گزارش|
مدیریت بیحساب و کتاب در یک انجمن ورزشی/ آغاز بحرانی تازه در سپک تاکرا
انتصاب چهرهای بدون سابقه در بدنه ورزش و اظهارات غیرحرفهای او درباره آینده سپک تاکرا، بار دیگر توجهها را به ضعف ساختار، نبود نظارت و سیاستگذاری دقیق در انجمنهای ورزشی کشور جلب کرده است؛ بخشی فراموششده که حالا تبدیل به بستری برای آزمونوخطای مدیریتی شده است.
خبرگزاری میزان -
در سالهای اخیر، مدیریت ورزش کشور بهویژه در حوزه انجمنها و رشتههای غیرپرطرفدار، دچار نوعی رهاشدگی آشکار شده است. نبود سازوکار شفاف در انتخاب مدیران، ضعف در ارزیابی عملکردها و فاصله گرفتن تصمیمگیریها از تخصص و تجربه، موجب شده این بخشها به حیاط خلوتی برای برخی افراد تبدیل شوند که حضورشان نه بر پایه سوابق ورزشی، که بر اساس ارتباطات شکل میگیرد.
در این میان، انجمن سپک تاکرا یکی از جدیدترین نمونههای این نا به سامانی است. انتصاب محمدرضا کمالزارع به عنوان مسئول این انجمن، بدون آنکه سابقهای از فعالیت او در این رشته در دست باشد، واکنشهایی را در محافل ورزشی و رسانهای به دنبال داشته است. صحبتهای او نیز، بهویژه درباره مدالآوری ایران در بازیهای آسیایی ناگویا و حتی کسب طلای این رقابتها، از ناآشنایی جدی با فضای حرفهای ورزش و سطح واقعی رقابتها خبر میدهد.
سؤال مهمتر، اما درباره غیبت تیم ملی ایران در مسابقات جهانی اخیر است. در شرایطی که مسئول این انجمن شخصاً به تایلند سفر کرده، غیبت تیم ملی ایران در این رویداد، نشاندهنده اولویتهایی است که با منافع ملی در تضادند. اگر امکان اعزام مدیران به مسابقات وجود داشته، چرا تدارک لازم برای اعزام ملیپوشان فراهم نشده است؟ آیا وظیفه مدیر یک رشته، بیش از هر چیز حمایت از تیم ملی و نمایندگان کشور در عرصه بینالمللی نیست؟
این تناقضها، فضای مدیریتی فعلی در برخی انجمنها را زیر سؤال میبرد؛ جایی که انتصابها بدون شفافیت و برنامهریزی انجام میشوند و هیچ سازوکار پاسخگویی مشخصی برای بررسی عملکرد آنها تعریف نشده است. در چنین شرایطی، جای تعجب نیست اگر مسیر آینده رشتهای مانند سپک تاکرا، نه به سمت توسعه، بلکه به سوی انزوا و زوال کشیده شود.
حضور افراد غیرمتخصص در رأس تصمیمگیری، تنها پیامدش ناکامیهای میدانی نیست؛ بلکه ضربهای عمیقتر به اعتبار، انگیزه و چشمانداز ورزش ایران وارد میکند. اگر قرار باشد چنین روندی ادامه یابد، باید پرسید نقش نهادهای ناظر، مدیران بالادستی و سیاستگذاران کلان در کجای این چرخه قرار دارد و تا چه زمانی قرار است سکوت و بیتفاوتی نسبت به این انتصابها ادامه یابد؟
در گذشته افراد سرشناسی همچون سهراب آزاد هدایت این انجمن را برعهده داشتند، اما در وضعیت کنونی به حدی اوضاع این انجمن به هم ریخته است که حسین رضازاده در هیئت رئیسه آن حضور پیدا کرده و توجیه رئیس فعلی انجمن این بوده که او اعتبار بالایی دارد! چه دلیلی دارد یک وزنهبردار سرشناس در این انجمن پست بگیرد و سایر اعضای این انجمن سرشناس نباشند و حتی سابقه مدیریتی در ورزش هم نداشته باشند؟
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *