ستاد حقوق بشر تصویب قطعنامه سیاسی درباره ایران را محکوم کرد

ستاد حقوق بشر در واکنش به تصویب قطعنامه پیشنهادی کانادا درباره ایران در کمیته سوم مجمع عمومی، با صدور بیانیه‌ای نسبت به برخورد سیاسی و ابزاری کشور‌های غربی با حقوق بشر و نهاد‌های بین‎المللی حقوق بشری برای اعمال فشار بر کشور‌های مستقل، اعتراض کرد.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

بار دیگر رژیم نژادپرست کانادا که کارنامه تاریکی در زمینه حقوق بشر داشته و به نقض گسترده حقوق بشر به‌ویژه در رابطه با حقوق زنان و دختران، بومیان و مهاجران می‌پردازد، با همراهی برخی کشور‌های مدعی دیگر که به‌واسطه حمایت‌های همه‌جانبه از رژیم جنایتکار و کودک‌کش صهیونیستی بیش از پیش اعتبارشان را از دست داده و حتی مورد انتقاد شدید مردم خود نیز قرار گرفته‌اند، قطعنامه‌ای علیه کشورمان به تصویب رساندند که از حمایت حداقلی فقط ۷۷ کشور برخوردار شد و ۱۱۶ کشور به آن رای منفی و ممتنع داده یا در رای‌گیری غایب شدند.

این قطعنامه در حالی به تصویب رسیده که رژیم جنایتکار صهیونیستی با حمایت‌های همه‌جانبه بانی و هم‌‎بانیان این قطعنامه ضدایرانی، نمایشگاهی از جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی، نسل‌زدایی و پاک‌سازی نژادی و قومی را علیه مردم مظلوم غزه و لبنان برپا کرده و به کشتار بی‌امان شهروندان از جمله زنان و کودکان بی‌گناه ادامه می‌دهد.

این کشور‌های مدعی حقوق بشر باید پاسخ دهند که در واکنش به کشتار بیش از ۵۰ هزار نفر و مجروح کردن بیش از ۱۰۴ هزار نفر انسان بی‌گناه در غزه که بنابر اعلام دفتر کمیسر عالی حقوق بشر بیش از ۷۰ درصد آنان زنان و کودکان هستند، چه اقدامی جز ارائه حمایت‌های سیاسی و دیپلماتیک و تجهیزات پیشرفته نظامی به رژیم صهیونیستی انجام داده‌اند؟ آیا به جز سرکوب تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم و دانشجویان معترض به جنایت علیه بشریت رژیمی که بنابر آمار منتشره توسط سازمان‌های بین‌المللی در هر ۱۰ دقیقه یک کودک را در غزه به شهادت رسانده و از سال گذشته تاکنون بیش از ۱۷ هزار کودک فلسطینی را سلاخی کرده و صد‌ها نوزاد را در مدت کوتاهی پس از تولّد درپی بمباران کور مناطق مسکونی، بیمارستان‌ها، مدارس، چادر‌های آوارگان و همچنین نابود کردن امکانات بهداشتی و درمانی به قتل رسانده، اقدامی انجام داده‌اند؟

آیا کشتار شهروندان غیرنظامی از جمله زنان و کودکان بی‌گناه، سوزاندن وحشتناک کودکان در برابر چشمان مادرانشان، بمباران مدارس، بیمارستان‌ها و چادر‌های آورگان کافی نبود تا کشور‌های مدعی حقوق بشر نشست ویژه‌ای را در شورای حقوق بشر تدارک دیده و کمیته حقیقت‌یابی را ایجاد کنند و به کمیته سوم مجمع عمومی رجوع کنند و بانی تصویب قطعنامه‌ای حقوق بشری علیه نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت و جنایات جنگی در غزه و لبنان شوند؟

پرواضح است از کشور‌هایی که تنها از پشت عینک استعماری، سلطه‌جویانه و منفعت‎گرایانه به جهان و کشور‌های مستقل می‌نگرند و حتی در نقض گسترده حقوق شهروندانشان و سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز دانشجویی هیچ تردیدی به خود راه نمی‌دهند، نمی‌توان انتظاری برای نگرش منصفانه به حقوق بشر و همراهی با افکار عمومی جهانی برای ایستادگی در مقابل رژیم کودک‌کش صهیونیستی داشت.

طنز تلخ ماجرا این است که رژیم کانادا که همگان با نقض گسترده حقوق بومیان و همچنین کشف گور‌های دسته‌جمعی دانش‌آموزان بومی در این کشور آشنا هستند، به خود اجازه می‌دهد که درباره وضعیت حقوق بشر در سایر کشور‌ها اظهار نظر کند. صرفا کافی است وضعیت زنان در این کشور را بررسی کنیم تا به واهی بودن ادعا‌های این کشور در حوزه حقوق بشر پی ببریم؛ بیشتر قربانیان کشف‌شده قاچاق انسان در کانادا، زنان و دختران هستند که ۲۵ درصد آنها زیر ۱۸ سال سن دارند. از هر ۱۰۰ تجاوز جنسی، صرفا ۶ مورد به پلیس گزارش می‌شود، ۱۱ درصد از زنان، صدمات جسمی ناشی از تجاوز جنسی را تجربه کردند و ۶۰ درصد قربانیان تجاوز زیر ۱۷ سال سن دارند، ۸۳ درصد از زنان معلول در طول زندگی خود مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار می‌گیرند و ۵۷ درصد از زنان بومی نیز مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.

