کاهش امید به زندگی در میان مردم غزه درپی نسل‌کشی رژیم صهیونیستی
جنگ نسل‌کشی رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه و مردم آن تاثیر‌های گوناگونی بر زندگی فلسطینی‌ها گذاشته است؛ یکی از این تاثیرها، کاهش امید به زندگی در میان مردم غزه است.
مطالعه‌ای که در مجله لنست The Lancet منتشر شده نشان می‌دهد که امید به زندگی در غزه در سال نخست کارزار نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در منطقه نزدیک به ۵۰ درصد کاهش یافته است.
میشل گیوت، استاد جامعه‌شناسی در دانشکده هنر و علوم دانشگاه پنسیلوانیا این مطالعه را انجام داده است؛ نتایج نشان داد که امید به زندگی در غزه به ۳۴.۹ سال کاهش یافته و تنها طی یک سال، بیش از یک قرن پیشرفت در امید به زندگی درپی جنایت‌های رژیم صهیونیستی از بین رفته است.
امید به زندگی برای مردان پیش از آغاز جنگ ۷۳.۶ سال بود که پس از یک سال به ۳۵.۶ سال کاهش یافت؛ این روند کاهشی بیش از ۵۰ درصدی را نشان می‌دهد. در همین حال، امید به زندگی برای زنان از ۷۷.۵ سال به ۴۷.۵ سال کاهش یافته است.
این یافته‌ها روشن می‌کند که جنگ رژیم صهیونیستی در غزه جنگی یک بعدی نیست، بلکه یک نسل‌کشی است که هدف آن کشتار هر چه بیشتر فلسطینی‌ها و نابودی هر چه بیشتر غزه برای پاکسازی قومی این سرزمین و ضمیمه کردن آن به اراضی اشغالی است. این هدف رژیم صهیونیستی از زمان نکبت بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۴۹ بوده و برای دهه‌ها شیوه عمل آن بوده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با حمایت دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور سابق آمریکا یک نسل‌کشی تمام‌عیار را در اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) آغاز کرد.
کارشناسان می‌گویند که ارقام در تازه‌ترین مطالعه لنست احتمالا دست کم گرفته شده است، زیرا مرگ‌ومیر‌های بدون شمارش در آمار رسمی یا مرگ‌ومیر ناشی از سیاست عمدی رژیم صهیونیستی در قحطی، کم‌آبی و تخریب زیرساخت‌های پزشکی غزه را در نظر نمی‌گیرند.
نویسندگان خاطرنشان کردند: رویکرد ما برای تخمین کاهش امید به زندگی در این مطالعه محافظه‌کارانه است، زیرا تاثیر غیرمستقیم جنگ بر مرگ‌ومیر را نادیده می‌گیرد؛ تلفات واقعی احتمالا بیشتر خواهد بود.
مطالعه دیگری که پیش از این در لنست منتشر شد، تخمین زد که شمار شهدای فلسطینی در غزه براثر گلوله‌ها و بمب‌های رژیم صهیونیستی احتمالا بیش از ۷۰ هزار نفر بوده است.
یک مطالعه قبلی از لنست نیز نشان داد که مرگ‌ومیر ناشی از نسل‌کشی، از جمله سوء‌تغذیه و بیماری، می‌تواند ۱۸۶ هزار مورد یا بیشتر باشد.
انتهای پیام/