تخریب ساختمان‌های مسکونی؛ استراتژی رژیم صهیونیستی در غزه و لبنان

یکی از پیامد‌های جنگ جاری رژیم صهیونیستی علیه غزه، از بین رفتن آشکار احترام و اعتقاد به اصول و نهاد‌های حقوقی بین‌المللی بوده است؛ بی‌احترامی رژیم اشغالگر به قوانین و نهاد‌های بین‌المللی، فرار از هرگونه پاسخگویی یا پیامدی برای اقدام‌ها و حمایت ازسوی آمریکا به این معافیت از مجازات دامن زده است. 

رژیم صهیونیستی مجموعه‌ای از بهانه‌ها و دلایل را برای اقدام‌ها و سیاست‌هایش ادعا کرده که اصول حقوق بین‌الملل را تضعیف کرده و آن‌ها را غیرقابل اجرا می‌کند.

یکی از زمینه‌هایی که تضعیف حقوق بین‌الملل ازسوی رژیم صهیونیستی بیشتر مشهود است، در نادیده گرفتن نظام‌مند تمایز بین اهداف غیرنظامی و نظامی و بین نظامیان و غیرنظامیان در طول عملیات نظامی است؛ این موضوع به‌عنوان اصل تمایز شناخته شده است که سنگ بنای حقوق بین‌الملل بشردوستانه محسوب می‌شود. 

رژیم صهیونیستی در جنگ غزه و بعدا در لبنان، به‌طور سیستماتیک اصل تمایز را نقض کرده و در ادامه اقدام به توجیه این نقض قوانین و تخلف‌ها کرده است؛ این رژیم برای توجیه جنایت‌هایش در نوار غزه و لبنان همواره ادعا‌هایی را درباره جنبش‌های مقاوتی فلسطینی و لبنانی حماس و حزب‌الله مطرح کرده و این موضوع باعث شده رژیم اشغالگر به خودش اجازه دهد هر نقطه و ساختمانی را که می‌خواهد هدف قرار دهد.

رژیم صهیونیستی با ادعا‌های خود می‌خواهد نشان دهد که کل جمعیت غزه و لبنان مقصر و در نتیجه به‌عنوان اهداف مشروع در نظر گرفته می‌شوند.

این موضوع با ادعای رژیم صهیونیستی مبنی بر اینکه حماس و حزب‌الله ساختار‌ها و تسلیحات نظامی خود را در داخل و زیر مراکز جمعیتی غیرنظامی از جمله بیمارستان‌ها و مدارس قرار می‌دهند و در نتیجه وضعیت حفاظت‌شده‌ آن‌ها براساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه سلب شده و آن‌ها را به اهداف مشروع تبدیل می‌کند، دنبال شد.

• بیشتر بخوانید:
• کشتار خبرنگاران لبنانی با مهمات آمریکایی
• تاکتیک‌های مشابه رژیم صهیونیستی در غزه و کرانه باختری

گام بعدی در استراتژی رژیم صهیونیستی این است که به خود اجازه حمله و کشتن همه کسانی را که در مجاورت یک هدف به ادعای اشغالگران «مشروع» حضور دارند، می‌دهد؛ رژیم صهیونیستی شهادت غیرنظامیان را به‌عنوان «خسارت جانبی» توصیف می‌کند. 

رژیم صهیونیستی با «دکترین ضاحیه» اجازه تخریب کل محله‌ها و جوامع را در غزه و لبنان برای خود محفوظ می‌داند. 

رژیم صهیونیستی برای نخستین‌بار این دکترین را در طول جنگ سال ۲۰۰۶ خود علیه لبنان اجرا کرد؛ زمانی که تمام بخش‌های منطقه جنوبی بیروت را به‌عنوان منطقه آزاد و آتش آزاد اعلام کرده و این منطقه را از طریق بمباران هوایی گسترده ویران کرد. 

رژیم اشغالگر از همین دکترین در غزه و بار دیگر در لبنان در جنگی که اکنون متوقف شده، استفاده کرده است.

این دکترین با اعلامیه‌های رسمی تقویت شد که به همه افراد اطراف محل هدف دستور تخلیه می‌داد، گویی که چنین دستورات خودسرانه رژیم اشغالگر را از تعهدش مبنی بر تمایز بین اهداف غیرنظامی و نظامی مبرا می‌کند.

بار‌ها در تصاویر منتشرشده دیده شده است که رژیم صهیونیستی ساختمان‌های مسکونی را (در لبنان و غزه) بمباران و به یک‌باره ویران می‌کند. 

هدف قرار دادن ساختمان‌های مسکونی (با این ادعا که تسلیحات مقاومت در درون آن‌ها انبار شده است) به بخشی از برنامه همیشگی رژیم صهیونیستی تبدیل شد؛ این رژیم تلاش کرد بخش‌های وسیعی از غزه، جنوب لبنان و حتی بخش‌هایی از دره بقاع در شمال شرقی لبنان را که دور از مرز اراضی اشغالی است، با همین ادعا‌ها پاکسازی قومی کند.

رژیم صهیونیستی بار‌ها ساختمان‌های مسکونی چندطبقه را در بیروت و غزه را با خاک یکسان کرده که به شهادت و مجروح شدن هزاران غیرنظامی منجر شده است. 

انتهای پیام/