومی ورزش، کمتر کسی نسبت به نتیجه نهایی تردید داشت. همه می‌دانستند دیر یا زود، نام مهروز ساعی به عنوان سرمربی اعلام خواهد شد.

این تعلل مدیریتی باعث شد گمانه‌زنی‌های مختلفی در رسانه‌ها و میان کارشناسان شکل بگیرد. برخی آن را تلاشی برای دور کردن اتهام «خویشاوندسالاری» می‌دانستند و برخی دیگر بر این باور بودند که فدراسیون به دنبال ایجاد اجماع درون‌سازمانی بوده است. به هر حال، فاصله زمانی میان برکناری مداح و انتصاب ساعی به حاشیه‌های تازه‌ای دامن زد.

با وجود این، واقعیت آن است که انتخاب سرمربی تیم ملی باید با شفافیت و سرعت بیشتری مدیریت می‌شد. فدراسیون می‌توانست در همان روز‌های نخست با ارائه توضیحات روشن، مسیر را برای انتصاب فرد جدید هموار کند. این اتفاق می‌توانست از شکل‌گیری شایعات و اختلاف نظر‌های متعدد جلوگیری نماید.

اکنون، اما شرایط تغییر کرده و مهروز ساعی رسماً هدایت تیم ملی تکواندو بانوان را برعهده دارد. بدیهی است که از این پس باید حمایت همه‌جانبه‌ای از او صورت گیرد تا بتواند بدون حاشیه و با تمرکز کامل تیم را برای مسابقات پیش رو آماده سازد. قضاوت درباره عملکرد او باید صرفاً بر مبنای نتایج فنی و دستاورد‌های تیم ملی باشد.

در این میان، پرسشی جدی مطرح است: آیا حضور اقوام درجه یک در پست‌های کلیدی فدراسیون می‌تواند اصل شایسته‌سالاری را زیر سؤال ببرد؟ در نگاه نخست، چنین موضوعی محل بحث و انتقاد است، اما در نهایت، تنها عملکرد مربی و توانایی‌های اوست که می‌تواند پاسخ قانع‌کننده‌ای به این تردید‌ها بدهد.

بازی‌های کشور‌های اسلامی و همچنین رقابت‌های قهرمانی جهان فرصت مناسبی برای سنجش توانمندی‌های مهروز ساعی خواهد بود. او اکنون باید نشان دهد که انتخابش صرفاً بر پایه رابطه خانوادگی نبوده، بلکه شایستگی‌های فنی و مدیریتی‌اش نیز پشتوانه این تصمیم بوده است. در صورت موفقیت، انتصاب او می‌تواند به الگویی برای اعتماد به زنان مربی در ورزش ایران تبدیل شود.

انتهای پیام/