محمدرضا طالقانی: آرامش رفتاری امام برای ما الگو بود/ پهلوان را مردم انتخاب می‌کنند

نشست این هفته اعضای کارگروه ورزش حزب موتلفه یک مهمان ویژه داشت و او کسی نبود جز محمدرضا طالقانی چهره نام آشنای ورزش کشور، رییس اسبق فدراسیون‌های کشتی و باستانی و محافظ ویژه امام (ره) که در آستانه سالگرد رحلت بنیانگذار انقلاب حرف‌های زیادی برای گفتن داشت، اما تقاضا داشت بسیاری از ناگفته‌ها را در دل خود نگه دارد و بنا به مصلحت بر زبان نیاورد. 

در ابتدای این جلسه محمدرضا تهرانی رییس کارگروه ورزش با اشاره به همزمانی حضور محمدرضا طالقانی در این جلسه با سالروز ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی از وی به عنوان کسی که در مسیر جهان پهلوان تختی حرکت می‌کند یاد کرد و افزود: طالقانی از ابتدای انقلاب لحظه‌ای در جهت خدمت به مردم و مشارکت در امور خیر کوتاهی نکرده است.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با انتقاد از اتفاقات اخیر در ورزش کشور گفت: متأسفانه اخیرا برخی بی اخلاقی‌ها در حوزه ورزش رخ داده که باعث تأسف و شرمندگی است. انتظار ما از مسئولین ورزش این است که با قاطعیت و جدیت با ناهنجاری‌ها برخورد کنند.

در ادامه جلسه تعدادی از اعضای کارگروه ورزش موضوعاتی، چون ضعف در حوزه فرهنگی، لزوم اعمال حکمرانی در ورزش به جای مماشات، دلایل توجه به مقوله قهرمانی به جای پهلوانی، تعداد کم چهره‌های اثرگذار مانند محمدرضا طالقانی در عرصه ورزش و جامعه، کمبود الگو‌های مثبت، بی توجهی نسبت به پیشکسوتان و موارد متعدد دیگر مطرح کردند.

محمدرضا طالقانی آخرین سخنران این نشست بود که ضمن اشاره به پاره‌ای از مشکلات جامعه امروز و ورزش خاطرنشان کرد: این روز‌ها وقتی از یک نفر تعریف می‌کنند دشمن پیدا می‌کند. اینکه مردم به من کمترین یا برخی ورزشکاران محبت دارند کسی به آنها یاد نداده بلکه خودشان تشخیص می‌دهند. بار‌ها گفته‌ام پهلوان را مردم انتخاب می‌کنند وگرنه با گفتن پهلوان یا تبلیغات نمی‌شود رخت پهلوانی تن یک نفر کرد.

وی ادامه داد: من عاشق مردم و مملکتم هستم به هیچ دسته و گروهی هم تعلق ندارم. از اول آدم آزادی بودم الان هم همان هستم. اول انقلاب که محافظ امام بودم همین شکل و قیافه را داشتم. هیچوقت امام به من نفرمود جور دیگری لباس بپوشم. باور کنید لطف و محبتی که به بنده داشت به خیلی از اطرافیان نداشت.

رئیس اسبق فدراسیون کشتی گفت: روزی که قرار بود کنار ایشان سوار هلیکوپتر شوم مردم آنقدر هجوم آوردند که تمام بدن من کبود و خونین شده بود و شب از درد نمی‌توانستم بخوابم. وقتی سوار شدیم من یک آن ترسیده بودم که مبادا هلی کوپتر را هدف قرار دهند یا یک راست سر از اوین دربیاوریم، چون هنوز حکومت نظامی بود وقتی به امام نگاه کردم دیدم با آرامش کامل مشغول صحبت با حاج احمد آقاست؛ ذره‌ای تردید در چهره‌اش نبود همان موقع به خود آمدم و قوت قلب گرفتم. آرامش خاطر امام برای ما الگو بود. به من گفته بودند آقا مرتب سراغ شما را می‌گیرد، چون در پاریس که خدمت ایشان رسیده بودم حاج مهدی عراقی درباره من با ایشان صحبت کرده بود. وقتی هم که ایران آمدند باز هم کنار اتومبیل حامل ایشان بودم.

طالقانی ادامه داد: اول باور نمی‌کردم، اما وقتی رفتم خدمت ایشان با روی گشاده بنده را بغل کرد و کنار خودش نشاند. بعد از مدتی که انقلاب پیروز و اوضاع تثبیت شد من هم رفتم دنبال کارم. فرستادند دنبالم که مسئولیت‌های سیاسی به من بدهند، اما نپذیرفتم و گفتم من ورزشی‌ام و فقط دوست دارم در حوزه ورزش کار کنم. کاش انقلاب همانطور که شروع شده بود ادامه پیدا می‌کرد. آن روز‌ها مردم چقدر با هم مهربان بودند، اما امروز حاضر نیستند یک ریال از رهن منزل شان در حق مستاجر کم کنند. 

