تشدید بحران بی‌خانمانی در کانادا

بحران بی‌خانمانی در کانادا در حالی رشد می‌کند که آسیب‌پذیرترین افراد را هدف قرار می‌دهد.

خبرگزاری میزان -

خبرگزاری میزان – بحران بی‌خانمانی در کانادا از سال ۲۰۱۸ تاکنون شاهد رشد ۲۰ درصدی بوده است.

براساس گزارش‌ها، هر روز تعداد بیشتری از کانادایی‌ها تحت فشار بی‌خانمانی قرار می‌گیرند؛ بیماری‌های مرتبط با مراکز اسکان بی‌خانمان‌ها با فراوانی نگران‌کننده‌تری در شهر‌های سراسر کشور ظاهر شده‌اند؛ مراکز اسکان بی‌خانمان‌ها پر از جمعیت شده و شهر‌های کانادا به شکل روزافزونی با چادر‌های متعدد پر شده‌اند؛ پلیس به شکل فزاینده‌ای با بی‌خانمان‌ها برخورد و آن‌ها را مشمول حذف اجباری می‌کند؛ ...

از سوی دیگر ده‌ها هزار نفر در کانادا در آستانه بی‌خانمانی یا در معرض خطر بی‌خانمان شدن قریب‌الوقوع قرار گرفته‌اند.

بحران بی‌خانمانی در کانادا در حالی افزایش می‌یابد که دولت فدرال این کشور مدعی داشتن برنامه برای حل‌وفصل آن بوده است؛ برنامه‌ای شکست خورده که از سال ۲۰۱۷ آغاز شده و طی پنج سال گذشته رشد ۲۰ درصدی بی‌خانمانی را در این کشور درپی داشته است.

اکنون مشکل بی‌خانمانی در کانادا به یک بحران تاریخی تبدیل شده و روزانه افراد بیشتری را به درون خود می‌بلعد؛ آسیب‌پذیرترین افراد از جمله بومیان، سالمندان و پناهجویان در حال فرورفتن در این بحران هستند.

بومیان کانادایی در این بحران سهم قابل توجهی دارند؛ آن‌ها همچنین در خطر نامتناسبی از بی‌خانمان شدن قرار دارند.

در حالی که ۴.۳ درصد جمعیت کانادا از افراد بومی تشکیل شده، بیش از ۳۰ درصد افراد بی‌خانمان در این کشور از جوامع بومی هستند.

تخمین‌ها شمار بی‌خانمان‌ها در کانادا را حدود ۱.۵ میلیون نفر ارزیابی می‌کنند؛ رقمی که با آمار رسمی تفاوت قابل ملاحظه‌ای دارد.

در عین حال، کارشناسان درباره آمار‌های کمتر از رقم واقعی دولت فدرال کانادا درباره بی‌خانمانی هشدار می‌دهند؛ آن‌ها تاکید دارند که افزایش هشداردهنده بحران کانادا می‌تواند نشان‌دهنده بحران عمیق‌تری هم باشد و آن بحران عمیق‌تر، فراتر رفتن بحران بی‌خانمانی از مرز‌های شهر‌های بزرگ و گسترش آن به شهر‌های کوچک است.

برخی از کارشناسان از بی‌خانمانی در کانادا به‌عنوان طوفانی کامل یاد می‌کنند که با افزایش هزینه‌های زندگی، نابرابری‌های اقتصادی و شیوع کرونا تشدید شده است.

بحران بی‌خانمانی در کانادا مانند این بحران در هر جای دیگر پیامد‌های گسترده‌ای دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان از به خطر افتادن سلامت عمومی، افزایش نرخ جرم و جنایت یاد کرد.

انتهای پیام/