نقض قوانین بین‌الملل؛ هسته اصلی تجاوز آمریکا به ایران

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا اقدام متجاوزانه ارتش آمریکا علیه تاسیسات هسته‌ای ایران را در رسانه‌های اجتماعی خود اعلام کرد. او مدعی شد: حمله بسیار موفقیت‌آمیزی را به ۳ سایت هسته‌ای ایران، از جمله فردو، نطنز و اصفهان، انجام دادیم. 

پایگاه ایندیاز وورلد نوشت: رئیس جمهور آمریکا هیچ توجیه قانونی صریحی برای اقدام خود در اعلامیه رسانه‌های اجتماعی یا سخنرانی خود در کاخ سفید ارائه نکرد. 

بسیاری تجاوز آمریکا را به‌عنوان نقض قوانین بین‌المللی محکوم کردند. 

این پایگاه اضافه کرد: نگران‌کننده است که ببینیم آمریکا، عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل، از ارائه توجیه قانونی برای حمله‌های نظامی خود خودداری می‌کند؛ در اینجا استدلال می‌شود که حمله‌های نظامی آمریکا، همراه با حمله‌های اسرائیل به ایران مغایر با قوانین بین‌المللی است.

استفاده از زور و منشور سازمان ملل 

استفاده از زور بین کشور‌ها یا طرفین تابع منشور سازمان ملل است. ماده ۲ (۴) منشور تهدید یا استفاده از زور علیه هر کشوری را ممنوع می‌کند. تنها ۲ استثنا برای این ممنوعیت وجود دارد؛ دفاع براساس ماده ۵۱ و اقدام‌های امنیتی جمعی مجاز توسط شورای امنیت سازمان ملل براساس فصل ۷ منشور سازمان ملل. ماده ۵۱ تصریح می‌کند که اعضای سازمان ملل در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه آنها، حق ذاتی دفاع را دارند. حقوق بین‌الملل عرفی همچنین به‌دنبال آن است که این حق الزام‌های ضرورت و تناسب را نیز برآورده کند. 

ماده ۵۱ به صراحت می‌گوید که طرفین در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه آنها، حق دفاع از خود را دارند.

با این حال، تفاسیر متنوعی از دامنه حق دفاع از خود وجود داشته است. تنها قریب‌الوقوع بودن یک حمله چیزی است که حق دفاع از خود پیشگیرانه را ممکن می‌سازد. 

آنچه باید مورد تاکید قرار گیرد این است که استدلال‌های دفاع مشروع پیشگیرانه، چه از نظر زمانی و قریب‌الوقوع بودن، گسترده یا محدودکننده باشند، از الزام‌های حمله مسلحانه تحت ماده ۵۱ منشور سازمان ملل منحرف می‌شوند. خطری که این انحراف ایجاد می‌کند این است که هدف منشور سازمان ملل درمورد ممنوعیت استفاده از زور و سیستم امنیت جمعی آن را نقض می‌کند. 

هدف چارچوب منشور سازمان ملل در مورد استفاده از زور، جلوگیری از استفاده یک‌جانبه از زور در روابط بین‌الملل است. حق دفاع از خود اساسا یک اقدام یک‌جانبه است. 

این تجاوز آشکار درحالی با ادعای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای انجام شد که ایران بار‌ها اعلام کرده بود که قصد ساهت سلاح هسته‌ای ندارد. مقام‌های اطلاعاتی آمریکا در جلسه‌های توجیهی خود به کنگره در اوایل سال ۲۰۲۵ اذعان کرده بودند که ایران به‌دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست. 

ازسوی دیگر، رژیم صهیونیستی سلاح‌های هسته‌ای اعلام نشده‌ای دارد، از اجازه به بازرسی‌ها خودداری می‌کند و معاهده‌های مربوط به سلاح‌های هسته‌ای را امضا نکرده است. اگر آمریکا می‌خواست گسترش سلاح‌های هسته‌ای در خاورمیانه را متوقف کند، باید برای یک توافق منطقه‌ای که شامل خلع سلاح هسته‌ای اسرائیل باشد، تلاش می‌کرد. 

کارشناسان حقوق بین‌الملل و سیاست خارجی اذعان کرده‌اند که تجاوز آمریکا باید محکوم شود. جمعی از حقوقدانان بین‌المللی و کارشناسان سیاست خارجی، تجاوز آمریکا را براساس منشور سازمان ملل ناقض قوانین دانستند، منشوری که فقط به کشور‌ها اجازه می‌دهد برای دفاع از خود در برابر حمله مسلحانه، نه در انتظار حمله، از زور استفاده کنند.

انتهای پیام/