رئیس و نایب رئیس اسبق فدراسیون کشتی تصریح کرد: مدتی مسئولیت سالن هفت تیر را بر عهده داشتم و هر کاری توانستم برای این سالن انجام دادم. بگذریم از اینکه در آخر به من تهمت منافق بودن زدند و کنارم گذاشتند. مدتی در باشگاه راه آهن به عنوان مربی، سرپرست و نهایتاً مدیر مجموعه کار کردم. طی مدتی که آنجا بودم تمام رشته‌ها را با امکانات کافی راه اندازی کردم. قریب به ۹ سال رئیس هیئت تهران بودم تا اینکه مهندس ترکان از من خواست بروم فدراسیون کشتی، قبول نمی‌کردم جای استاد و پیشکسوتم آقای صنعتکاران بنشینم تا اینکه مهندس غفوری فرد مرا خواست و تاکید کرد باید به ورزش کمک کنم.

وی افزود: پذیرفتم، اما هیچگاه جای آقا صنعت که بزرگ من بود ننشستم. انصافاً هر دو بزرگوار یاد شده به این حقیر خیلی لطف داشتند. مهندس غفوری فرد که معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی بود عازم کوبا بود از من خواست ایشان را همراهی کنم. آنجا با فیدل کاسترو دیدار داشتیم. قبلا در مورد من اطلاعاتی به کاسترو داده بودند به من گفت در هر کاری باید متخصص آن رشته رأس کار باشد. عقیده داشت تمام ارکان یک فدراسیون ورزشی باید در آن رشته تخصص داشته باشند.

طالقانی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: با اینکه خودم و پدرم جبهه رفته بودیم و خودم در آستانه انقلاب بازداشت شدم و همه بزرگان انقلاب بنده را می‌شناختند، اما هیچگاه چیزی از هیچ مسئولی نخواستم. چون معتقدم اگر برای مملکت جنگیدم به خاطر این مردم و وطن بوده و ادای وظیفه کردم. از کسی طلبکار نیستم؛ من عاشق این مردم و ایرانم و اگر لازم باشد جانم را هم برای کشورم می‌دهم. باور کنید مردم ما خیلی خوبند و همه چیز را تشخیص می‌دهند.

وی در ارتباط با ورزش گفت: من هیچ کجای ورزش نیستم بنابراین اظهارنظر هم نمی‌کنم. البته اگر لازم باشد حرفی را بزنم کوتاهی نخواهم کرد. سال ۹۸ تیم کشتی که من خدمتگزار آن بودم قهرمان جهان شد. دوستان رفتند جوایز را دادند و من و آقای فائقی گوشه‌ای از سالن ایستاده بودیم و اشک شوق می‌ریختیم. شب فینال مردم فریاد می‌زدند طالقانی تو قهرمانی. باور کنید توی این مملکت کار گم نمی‌شود. هر کس هرجا صادقانه خدمت کرد مردم تشخیص می‌دهند.

رئیس اسبق فدراسیون کشتی گفت: سال ۹۶ المپیک آتلانتا وقتی رسول خادم طلا گرفت و سرود ما در قلب آمریکا نواخته شد چند هزار نفر ایستادند و به پرچم ما ادای احترام کردند. زمانی مدال گرفتن در کشتی خیلی سخت بود باید ۶- ۷ مسابقه سنگین را می‌بردی تا به مدال برسی الان، اما کشتی در دنیا افت پیدا کرده و با ۳ - ۴ برد می‌توان قهرمان المپیک شد. قبل از المپیک پاریس از من پرسیدند کشتی چند مدال می‌گیرد پاسخ دادم باید ۴ مدال بگیریم. یک نفر هم گفت مگر خم رنگرزی است، ما اگر یک مدال بگیریم باید کلاه مان را بالا بیندازیم. نهایتاً دیدید که ۴ مدال گرفتیم. ورزش ما امروزه آنطور که باید مورد توجه نیست، از قدیم هم گفته‌اند هرچقدر پول بدهی آش می‌خوری. 

وی در پایان تاکید کرد: من از جمله خط شکن‌ها بودم؛ روزی برای عبدالله موحد ۲ بار سرود زدیم عده‌ای به من اعتراض کردند که چرا این کار را کردی؟ گفتم امثال موحد سرمایه ملی هستند، چرا باید این افراد را از خودمان برانیم. زلزله بم حدود ۱۲ میلیارد پول و امکانات برای زلزله زده‌ها جمع کردیم بازهم عده‌ای حرف در آوردند در حالی‌که هر آنچه جمع شده بود را خود مردم داده بودند.

انتهای پیام/