سیاه‌نمایی یکی از راه‌های حضور در برخی جشنواره‌های خارجی و دریافت جایزه است
علی تک روستا، کارگردان مستند «آقا نعمت» در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان گفت: «آقا نعمت» داستان چالش‌ها و مشکلات یک کوهنورد است که زندگی روز‌های سختی را برای او تدارک دیده است. این اثر به اذعان رسانه‌ها یکی از دیدنی‌ترین آثار جشنواره حقیقت بود.
وی افزود: مستند «آقا نعمت» تلاش دارد تا امید را به مخاطب انتقال دهد. کسی که به خاطر مشکلات متعدد همانند طلاق همسر، مرگ پدر و مادر و یک ورشکستگی ناگهانی شرایط دشواری را پشت سر گذاشته و در نهایت دست به کاری بزرگ می‌زند. او در مقابل دماوند می‌ایستد و تصمیم می‌گیرد تا این قله را با تمام نداشته‌هایش فتح کند. مستند «آقا نعمت» داستان فردی رانده شده از زندگی بود که مدت ۳ سال در کوه‌های مختلف زندگی می‌کند و با فروش گیاهان کوهی و زرشک زندگی را سر می‌کند و سرانجام به یک لیدر کوهنوردی تبدیل می‌شود.
تک روستا در مورد دشواری‌های ساخت مستند «آقا نعمت» تاکید کرد: برای اینکه بتوانم این مستند را بسازم یک صعود به کوه دماوند داشتم. بدین ترتیب من به اضافه یک سه پایه، یک دوربین و کمی تجهیزات به آقا نعمت ملحق شدم. پیش از این نیز برای اینکه بتوانم از نظر جسمانی شرایط صعود را داشته باشم ۱۰ کیلو وزن کم کردم و یک آمادگی نسبی جسمانی را به دست آوردم. سخت‌ترین زمان برای ساخت این اثر لحظه‌هایی بود که مجبور بودم همزمان با حرکت در کوه به فیلم‌برداری و تمرکز بر روی سوژه بپردازم. در سرمای ۲۵ تا ۳۵ درجه زیر صفر گاهی برای گرفتن یک پلان چالش‌های بسیاری مواجه می‌شدم. اما این اثر ۷۸ دقیقه‌ای از صفرتا صد مستند محض است و پلان به پلان آن را با دقت‌نظر گرفتم.
این مستندساز به ویژگی‌های مستند «آقا نعمت» اشاره و تاکید کرد: «آقا نعمت» اولین فیلم مستندی است که از صعود به دماوند ساخته شده است. برای ساخت این مستند دوربین، زمستان و کارگردان همه در یک مسیر قرار گرفتند تا اثری تولید شود که حرفی برای گفتن داشته و پیامی خاص را به مخاطب انتقال دهد.
تک‌روستا ضمن گلایه از برخی از نهاد‌ها اظهار کرد: متاسفانه فدراسیون کوهنوردی هیچ‌گونه حمایتی را از این مستند نکرد. این فدراسیون حتی پول پارکینگ و یا اتاقی که کمپ کوه برای کوهنوردان ایجاد شده بود را از تیم تولید مستند «آقا نعمت» گرفت. امکان اینکه کاستی‌هایی فدراسیون کوهنوردی را در کنار مضمون داستان به تصویر بکشم وجود داشت، اما به هیچ عنوان آن‌ها را انعکاس ندادم، چون فیلمی که می‌ساختم قرار بود امید و آرزو همچنین تلاش را به مردم انتقال دهد.
این کارگردان مستندساز نگاه‌های سیاسی را عامل آسیب بزرگ به هنر سینما خواند و تاکید کرد: هنر سینما همواره باید به صورت مستقل مورد پرداخت قرار گیرد تا بتواند مفاهیم اصلی و فلسفه وجودی خود را به مخاطبان و مردم جامعه انتقال دهد. درصورتی‌که این مهم مورد توجه نبوده و فلسفه آن کمرنگ شده و در حال نابودی است.
وی افزود: هنر سینما چهارچوبی مستقل می‌طلبد تا به دور از هرگونه حواشی سیاسی به تولید اثر بپردازد و این مهم توسط مخاطبان دیده و مورد قضاوت قرار بگیرد. آسیبی که چه در جشنواره‌های داخلی و چه در جشنواره‌های خارجی کاملاً محسوس هستند. جشنواره‌های سینمایی داخلی و خارجی گرایش خاصی به محافل سیاسی پیدا کرده‌اند و این آسیبی بزرگ در این عرصه محسوب می‌شود.
این مستندساز نگاه جشنواره‌های خارجی به فیلم‌های ایرانی را موردبررسی قرار داد و تصریح کرد: برخی از جشنواره‌های خارجی، قصد دارند تا چهره تلخ و سیاهی از ایران نشان دهند و هر اثری که به غیر از سیاهی را نمی‌پذیرند و یا آن را شایسته تقدیر نمی‌دانند. من در مستند «آقا نعمت» تلاش داشتم تا حال مخاطبان را خوش کنم و امید و خوشحالی را به آنان انتقال دهم.
وی تاکید کرد: وقتی در جشنواره حقیقت مستند «آقا نعمت» شایسته تقدیر نشد و به آن جایزه تعلق نگرفت سوالات بسیاری در ذهن من شکل گرفت، اما هنگامی که با اقبال مخاطبان و منتقدان از این اثر روبرو شدم نکات مهمی را دریافتم تعریف برخی از رسانه‌ها از این فیلم مستند و همچنین ابراز علاقه مخاطبان در زمان اکران این فیلم در سینما‌ها انرژی بسیاری به من داد و این علاقه مخاطبان از هرگونه جایزه‌ای برای من برتر بود.
تک‌روستا در پایان بیان کرد: سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی بیشترین جوایز جشنواره‌ها را کسب می‌کنند و این مهم جای سوال بسیاری برای هنرمندان و فعالان سینمای مستقل ایجاد کرده است.
انتهای پیام/