بین اکتبر ۲۰۲۰ و آوریل ۲۰۲۱، نزدیک ۱۰ درصد از ۴ هزار و ۹۰۰ کارگری که در یک نظرسنجی شرکت کردند، گفته‌اند دست‌کم یک شکل از آزار و اذیت جنسی و خشونت را در هنگام کار تجربه کرده‌اند و ۷۰ درصد آنان نیز مجبور شده‌اند کار خود را ترک کنند.

در سال ۲۰۲۱ بیش از ۳۴ هزار و ۲۰۰ تجاوز جنسی در کانادا گزارش شده است که ۱۸ درصد رشد نسبت به سال قبل از آن را نشان می‌دهد.

• بیشار بخوانید:
• ایران: حد و مرزی برای استفاده گزینشی از حقوق بشر در سیاست خارجی کانادا و متحدانش وجود ندارد
• بقایی: تصویب قطعنامه ضدایرانی اقدامی ریاکارانه و مصداق بارز استفاده ابزاری از حقوق بشر است

نزدیک به ۵۰ درصد زنان در زندان‌های کانادا، زنان بومی هستند که زمان بیشتری را در سلول انفرادی می‌گذرانند و برای آزادی، شرایط سخت‌تری دارند، این در حالی است که از هر ۲۰ زن در کانادا، فقط یک نفر بومی است. نزدیک سه‌و‌نیم درصد از جمعیت بی‌خانمان را نیز زنان تشکیل می‌دهند، در هر شب، ۶ هزار زن اغلب با کودکان به پناهگاه‌های اضطراری پناه می‌برند، ۹۶ درصد از زنان بی‌خانمان نوعی تجاوز جنسی، سرقت، توهین و تهدید را تجربه کرده‌اند، ۷۵ درصد از زنان بی‌خانمان با اختلالاتی مانند اضطراب، افسردگی و اسکیزوفرنی دست‌و‎پنجه نرم می‌کنند، در سال ۲۰۲۱، ۱۲۷ هزار ۸۲ نفر در کانادا قربانی خشونت خانوادگی شده‌اند که ۶۹ درصد آن زنان و دختران بودند، در همین سال ۱۷۳ زن بر اثر خشونت کشته شدند که ۵۸ نفر آنان از زنان و دختران بومی بودند، شکاف دستمزد جنسیتی نیز ۲۰ درصد برآورد می‌شود، به این معنی که زنان به ازای هر دلاری که مردان در ازای کار برابر دریافت می‌کنند، ۷۷ سنت درآمد دارند، شایان توجه است که مرگ و ناپدید شدن زنان و دختران بومی به‌عنوان یک چالش حقوق بشری در کانادا به حدی پیش رفته که این کشور در نهایت ناچار به اعلام وضعیت اضطراری ملی شد.

علاوه بر وضعیت زنان و دختران، حقوق مهاجران نیز در این کشور به‌صورت جدی نقض می‌شود؛ براساس گزارش‌ها، در سال ۲۰۲۳ نیز افرادی که در بازداشت مهاجرت بودند، از جمله افراد دارای معلولیت همچنان با دستبند و غل و زنجیر وارد روند حبس بدون محدودیت شدند، بازداشت مهاجرتی در کانادا سقف زمانی مشخصی ندارد، کانادا مهاجران و پناهجویان را ماه‌ها یا سال‌ها در زندان‌های استانی در کنار افرادی که به اتهام‌های جنایی یا محکومیت‌های جدی زندانی شده‌اند، نگهداری می‌کند و حتی گاهی آنها را در سلول انفرادی قرار می‌دهد، علاوه بر این، نقض حقوق بشر بومیان در کانادا در سال ۲۰۲۳ به حدی بود که گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی در ماه جولای (مرداد/ شهریور) در گزارشی از سفرش به کانادا، از دولت این کشور خواست تا فورا به نژادپرستی عمیق، سیستمی و ساختاری که بر مردم بومی این کشور تاثیر می‌گذارد، رسیدگی کرده و آن را مرتفع کند.

بنابراین، اینکه کانادا با این آمار وحشتناک در حقوق بشر به خود اجازه داده تا در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران نظر دهد، تنها اثبات‌‎کننده این استدلال است که هیچ حد و مرزی برای دورویی، استاندارد‌های دوگانه و استفاده گزینشی از حقوق بشر در سیاست خارجی کانادا و متحدانش وجود ندارد.

در پایان، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ضمن ابراز انزجار از برخورد سیاسی و ابزاری برخی کشور‌های غربی از جمله آمریکا، کانادا، انگلیس، فرانسه و آلمان با حقوق بشر و سازوکار‌های حقوق بشری و محکوم کردن تصویب قطعنامه ضدایرانی در کمیته سوم مجمع عمومی، از مراجع بین‌المللی حقوق بشر به‎ویژه کمیسر عالی حقوق بشر انتظار دارد که در مقابل این روند ایستادگی کرده و مانع خدشه بیشتر به اعتبار نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشری ازسوی این کشور‌های مدعی شوند، بی‌تردید، هر اقدامی ازسوی این کشور‌ها در این بازه زمانی با هدف منحرف کردن افکار عمومی از فجایع شنیع رخ‎داده در غزه و لبنان و ایجاد فضای تنفس مصنوعی برای رژیم کودک‎کش صهیونیستی صورت می‌گیرد و این در حالی است که پاسخگو کردن و مجازات این رژیم به مطالبه عمومی بدل شده و می‌بایست به شکل گسترده‌ای در دستورکار نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشری قرار گیرد.

انتهای پیام/