دروغ‌پردازی و ادعاهای واهی؛ مبنای گزارش هیئت به‌اصطلاح حقیقت‌یاب درباره ایران
گزارش ادعایی هیئت به‌اصطلاح حقیقت‌یاب بین‌المللی بر چنان ادعاهای بی‌اساسی استوار است که سیاسی‌کاری پشت پرده آن را به شکلی ویژه آشکار می‌کند.
خبرگزاری میزان – سازوکار موسوم به هیئت حقیقت‌یاب بین‌المللی به‌تازگی گزارشی ادعایی را درباره وضعیت حقوق بشر و ناآرامی‌های سال گذشته منتشر کرد و مدعی نقض حقوق بشر در ایران شد.
جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تشکیل هیئت یاد شده، موضع خود را درباره غیرقانونی دانستن این هیئت اعلام و تاکید کرد که با آن همکاری نمی‌کند؛ جمهوری اسلامی ایران در عین حال، تاکید کرد که خود را ملزم و موظف به تهیه گزارشی درباره رویدادهای سال گذشته در کشور می‌داند و در همین چارچوب کمیته ویژه بررسی ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ به دستور رئیس‌جمهور تشکیل شد؛ این کمیته به‌تازگی گزارش نهایی خود را به رئیس‌جمهور ارائه کرد.
ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه در این باره، گفت: کمیته حقیقت‌یاب مصداق بارز سیاسی کردن موضوع مهم حقوق بشر و سوءاستفاده ابزاری از سازوکار‌های حقوق بشری سازمان ملل است؛ لذا جمهوری اسلامی ایران از ابتدا با همین معیار با رد رویکرد غیر سازنده کشورهای غربی در سیاسی کردن موضوع حقوق بشر، تشکیل هیئتی موسوم به حقیقت‌یاب را نامشروع دانسته و اعلام کرد که ما چنین کمیته‌ای را به رسمیت نمی‌شناسیم.
کاظم غریب‌آبادی، دبیر ستاد حقوق بشر نیز ضمن اشاره به مخالفت ایران با تشکیل هیئت حقیقت‌یاب برای ایران، تاکید کرد: ایجاد چنین هیئتی از سوی شورای حقوق بشر در حالی که ما شاهد یک اغتشاش تمام‌عیار و نه تجمعات مسالمت‌آمیز بودیم، هیچ مبنای فنی و حقوقی ندارد؛ این در حالی است که همچنان برخی از کشورهای خاص و سازوکار‌های حقوق بشری از اغتشاش‌های سال گذشته به‌عنوان تجمعات مسالمت‌آمیز یاد می‌کنند.
به گفته وی، مسئولیت‌پذیری دولت جمهوری اسلامی ایران در قبال ناآرامی‌های سال گذشته نیاز به ایجاد هیئت حقیقت‌یاب را منتفی می‌کند.
موضع جمهوری اسلامی ایران درباره موضوع یاد شده بی‌تغییر در پی انتشار گزارش شفاهی و نهایی به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب مورد تاکید قرار گرفت.
نگاهی به موضوع‌های مطرح شده به عنوان نقض ادعایی حقوق بشر در ایران در گزارش نهایی هیئت حقیقت‌یاب واقعیت مهمی را آشکار می‌کند؛ از آنجاکه این هیئت ابزار فشار کشورهای غربی مدعی حقوق بشر با هدف تامین منافع سیاسی کوتاه‌مدت است، به شکل قابل توجهی از واقعیت‌ها فاصله گرفته و بر مبنای دروغ‌پردازی‌ها و آمارسازی‌ها پیش رفته است.
در گزارش ادعایی هیئت موسوم به حقیقت‌یاب درباره آنچه نقض حقوق بشر در ایران خوانده شده از اجرای احکام به‌عنوان مصداق نقض حقوق بشر یاد شده و پایان دادن این روند درخواست شده است.
تهیه‌کنندگان گزارش یاد شده عامدانه حق کشورهای مختلف برای تنظیم و تدوین قوانین داخلی را نادیده گرفته‌اند؛ اما پرسش مهمی که در این باره وجود دارد، این است که چرا اجرای احکام در آمریکا به دردآورترین شکل ممکن با استفاده از روش‌هایی مانند صندلی برقی و اتاق گاز که تاکنون انتقاد گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری مختلفی را در پی داشته است، سبب انتقاد جدی و تشکیل هیئت حقیقت‌یاب نشده است؟
تهیه‌کنندگان گزارش ادعایی نقض حقوق بشر در ایران با اتخاذ رویکردی انتقادی، از آنچه «فقدان همکاری از سوی ایران با تحقیقات هیئت حقیقت‌یاب» خواندند، ابراز تاسف کردند؛ این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای اعلام تشکیل به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب صراحتا اعلام کرد که این کار را غیرقانونی می‌داند و با هیئت یاد شده همکاری نمی‌کند، اما بررسی‌های لازم را در این باره انجام داده و گزارش نهایی را به‌صورت عمومی منتشر می‌کند.
در عین حال، آیا کشور‌هایی مانند فرانسه پس از برخورد‌های خشونت بار پلیس این کشور با معترضان به نژادپرستی و آمریکا پس از انتشار گزارش‌های مختلف درباره تیراندازی‌های مرگ‌بار پلیس به شهروندان آمریکایی به‌ویژه اقلیت‌های قومی، توجهی به انتقاد‌ها و اعتراض‌ها به نقض حقوق شهروندان خود کرده و اساسا گزارشی برای شفاف‌سازی ارائه کرده‌اند که به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب گزارش مسئولانه ایران را درباره ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ با هدف شفاف‌سازی ناکافی خوانده است.
استفاده ابزاری از موضوعات مربوط به ایران از سوی کشورهای مدعی حقوق بشر همچنان ادامه دارد؛ این موضوع این بار در گزارش به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب نیز به موضوعی برای مانور تبدیل شده است؛ گزارش یاد شده ایران را متهم کرده که به جای انجام تحقیقات دست به پنهان‌کاری زده است(!)
به نظر نمی‌رسد که کارشناسان به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب از تلاش‌ها و اقدام‌های ایران برای ایجاد عدالت در پرونده فوت مهسا امینی بی‌اطلاع باشد، اما قطعا با اهدافی خاص ترجیح داده تا این اقدام‌ها را نادیده بگیرد.
ادعاهای مختلف مطرح شده در گزارش به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب به حدی بی‌اساس هستند که حتی نیاز به تلاش یا زمان برای رد کردن ندارند؛ این ادعاها را می‌توان با ارائه دلایل و مستندات موجود به چالش کشید.
دلیل اصرار به‌اصطلاح هیئت حقیقت‌یاب برای تهیه و انتشار چنین گزارشی، هرچه باشد نگرانی درباره نقض حقوق بشر نیست؛ چراکه کشورهای پشت تشکیل این هیئت از اصلی‌ترین ناقضان حقوق بشری مردم ایران در بازه‌های زمانی مختلف از زمان جنگ رژیم صدام علیه ایران گرفته تا زمان اعمال تحریم‌های یک‌جانبه، بوده و هستند.
ضمن اینکه اگر آن‌ها واقعا دغدغه حفظ و تامین حقوق بشر را داشتند، نقض حقوق مهاجران، نژادپرستی نهادینه در پلیس و مسائلی مانند این‌ها در کشورهای مدعی حقوق بشر و متحدان آن‌ها سوژه‌های بهتری برای افشاگری، تحقیق و تلاش برای زنده کردن عدالت هستند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *