افزایش موارد ابتلا به سرخک در ایران

علیرضا رئیسی، با اشاره به وضعیت نگران‌کننده سرخک در کشور‌های همسایه اظهار داشت: پوشش ضعیف واکسیناسیون در کشور‌هایی مانند افغانستان و پاکستان، مهم‌ترین عامل تهدید سلامت جمعیت ایران در برابر این بیماری است.

وی یاد آور شد: شیوع گسترده بیماری در این کشور‌ها منجر به ورود ویروس به ایران و طغیان‌های پراکنده در برخی استان‌ها شده است.

 رییسی افزود: بیشترین موارد ابتلا به سرخک در سال گذشته مربوط به چابهار (۹۷ مورد)، اهواز (۸۵ مورد)، هرمزگان (۷۲ مورد) و زاهدان (۶۷ مورد) بوده است. همچنین ۳۳ درصد مبتلایان زیر یک سال و ۳۰ درصد در گروه سنی یک تا چهار سال قرار داشته‌اند.

معاون بهداشت وزارت بهداشت گفت: متاسفانه ۴ کودک زیر ۶ ماه نیز بر اثر عوارض ناشی از سرخک جان خود را از دست دادند.

 رئیسی تصریح کرد: این موارد عمدتاً به دلیل سوءتغذیه یا ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای بوده‌اند.

معاون بهداشت با اشاره به اینکه واکسیناسیون سرخک در ایران به صورت دو نوبت در ۱۲ و ۱۸ ماهگی انجام می‌شود، افزود: با وجود پوشش ۹۸ تا ۹۹ درصدی واکسیناسیون، هنوز حدود ۱۰ تا ۲۰ هزار کودک زیر یک سال از دریافت واکسن محروم هستند و از طرفی، حدود ۵ درصد از افراد واکسینه‌شده نیز ایمنی کافی پیدا نمی‌کنند.

وی ادامه داد: در سال گذشته بیش از ۷۶۰۰ مورد تب و راش پوستی به عنوان مظنون سرخک مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد ۶۰۳ مورد قطعی تشخیص داده شد. ۹۱ درصد از این موارد مربوط به جمعیت ایرانی و مابقی اتباع خارجی بوده‌اند.

وی در ادامه گفت: برای مهار طغیان سرخک در برخی مناطق، عملیات واکسیناسیون تکمیلی انجام شده است. به عنوان نمونه، در دی‌ماه سال گذشته ۵۶ هزار کودک زیر ۵ سال در چابهار واکسن سرخک و سرخجه دریافت کردند. با این حال، اعتبار ۲ میلیارد تومانی این عملیات هنوز تخصیص نیافته است.

معاون بهداشت وزارت بهداشت دیگر چالش‌های جدی در مسیر حذف بیماری سرخک از کشور را  افزایش جمعیت اتباع خارجی، نبود اطلاعات دقیق از پراکندگی آنها، کمبود منابع مالی برای پوشش جمعیت‌های پرخطر و نبود امکان ایزولاسیون در بیمارستان‌های کشور به‌ویژه مناطق جنوب شرق عنوان کرد.

گفتنی است ایران در کنار بحرین، عمان و مصر یکی از چهار کشور منطقه مدیترانه شرقی است که تأییدیه حذف سرخک و سرخجه را از سازمان جهانی بهداشت دریافت کرده است. با این حال، این تأییدیه دائمی نیست و ادامه آن نیازمند پایش مستمر، سند سالیانه و مهار سریع طغیان‌ها است.

انتهای پیام/