عکاسی مستند در ایران مانند راه رفتن روی لبه تیغ است

محمد عطایی محمدی عکاس در گفت‌وگو با میزان درباره عکاسی مستند گفت: این که بتوانیم وقایع زندگی را همانطور که هستند، بدون تغییر، بدون رنگی یا سیاه و سفید کردن، کارگردانی و حذف عنصری ثبت کنیم، به این معنا است که دقیقا یک لحظه از زندگی روزمره را متوقف و ثبت کنیم و این ثبت برای تمام دوران خواهد ماند.

وی درباره اهمیت این شاخه از عکاسی بیان کرد: در حال حاضر چیزی حدود هشت میلیارد نفر جمعیت دنیا است و اگر شما نصف آن را هم در نظر بگیرید، حدود چهار میلیارد می شود و در این بین اگر حتی نصف آن یعنی دو میلیارد هم در طی روز یک عکس بگیرند، شما تصور کنید در طول یک سال چه تعداد عکس گرفته خواهد شد؟ به واسطه پیشرفت اینترنت و تکنولوژی و فراگیر شدن استفاده از موبایل های هوشمند، چیزی که در حدود چندین سال پیش چنین امکاناتی وجود نداشت، با این همه عکس چه کسی می تواند در حدود صد سال دیگر اصالت موضوعی آن ها را تایید کند؟

این عکاس ادامه داد: در زمان ناصرالدین شاه تعداد کسانی که دوربین داشتند و عکاسی می کردند شاید به اندازه انگشت های دست بود ولی می بینید که در حال حاضر چقدر آن عکس ها با اهمیت هستند. هر تک عکس گوشه ای از آن تاریخ را روایت می کند. ولی در حاضر فقط عکس ها بدون توجه به هیچ نکته یا اصطلاحا اسنپ شات، ثبت می شوند. می توانیم بگوییم که فقط عکاسی مستند و واقع گرایانه است که می تواند برای آیندگان سند و مدرکی باشد.

عطایی محمدی درباره لزوم توجه ویژه به عکاسی مستند توضیح داد: در عکاسی ژانرها و سبک های مختلفی داریم ولی عکاسی مستند کمتر از همه به آن توجه می شود. نه صرفا مسئولان، خود مردم کمتر توجهی به این ژانر دارند. کمتر نمایشگاهی داریم که عکس مستند در آن باشد و علت هم فقط یک چیز است و آن این است که عکاسی مستند کمتر منجر به پول می شود و هر چیزی که پول کمتری داشته باشد به راحتی به حاشیه رانده می شود. به عنوان مثال پولسازترین رشته و شاخه عکاسی که مدلینگ است، خیلی درآمد خوبی دارد و توجه خوبی هم به آن می شود. در نظر داشته باشید که مثلا یک آلبوم عکس عروسی که شاید میلیون ها تومان هزینه آن شده است، اگر در صد سال دیگر این آلبوم عکس عروسی را پیدا کنند از عروس و دامادی که صد سال پیش زندگی می کردند و یک آلبوم عکاسی سیاه و سفید از یک عکاس مستند؛ کدام ارزشمندتر است و می تواند به عنوان یک سند مورد استفاده قرار بگیرد؟ باید توجه داشت که اهمیت عکاسی مستند بسیار بالاست و باید بیشتر به آن توجه شود.

وی درباره توجه به عکاسی مستند در سینما بیان کرد: هیچ وقت عکاسی را از سینما جدا ندیده ام و مانند یک رابطه دو برادر است که همواره با هم بوده و خواهند بود. شاید به دلیل گستردگی که شاخه تجسمی دارد، توجه بیشتری به عکاسی شده است ولی از سینما هم جدا نبوده است.

این عکاس درباره اوضاع عکاسی مستند توضیح داد: در ایران چون هم برای خبرگزاری ها عکاسی مستند را انجام می دهم و گاهی مجموعه هم جمع آوری می کنم، فکر می کنم عکاسی مستند در ایران مانند راه رفتن روی لبه تیغ است. برخی سفارش می دهند که فقط روشنی ها و خوبی ها را نشان داد و برخی هم برعکس می خواهند صرفا سیاهی را نشان دهید و اگر کسی بخواهد مستقل کار کند تنها چیزی که برایش می ماند آلبوم ها و آرشیوها است که در این دوران کسی قدر آن ها را نمی داند. حمایت و همراهی از سوی مدیران و مسئولان هم یک نکته بسیار مهم و ضروری است که امیدوارم با نگاه دقیق تری از سوی مسئولان این اتفاق مهم و حمایت و همراهی بیشتر از چیزی که هست، محقق شود. 

محمد عطایی محمدی در پایان درباره وجود بخش عکاسی مستند در جشنواره «سینماحقیقت» گفت: وجود چنین بخشی بسیار خوب و مهم است. آنقدر این اتفاق مهم و تاثیرگذار است که شاید بتوان این سوال را مطرح کرد که چرا تا الان چنین بخشی نبوده است؟

انتهای پیام/