اذعان مکرون به خشونت فرانسه علیه استقلال‌طلبی کامرون

امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در نامه‌ای به رئیس‌جمهور کامرون که به‌تازگی منتشر شده، به نقش فرانسه در خشونت سرکوبگرانه در جریان تلاش کامرون برای استقلال اذعان کرد. 

این اذعان پس از گزارش دولت فرانسه در ماه ژانویه (دی/بهمن ۱۴۰۳) صورت گرفت که جزئیات آوارگی گسترده و سرکوب‌های وحشیانه ناشی از اقدام‌های فرانسه را، به ویژه در دهه ۱۹۵۰ شرح می‌داد. 

مکرون در نامه‌ای به پل بیا، رئیس‌جمهور کامرون اذعان کرد که فرانسه در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم جنگی علیه تلاش‌های استقلال‌طلبانه در کامرون به راه انداخت که با خشونت سرکوبگرانه مشخص می‌شود.

نامه مکرون که ماه گذشته به بیا ارسال شد، پس از گزارشی رسمی منتشر شده در ژانویه منتشر شد که نشان می‌داد فرانسه آوارگی اجباری گسترده را اجرا کرده، صد‌ها هزار کامرونی را به اردوگاه‌های کار اجباری رانده و از شبه‌نظامیان برای سرکوب تلاش این کشور آفریقای مرکزی برای استقلال حمایت کرده است.

مکرون در این نامه گفت: مورخان کمیسیون به‌طور کامل روشن کردند که جنگی در کامرون وجود داشته است که در طی آن مقام‌های استعماری و ارتش فرانسه انواع مختلفی از خشونت سرکوبگرانه را در بخش‌های خاصی از کشور انجام داده‌اند، جنگی که پس از سال ۱۹۶۰، زمانی که فرانسه از اقدام‌های انجام شده توسط مقام‌های مستقل کامرون حمایت کرد، ادامه یافت.

مکرون در سفری در سال ۲۰۲۲ به یائونده، پایتخت کامرون، از تشکیل یک کمیسیون در این زمینه خبر داده بود.

این کمیته ۱۴ نفره که متشکل از مورخان فرانسوی و کامرونی بود، براساس بایگانی‌های از طبقه‌بندی خارج شده، روایت‌های شاهدان و بررسی‌های میدانی، نقش فرانسه در این کشور را بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۷۱ بررسی کرد.

بیشتر کامرون در سال ۱۹۱۸ پس از شکست آلمان، استعمارگر قبلی خود، در طول جنگ جهانی اول، تحت استعمار فرانسه قرار گرفت.

اما براساس یافته‌های این گزارش، زمانی که این کشور پس از جنگ جهانی دوم شروع به تلاش برای استقلال خود کرد، درگیری گسترده‌ای آغاز شد، حرکتی که فرانسه با خشونت آن را سرکوب کرد.

مورخان گفتند که بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۱، تلاش فرانسه علیه استقلال کامرون ده‌ها هزار کشته برجای گذاشت و صد‌ها هزار نفر را آواره کرد.

برای بسیاری در فرانسه، جنگ کامرون مورد توجه قرار نگرفت، زیرا به‌طور عمده شامل نیرو‌هایی از مستعمره‌هایی آفریقایی بود و تحت‌الشعاع جنگ فرانسه در طول جنگ استقلال الجزایر از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۲ قرار گرفت. 

حتی پس از استقلال کامرون در سال ۱۹۶۰، پاریس به‌طور عمیق در حکومتداری آن دخیل ماند و از نزدیک با دولت احمدو آهیجو، که تا سال ۱۹۸۲ در قدرت ماند، همکاری کرد.

همچنین گزارشی در سال ۲۰۲۱ نتیجه‌گیری کرد که فرانسه مسئولیت‌های سنگینی در نسل‌کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ داشته است. در همین حال، بررسی سال ۲۰۲۰ که اقدام‌های فرانسه را در طول جنگ استقلال الجزایر بررسی می‌کرد، خواستار تشکیل کمیسیون حقیقت‌یاب و سایر اقدام‌های لازم شد. 

انتهای پیام/