امیری: برکناری استکی بزرگترین اشتباه فدراسیون بود/ با ساندویچ سرد آماده کسب سهمیه المپیک شدم

پوریا امیری یکی از چهره‌های شناخته شده بوکس ایران است که در دوران سرمربیگری علیرضا استکی جزو مهره‌های فیکس تیم ملی بود و مدال برنز آسیا را هم بدست آورد. این قهرمان که خیلی زود از تیم ملی کنار رفت، معتقد است اتفاقات عجیبی در بوکس یاران در حال رخ دادن است.

ماحصل گفت‌وگوی امیری با خبرگزاری میزان را در ادامه از زیر نظر می‌گذارنید:

الان چند وقت است در تیم ملی حضور نداری؟

بعد از رقابت‌های ایتالیا که برای کسب سهمیه المپیک برگزار شد، دیگر در تیم ملی نبودم. پس از آن برای سهمیه المپیک بعدی آماده شدم و در مسابقه انتخابی هم شرکت کردم. تمام حریفانم را شکست دادم، اما در نهایت اعلام کردند علی فتحی باید اعزام شود. وقتی پرسیدم مگر انتخابی برگزار نکردید و مگر من پیروز نبودم، گفتند حتی اگر دوباره انتخابی برگزار شود باز هم تو برنده‌ای، اما به ما گفتند که فتحی اعزام شود.

یعنی چه کسی تصمیم گرفت به جای تو بوکسور دیگری اعزام شود؟

مسئولان فدراسیون و فردی که در همه امور دخالت می‌کند. کادر فنی به ما گفتند دستور داده شده فتحی اعزام شود.

چند سال داری؟ شاید به دلیل شرایط سنی کنار گذاشته شدی؟

من تازه ۲۸ ساله هستم. از تیم ملی کنار گذاشته شدم و خودم هرگز تصمیم به کناره‌گیری نگرفتم. در این مدت بیشتر روی آمادگی جسمانی کار کردم و تمریناتم را برای خودم ادامه دادم.

یعنی از بوکس زده شدی؟

فعلاً بله، اما کم‌کم تمریناتم را از سر گرفته‌ام. شاید در رقابت‌های قهرمانی کشور مبارزه کنم هرچند هنوز چیزی قطعی نیست.

شرایط اردو‌ها و امکانات چطور بود؟

در جریان اردوی تیم ملی برای اعزام به ایتالیا و کسب سهمیه المپیک، حتی غذای مناسب هم به ما نمی‌دادند. من دو تا سه هفته فقط ساندویچ سرد و کالباس خوردم و با همان شرایط تمرین کردم و برای کسب سهمیه المپیک جنگیدم. طبیعی است که وقتی امکانات در چنین مسابقات بزرگی فراهم نباشد، نمی‌توان انتظار معجزه از بوکسور‌ها داشت.

از زمان حضور روح‌الله حسینی چه تغییری ایجاد شد؟

هیچ تغییری اتفاق نیفتاد. در دوره سرمربیگری استکی همه چیز اصولی بود، اما در دوره مربیان کوبایی هیچ چیزی سر جای خودش نبود. در زمان استکی اردو‌های داخلی و خارجی به موقع برگزار می‌شد، بازیکنان انگیزه داشتند و هیچ‌کس اجازه دخالت در امور تیم ملی را نداشت. امروز، اما مسئولان پشت نتایج نوجوانان و جوانان پنهان می‌شوند در حالی که این رده‌ها برای نتیجه‌گیری نیست و باید به کسب تجربه اختصاص یابند تا در بزرگسالان به موفقیت برسند. متأسفانه در بوکس ما این روند برعکس است؛ بوکسور‌های پایه خوب هستند، اما به محض رسیدن به بزرگسالان فرسوده می‌شوند.

به نظر تو بزرگ‌ترین اشتباه فدراسیون در این مدت چه بود؟

بزرگ‌ترین خطا برکناری استکی از تیم ملی بود. او ۵ - ۶ سال هدایت تیم را بر عهده داشت و نتایج درخشانی گرفت. همه چیز تحت کنترلش بود و اگر قبل از مسابقات سهمیه می‌ماند مطمئناً نتایج بزرگی به دست می‌آمد. با جابه‌جایی او ضربه بزرگی به تیم ملی وارد شد و قطعاً اگر باقی می‌ماند سهمیه المپیک هم کسب می‌شد.

فکر می‌کنی چرا نسل شما کنار گذاشته شد؟

نسل ما را کم‌کم کنار گذاشتند تا بگویند بوکسور‌های دوره قبل دیگر توان نتیجه‌گیری ندارند. این تصمیم‌ها بیشتر از سر رقابت و چشم‌وهم‌چشمی گرفته شد. هدف این بود که بگویند ما بد بودیم و نسل جدیدی را معرفی کنند تا نتایج به نام خودشان ثبت شود. این سیاست نادرستی است. ضمن اینکه باید تأکید کنم هر کسی هم صلاحیت اظهارنظر فنی را ندارد.

منظورت از دخالت‌ها چیست؟

افرادی که حتی یک بار هم دستکش بوکس به دست نکرده‌اند، درباره مسائل فنی اظهارنظر می‌کنند. آنها نمی‌دانند فشار تمرین چیست یا مشت زدن و مشت خوردن چه حسی دارد. همین دخالت‌ها شأن بوکس را پایین آورده است.

در گذشته هم چنین مشکلاتی وجود داشت؟

خیر، زمانی که حمید قبایی‌زاده دبیر فدراسیون بود همه کار‌ها منظم پیش می‌رفت و تیم ملی بدون مشکل تمرین می‌کرد. بعد هم سیامک صالحی به‌عنوان نایب‌رئیس کمک‌های مالی زیادی انجام می‌داد، بدون اینکه کوچک‌ترین دخالتی در مسائل فنی داشته باشد. او کمک می‌کرد و به دنبال دیده شدن نبود. حیف آن تیمی که از هم پاشید و بعید می‌دانم به این زودی‌ها درست شود.

الان که همایون امیری سرمربی شده شرایط تیم را چطور می‌بینی؟

امیری مربی خوب و کاربلدی است، اما باید تیم را به تورنمنت‌ها و مسابقات مختلف اعزام کنند تا نقاط ضعف و قوت مشخص شود. با اردو‌های داخلی و تمرین صرف، هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود.

در جریان اعزام‌های تیم ملی بزرگسالان چه وضعیتی حاکم است؟

از آخرین اعزام بزرگسالان به یک تورنمنت مهم بیش از یک سال و نیم می‌گذرد. بعد از مسابقات سهمیه المپیک تایلند، هیچ رویداد بزرگی برای تیم ملی بزرگسالان در نظر گرفته نشده و تنها اردو برگزار می‌شود. این روند جز فرسوده کردن ورزشکاران نتیجه‌ای نخواهد داشت.

انتهای پیام/