«سایه‌بان» نگاهی واقعی به جوانان جنوب شهر دارد

شبکه نسیم از بدو تاسیس در سال ۱۳۹۳ سرگرم‌سازی و پر کردن اوقات فراغت مخاطبان را در دستور کار قرار داده است و بر این اساس، بیشتر برنامه‌هایش محتوای شاد و سرگرم کننده داشته و در قالب‌هایی همچون مسابقه، جنگ، دورهمی، خاطره‌بازی و… ساخته شده و بر روی آنتن رفته‌اند. در راستای این سیاست، عمده سریال‌های پخش شده از این شبکه نیز محتوای طنز و کمدی دارند و هدف‌شان خنداندن و سرگرم کردن مخاطب است. سریال سایه‌بان اما حکایت دیگری دارد و یکی از مجموعه‌های نمایشی جدی و البته جذاب تلویزیون در سال‌های گذشته بوده است. هنوز بسیاری از بینندگان قاب کوچک این سریال را که برای اولین‌بار در سال ۱۳۹۶ از شبکه ۲ پخش شد و جزو آثار نمایشی پرمخاطب تلویزیون در آن سال بود، به یاد دارند. 

برادران محمودی در سریال «سایه‌بان» روی قشری تمرکز کرده‌اند که کم‌تر به آن‌ها پرداخته شده و اگر هم مورد توجه قرار گرفته‌اند، روالی منطقی و واقعی نداشته است. در حالی که پرداخت به جوانان پایین شهری و فرودست جامعه به ویژه در فیلم‌های سینمایی و تولیدات شبکه نمایش خانگی با اغراق و غلو همراه است. سازندگان سریال «سایه‌بان» کوشیده‌اند تا نگاهی حقیقی، باورپذیر و منصفانه به این قشر از جامعه داشته باشند. 

کارگردانان سریال «سایه‌بان» کوشیده‌اند با خلق کاراکترهای واقعی متناسب با فضایی که قصه در آن می‌گذرد، شخصیت‌پردازی‌های درست و منطقی بر روی این کاراکترها داشته و با پرداخت روان‌شناسانه به آن‌ها و طراحی قصه اصلی و داستانک‌های پیرامونش، سریالی باورپذیر را تولید و در معرض دید مخاطبان قرار دهند. سهراب و سعید به عنوان قهرمانان قصه به خوبی طیفی از جوانان جنوب شهری را نمایندگی می‌کنند که نه تنها اهل خلاف نیستند، بلکه می‌خواهند شرافتمندانه کار کنند و نان حلالی را به سر سفره ببرند اما همین امکان را هم در اختیار ندارند و به اصطلاح قربانی شرایط و جبر جغرافیایی هستند. 

قصه سریال درباره زندگی دو جوان کارگر با نامهای سهراب و سعید است که هر کدام در زندگی خانوادگی خود با مشکلات زیادی که بیشتر جنبه مالی دارد دست به گریبان هستند. سهراب در کارگاه مبل‌سازی کار می‌کند که در حال ورشکستگی است و هر لحظه امکان تعطیلی آن می‌رود. از طرفی، پدرش فوت شده و او نان‌آور مادر، خواهر و برادر کوچکتر از خود است. نامزد کرده اما به دلیل مشکلات مالی نمی‌تواند زندگی مشترکش را آغاز کند. سعید بیکار است و بی‌پول و در عین حال از برادر کوچکتر و پدر خود هم نگهداری می‌کند. از طرف دیگر همسرش به او فشار می‌آورد که خانه‌ای مستقل برای او تهیه کند. 

نوع شخصیت‌پردازی این کاراکترها و روابط فیمابین‌شان اکثرا درست از آب درآمده است و باورپذیر به نظر می‌رسد. 

یکی از نقاط قوت سریال سایه‌بان پرداخت به مقوله اقتصاد و تولید است. در حالی که موضوع اغلب سریال‌های تلویزیونی بر فانتزی، کمدی و روابط عاشقانه و درام متمرکز است، برادران محمودی در سایه‌بان و در پوشش یک کارگاه تولید مبل و طرح مساله اشتغال سهراب، مشکلات تولید و چالش‌های اقتصادی را به شکل جدی مورد توجه قرار داده و به آن پرداخته‌اند. معضلی که بسیاری از اقشار جامعه به ویژه در سال‌های اخیر با آن مواجه هستند اما به شکل عجیبی در مجموعه‌های نمایشی مورد غفلت واقع و در نهایت، به شکل گذرا از کنار آن عبور شده است. 

سریال «سایه‌بان» اما، به قشر ضعیف اقتصادی و فرودست اما نگاهی جامعه‌شناسانه، کارشناسی شده، دقیق و منصفانه به این قشر شریف و نجیب جامعه داشته است و از این بابت باید که این مجموعه را در میان آثار نمایشی تلویزیون شاخص و ماندگار تلقی کرد. 

«سایه‌بان« یک اثر نمایشی قابل تامل، با فضاسازی‌های واقعی است. شخصیت‌پردازی‌های ملموس، فیلم‌نامه جذاب، دیالوگ‌های حساب شده، بازی‌های خوب به خصوص هنرپیشه‌های جوان (به ویژه مجتبی پیرزاده و محمد ولی‌زادگان) و ریتم مناسب یک سر و گردن بالاتر از بسیاری از آثار مشابه قرار می‌گیرد. / زهرا صلواتی 

انتهای پیام/