تجاوز سربازان انگلیسی به زنان کنیایی؛ پرونده‌ای با هزاران قربانی

خبرگزاری میزان – ارتش انگلیس طیف گسترده‌ای از جرایم از جنایت جنگی در دیگر کشورها تا آزار جنسی در میان کارکنان خود را در کارنامه دوره فعالیت خود دارد.

در عین حال، قربانیان کنیایی سوءاستفاده ارتش انگلیس از قدرت روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از تجاوز جنسی و کودکان بی‌هویت و بی‌تابعیت حاصل این جنایت می‌گویند.

واحد آموزش ارتش انگلیس (BATUK) که در شهر نانیوکی کنیا در حدود ۷۰ مایلی جنوب غربی پست آرچر مستقر است، در کانون این روایت‌ها قرار دارد؛ این واحد، در حال حاضر از سوی کمیته دفاع، اطلاعات و روابط خارجی مجلس ملی کنیا تحت تحقیق است.

کمیته یادشده تاکنون جلسه‌های استماع متعددی در بخش‌های مختلف منطقه‌ای که سربازان انگلیسی در آن‌ آموزش می‌بینند و شکایت‌های زیادی درباره سوءاستفاده، بهره‌کشی و تجاوز جنسی، در آن وجود دارد، برگزار کرده است و در نظر دارد در پایان کار خود در اواخر ماه جاری میلادی از مقام‌های عالی BATUK و کمیساریای عالی انگلیس در کنیا سوال کند؛ یکی از جنجالی‌ترین اتهام‌ها علیه سربازان انگلیسی، پرونده اگنس وانجیرو است.

کار کمیته دفاع، اطلاعات و روابط خارجی مجلس کنیا بررسی دقیق عملیات ارتش انگلیس در کنیا است و بار دیگر به موارد زنانی که در طی چندین دهه سربازان انگلیسی را متهم به تجاوز جنسی کرده‌اند، توجه کرده است.

سابقه اتهام‌های تجاوز جنسی و دیگر جنایت‌ها از جمله قتل توسط سربازان انگلیسی مستقر در واحد آموزش ارتش این کشور در کنیا به دهه ۱۹۵۰ برمی‌گردد.

کمیسر کمیسیون ملی حقوق بشر کنیا، با اشاره به وجود صد‌ها زن که ارتش انگلیس را در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به تجاوز جنسی متهم کردند، گفت: این سابقه‌ای از حضور پسران بد انگلیسی در کنیا است.

کمیساریای عالی انگلیس به نمایندگی از BATUK در بیانیه‌ای مدعی شد: همه فعالیت‌های جنسی که شامل سوءاستفاده از قدرت، از جمله خرید جنسی در انگلیس یا خارج از کشور باشد، ممنوع است؛ ما متعهد به جلوگیری از بهره‌کشی جنسی به هر شکلی هستیم و هر یک از کارکنانی که با این اتهام مواجه باشد، مورد بررسی قرار می‌دهیم.

چرا سربازان انگلیسی در کنیا حضور دارند؟

به گزارش سی‌ان‌ان، انگلیس سالانه حدود ۴۰۰ هزار دلار به کنیا می‌پردازد تا به سربازانش اجازه دهد در این کشور شرق آفریقا آموزش ببینند.

BATUK واحد آموزش ارتش انگلیس، دارای یک پایگاه آموزشی دائمی در نانیوکی با ۱۰۰ کارمند تمام وقت است.

روایت‌های زنان کنیایی قربانی تجاوز و سوءاستفاده جنسی

تعداد زنان و دختران کنیایی که روایت‌های تلخی از سوءاستفاده و تجاوز سربازان و نظامیان انگلیسی دارند، کم نیست.

لیدیا جوما، یکی از زنان قربانی سوءاستفاده و تجاوز جنسی سربازان انگلیسی است که برای آموزش به این کشور آمده بودند؛ وی در مستندی که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد، با گریه گفت: نمی‌دانم چرا خدا مرا مجازات می‌کند.

زندگی این زن کنیایی در پی وقوع این حادثه دچار طوفان شد.

یک زن ۷۲ ساله کنیایی از جمله شاکی‌‌های پرونده تشکیل شده علیه سربازان انگلیسی در انگلیس است؛ وی ۴۰ سال پس از حادثه با صدای لرزان از روز حادثه سخن می‌گوید.

این زن می‌گوید که سال‌ها منتظر تایید رسمی تخلف و پرداخت غرامت بوده است، اما هیچ‌کدام اتفاق نیفتاده‌اند.

زن ۷۰ ساله دیگری که تجربه مشابهی دارد، می‌گوید دیگر منتظر عدالت نیست، اما نمی‌خواهد که اتفاقی که برایش افتاده، برای فرد دیگری هم رخ دهد، زیرا این حادثه زندگی‌اش را دگرگون کرد.

به گفته این زن کنیایی، بسیاری از همتایانش در انتظار عدالت از این دنیا رفتند.

کودکان رها شده

کودکان با نژاد مختلط همچنان در روستا‌های دورافتاده کنیا که ارتش انگلیس در آن به سربازان خود آموزش می‌دهد، به دنیا می‌آیند.

