خشونتهای نژادپرستانه؛ سنتی تاریخی در انگلیس
ناآرامیهای خشونت بار اخیر در انگلیس در قالب سنتی دیرینه در این کشور با هدف فرار از پذیرش مسئولیت سیاستهای لندن قابل بررسی است.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان – انگلیس طی روزهای گذشته شاهد موج سراسری از خشونتها و ناآرامیهایی بود که ریشه در رویکردهای نژادپرستانه و بیگانههراسانه داشته است که با وجود مقابله دولت، پلیس و سیستم قضایی این کشور همچنان پیش میرود.
رویکردهای نژادپرستانهای که با نفوذ و رسوخ در عرصه سیاسی انگلیس ضمن مسموم کردن بحثهای سیاسی، اسلامهراسی را عادی و نژادپرستی را توجیه کرده و خطرات فزاینده راستگرایی افراطی را نادیده گرفت.
به گزارش گاردین، هیچ بهانهای نمیتواند برای توجیه این خشونتها مطرح شود: ناآرامیهای اخیر در انگلیس نژادپرستی خشونتآمیزی بود که پوپولیسم و راستگرایی افراطی به آن دامن زد.
خشونتهای نژادپرستانه اخیر در انگلیس شیاهت قابل توجهی با خشونتهای نژادی دهه ۱۹۸۰ در این کشور دارد؛ ناآرامیهایی که در پی اعتراض جوامع سیاهپوست به خشونتهای نژادپرستانه پلیس در لیورپول، لیدز، لندن و شماری دیگر از شهرهای انگلیس رخ داد.
البته به نگاهی به تاریخ گذشته موارد مشابه دیگری هم یافت میشود؛ ناآرامی مرگبار ۱۹۱۹ در لیورپول، کاردیف، گلاسکو، لندن، ... در سال ۱۹۴۸ باز هم به لیورپول و در سال ۱۹۵۸ به لندن بازگشتند.
ناآرامیهای خشونتبار سراسری تابستان ۲۰۲۴ انگلیس نیز ادامه موارد پیش گفته است؛ وجه مشترک همه ناآرامیهای بالا که منجر به خشونتهای مرگبار شدند، ایجاد آنها به دست مردان سفیدپوست با اعتراض به حضور رنگینپوستان در شهرها و جوامعشان بود.
اکنون جوامع اقلیتی در انگلیس هدف خشونت قرار میگیرند که در شرایط ناشی از نژادپرستی دهه ۱۹۸۰ زندگی و رشد کردند؛ به نظر میرسد چرخه زندگی در چنین شرایطی برای اقلیتهای قومی و نژادی در انگلیس همواره تکرار میشود.
درک تاریخ طولانی و زشت خشونتهای نژادی انگلیس میتواند به توضیح و تحلیل بهتر ناآرامیهای اخیر در این کشور منجر شود؛ این در حالی است که رسانههای انگلیس بهویژه در توصیف ناآرامیهای خشونتبار اخیر از کلمه اعتراض استفاده کرده و در گام اشتباه بعدی علل اجتماعی عمیقتر را نادیده گرفتند؛ این در حالی است که خشونتهای نژادپرستانه از نوع انگلیسی در سالهای ۱۹۱۹، ۱۹۴۸ و ۱۹۵۸ نیز همیشه انگیزههای یکسانی داشته است: نژادپرستی و بومیگرایی.
عمده افرادی که هدف خشونتهای نژادپرستانه اخیر در انگلیس قرار گرفتند، شهروندان انگلیسی البته با اصالت مهاجرتی بودند؛ اعضای جوامعی که بیش از ۲ یا سه نسل گذشته در انگلیس زندگی کردند؛ بخش قابل توجهی از این افراد به جامعه مسلمانان تعلق دارند.
نکتهای که باید به آن توجه شود، فرق میان اعتراض و خشونت است؛ انگیزه و دلیل این دو روند باهم متفاوت است.
انگلیس ۲۰۲۴ براساس شماری از معیارها از نابرابرترین جوامع اروپا است؛ خانوادههای کمدرآمد در انگلیس ۲۰ درصد فقیرتر از خانوادههای کمدرآمد در فرانسه هستند و ...؛ اما این واقعیت تلخ نتیجه سیاستهای دولت انگلیس و نه حضور پناهجویان وحشتزده در اقامتگاههای مهاجرتی است.
اگر خشونت علیه مسلمانان، سیاهپوستان و پناهجویان در انگلیس اعتراض مشروع خوانده شود، هدف جریانهای پوپولیستی با رویکردهای سمی و تفرقهانگیزانه تامین میشود.
- بیشتر بخوانید:
- پرونده باز ناآرامیهای خشونتبار در انگلیس؛ صدها نفر بازداشت و به حبس رفتند
- انگلیس در هراس تشدید خشونتهای نفرتمحور؛ فراهم کردن ۶۰۰ سلول زندان و استقرار گسترده پلیس ضدشورش
یکی از ویژگیهای راست پوپولیسم چه در قالب سیاستمداران، چه در قالب رسانه و چه در قالب مواضع آنلاین، امتناع مطلق از پذیرش مسئولیت پیامدهای اقدامهای خود است؛ پوپولیسم انگلیسی اکنون در خرابههای برگزیت مطلوب خود ایستاده و انگشت اتهامش را به سمت دیگران گرفته است.
پروژه سیاسی آنها تجارت انگلیس را نابود و اقتصاد این کشور را کوچک کرد و اعتبار بینالمللی آن را از بین برد؛ همه اینها مواردی هستند که پیشتر درباره آنها توضیح داده شده بود، اما پوپولیستهای انگلیسی قصد دارند از مسئولیت پیامد تصمیم خود برای انتخاب برگزیت فرار کنند.
انگلیس به مدت سه سال از سوی نخستوزیری هدایت میشد که از توهینهای قومی و نژادی بهویژه علیه زنان مسلمان و کودکان آفریقایی به کرات استفاده میکرد و به رسانهها اجازه میداد تا از پناهجویان با عنوان «موذی» یاد کنند.
زنگ هشدار مواجهه انگلیس با پیامدهای این رویکرد از مدتها پیش به صدا درآمده بود؛ همانطور که برای پیامدهای برگزیت هم به صدا درآمده بود.
خشونتهای نژادپرستانه اخیر به دنبال رسیدگی به وضعیت وخیم نابرابریها نیست، بلکه درصدد هدف قرار دادن کسانی است که پوپولیستها و راستگرایان افراطی هرگز آنها را بهعنوان شهروندان انگلیس نمیپذیرند.
در مقابل سروصدای عوامل اصلی خشونت تابستان ۲۰۲۴ برخی از جمله سیاستمداران انگلیسی مترصد جنگهای فرهنگی سکوت مرگباری کردهاند.
گروههای راستگرای افراطی که بهصورت آنلاین خشونتها را سازماندهی میکنند و بهطور فزایندهای از گروههای مشابه در آمریکا و اروپا الهام گرفته و به آنها متصل میشوند، نگرانی خاصی درباره نابرابریها در انگلیس ندارند، آنها فقط مشتاق بهرهبرداری از شرایط بهم ریخته موجود هستند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *