سکوت سازمان‌های بین‌المللی در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی پاسخ ایران را مشروع می‌کند/پاسخ ایران به اقدامات احتمالی اسرائیل درخور خواهد بود

خبرگزاری میزان- منصور مظفری فعال رسانه‌ای و وکیل دادگستری در واکنش به جنایات رژیم صهیونیستی در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری میزان قرار داد نوشت:

یکسال از عملیات غرورآفرین «طوفان الاقصی» عملیاتی برای محو رژیم جعلی اسرائیل از سوی جبهه مقاومت در سرزمین‌های اشغالگر می‌گذرد بار‌ها این رژیم با عبور از سرزمین‌های اشغالی به حریم جمهوری اسلامی ایران تجاوز کرده است که ترور مهمان جمهوری اسلامی ایران در تهران «شهید اسماعیل هنیه» نمونه بارز آن است.

اقدام اخیر نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران و شلیک موشک به قلب مراکز نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در دفاع مشروع، از منظر حقوق بین الملل کاملا قانونی بود. هر چند رسانه‌های دشمن می می‌خواهند این موضوع را کم اثر جلوه دهند و هم غیرقانونی، ولی این اقدام ارزشمند و موثر جمهوری اسلامی ایران خواست عمومی جامعه ایران و مظلومان در پاسخ به رژیم متجاوز کودک کش صهیونیستی بود؛ بنابراین برخلاف القائات ناصواب دشمنان و برخی جریان‌های خزنده داخلی، ایران در اقدام اخیر خود هم جانب مسائل ژئوپولیتیکی راداشته و هم قواعد بین المللی را رعایت نموده است. دفاع مشروع، اعم از فردی و جمعی، در واقع مقدمه‌ی امنیت دسته جمعی است.

امنیت دسته جمعی دارای ماهیت تدافعی است نه دارای ماهیت سرکوبگرانه و در تحول هم اگر ماهیت تنبیهی پیدا کرده باشد در فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد ماهیت دفاعی دارد. باید توجه داشت که امنیت دسته جمعی، طبق ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد بر کشور‌های غیر عضو سازمان ملل متحد نیز تحمیل می‌شود و در واقع وضعیتی همه گیر دارد.

پس از اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی ایران از طریق نماینده دائم خود در سازمان ملل متحد و دیگر کانال‌های دیپلماتیک اعتراض خود را به اعضای شورای امنیت سازمان ملل و دیگر همپیمانان این رژیم جنایتکار رسانید و منتظر اقدامات تنبیهی ماند و تا حد امکان خویشتنداری نمود تا آتش بس در منطقه حاکم گردد، ولی هر روز بر جنایات این رژیم و سرکش به جهت حمایت آمریکا و برخی کشور‌های اروپایی افزوده شد.

از منظر حقوق بین الملل همان گونه که در ماده‌ی ۵۱ منشور سازمان ملل متحد تصریح شده است، وقوع حمله‌ی نظامی شرط اصلی برای دفاع مشروع است و هرگونه حمله‌ی پیشگیرانه در این خصوص فاقد ارزش حقوقی بوده و دفاع محسوب نمی‌شود؛ و دفاع مشروع حتما باید مسبوق به تهاجم نظامی باشد و تهاجمات ایدئولوژیک فرهنگی یا اقتصادی اساسا تجاوز محسوب نمی‌شوند که این اقدام نیرو‌های مسلح دقیقا مطابق منشور صورت گرفته است.

در بخش دیگری از این منشور آمده است: دفاع مشروع باید ضرورت داشته باشد، یعنی اینکه دفاع مشروع زمانی می‌تواند انجام شود که راه‌های دیپلماتیک و غیرنظامی جهت رفع تجاوز وجود نداشته باشد، که در این بخش جمهوری اسلامی ایران همان طور که گفته شد راه‌های دیپلماتیک را پیموده و در حد خود خویشتنداری کرد و سکوت جوامع بین المللی مدعی حقوق بشر به جای تنبیه متجاوز از او حمایت کردند و راه‌های اصلاح دیپلماتیک بهانه‌ای شد تا وقت تجاوز برای این رژیم سفاک خریده شود؛ بنابراین مجددا لازم است تاکید کنیم؛ در فقره موضوع تجاوز رژیم صهیونیستی این رژیم بار‌ها اقدام به تجاوز کرده که آخرین آن شهادت هنیه داخل خاک کشورمان بوده و سازمان‌های بین المللی از جمله سازمان ملل و شورای امنیت در برابر این تجاوز کامل سکوت کردند.طبعا این سکوت بدین معنی است که قصد و نیتی برای پاسخ به رژیم کودک کش ندارند و دقیقا در همین نقطه پاسخ ایران به اسراییل مشروع می‌شود.

هر چند این را نیز نباید از نظر دور داشت که جمهوری اسلامی ایران در برابر اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی سکوت نخواهد کرد و اقدامات در پی تهدید این رژیم را در راستای دفاع مشروع از خود پاسخی درخور خواهد داد.

نباید فراموش کنیم اولا این رژیم اقدام به عملیات نظامی در خاک کشورمان کرده و ثانیا این نخستین بار نبوده است و جمهوری اسلامی ایران بلافاصله بعد از اقدام رژیم کودک کش مراتب اعتراض خود را به سازمان ملل و شورای امنیت اعلام کرده، ولی متاسفانه تنها واکنش این سازمان‌ها و اعضایشان دعوت به خویشتن داری بوده است.

به نظر می‌رسد باید حقوقدانان کشور با کمک رسانه‌ها به موضوع ورود کرده و روایت اصلی را منتشر و بسط دهند؛ و ماهیت سازمان‌های به اصطلاح مدافع حقوق بشر و رسانه‌های آن‌ها هویدا شود.

انتهای پیام/