ماریان پانالوسی، دختر ۱۷ ساله در شهری کوچک در ۲۰۰ مایلی شمال نایروبی می‌گوید که در تنهایی زندگی می‌کند و در جایی که با نژاد مختلط کمیاب هستند، به دلیل پوست روشنش طرد می‌شود.

وی که یکی از کودکان با نژاد مختلط است که پس از تجاوز سربازان انگلیسی در حال آموزش به زنان کنیایی متولد شده، گفت: پدرم یک سرباز انگلیسی بود که هرگز او را ندیده‌ام؛ حتی نامش را نمی‌دانم.

ماریان گفت: مردم به من لقب سفیدپوست بیچاره داده‌اند و می‌گویند که به جامعه آن‌ها تعلق ندارم و نباید در کنار آن‌ها باشم.

مادر ماریان، لیدیا جوما یکی از صد‌ها زن کنیایی است که در طول سال‌ها به ارتش انگلیس شکایت کرده‌اند؛ این شکایت از سوی سازمان حقوق بشر کنیا مستند شده است.

• بیشتر بخوانید:
• افشای جزئیاتی جدید از جنایت‌های جنگی انگلیس در افغانستان
• ابعاد گسترده آزار جنسی زنان در نیرو‌های مسلح انگلیس
• جنگ فراموش شده مالایا؛ خشونت و توالی قتل‌ها از سوی نیرو‌های انگلیس

پرونده اگنس وانجیرو چیست؟

براساس گزارش‌ها، اگنس وانجیرو، یک زن ۲۱ ساله کنیایی، در سال ۲۰۱۲ پس از ورود به هتلی با سربازان انگلیسی ناپدید شد.

سد او بعدا در مخزن سپتیک فاضلاب پیدا شد؛ با وجود اینکه تحقیقات کنیایی مرگ او را قتل اعلام کرده و گزارش داد که مظنون از سوی دیگر سربازان انگلیسی شناسایی شد، مظنون که خود یک سرباز انگلیسی است با اتهامی مواجه نشده است.

خانواده وانجیرو بر این باورند که مقام‌های انگلیسی نسبت به پرونده وی بی‌تفاوت هستند؛ آن‌ها در جریان سفر پادشاه انگلیس از وی درخواست کمک کردند که تاکنون نتیجه‌ای جز وعده‌های بی‌حاصل نداشته است.

آیا انگلیس اتهام‌های وارد شده به سربازان خود را پذیرفته است؟

وزارت دفاع انگلیس در سال ۲۰۰۷، اتهام‌های تجاوز جنسی از سوی ۲ هزار و ۱۸۷ زن کنیایی را رد کرده و مدعی شد که آن‌ها مدرک قابل اعتمادی برای شکایت خود ندارند؛ تحقیقات پلیس نظامی سلطنتی انگلیس در آن زمان به این نتیجه رسید که به نظر می‌رسد اکثر شواهد کنیایی جعلی بوده‌اند.

این در حالی است که محققان انگلیسی آزمایش DNA را روی هیچ‌یک از ۶۹ کودک نژادی مختلطی که بر اثر تجاوز سربازان انگلیسی متولد شده‌اند، انجام ندادند.

کمیسیون حقیقت، عدالت و آشتی کنیا نیز می‌گوید که دولت در نایروبی بدون ارائه توضیح پرونده‌های شکایت را رد کرده است.

گزارش سال ۲۰۰۹ این کمیسیون می‌گوید: گفته می‌شود وحشتناک‌ترین ادعای تجاوز جنسی در اکتبر ۱۹۹۷ در آرچرز پست رخ داد که در آن ۳۰ زن از سوی سربازان انگلیسی مورد تجاوز گروهی قرار گرفتند.

در حال حاضر این امکان با تغییر در پیمان دفاعی انگلیس و کنیا در سال ۲۰۲۱ فراهم شده که زنان قربانی تجاوز جنسی از سوی سربازان انگلیسی می‌توانند در دادگاه‌های کشور خود شکایت کنند؛ این بدان معنا است که بسیاری از زنان بالاخره می‌توانند با این شکایت وارد دادگاه‌های کشور خود شود.

کنیا هیچ قانون محدودکننده درباره موارد نقض حقوق بشر ندارد؛ به همین دلیل، یک وکیل شکایت بیش از ۳۰۰ زن را که قبلا موضوع تجاوز جنسی را مطرح کرده بودند، ثبت نام کرده و در تلاش است تا این پرونده را مجددا در دادگاه‌های کنیا معرفی کند؛ ماریان ۱۷ ساله شاکی اصلی این پرونده خواهد بود.

وکیل زنان قربانی تجاوز و سوءاستفاده جنسی سربازان انگلیسی، گفت: برای افرادی مانند ماریان و بسیاری دیگر که با این همه آسیب‌های حل‌نشده و بی‌عدالتی‌های تاریخی، سربازان انگلیسی‌ها را در میان جامعه خود می‌بینند، از نظر روانی آزاردهنده است.

زنان کنیایی می‌گویند که به مبارزه حتی برای به رسمیت شناختن کودکان حاصل تجاوز جنسی ادامه می‌دهند.

انتهای پیام/