سیاست‌های سرکوبگرانه آلمان علیه فعالان ضد صهیونیستی

خبرگزاری میزان – آلمان از زمانی‏‎که رژیم صهیونیستی جدیدترین جنگ خود را علیه غزه آغاز کرد، قاطعانه در کنار این متحد خود ایستاده است.

حتی با افزایش هشدار‌ها درباره نسل‌کشی از سوی نظامیان صهیونیست، دولت آلمان تسلیم نشده است؛ در ماه اکتبر ۲۰۲۳، اولاف شولتز، صدراعظم آلمان اعلام کرد که کشورش در کنار رژیم صهیونیستی می‌ایستد.

دولت آلمان نه‌تنها حمایت سیاسی و دیپلماتیک گسترده‌ای از رژیم صهیونیستی ارائه کرده است، بلکه صادرات تسلیحات را نیز برای تسهیل کشتار غیرنظامیان فلسطینی از سوی این رژیم انجام داده است.

مقام‎های آلمان به شدت درخواست‌ها برای آتش‌بس را در غزه رد کرده‌اند و بی‌وقفه این ادعای دروغین را تکرار کرده‌اند که براساس قوانین بین‌المللی، رژیم صهیونیستی «حق دفاع از خود» در برابر جمعیت فلسطینی را دارد.

فلسطین‌ستیزی به‌عنوان یک سیاست دولتی آلمان

به حاشیه راندن فلسطینیان در جامعه آلمان و سرکوب فعالیت‌های طرفدار فلسطین پدیده جدیدی در این کشور نیست.

مدت‌ها قبل از ۷ اکتبر، تاکتیک‌های ضد فلسطینی مقامات آلمانی در حال افزایش بود، اعتراضات ممنوع شد، صدا‌های طرفدار فلسطین، از جمله صدای فعالان خاموش شد و رویداد‌های فرهنگی و مراسم اهدای جوایز لغو شد؛ بنابراین تعجب‌آور نیست که سرکوب اعتراضات و خشونت پلیس در هفته‌های اخیر افزایش یافته است، بسیاری از تظاهرات طرفداران فلسطینی، گاهی اوقات تنها چند دقیقه قبل از شروع آن‌ها ممنوع شده است، یا اجازه داده شده که تنها با حضور شدید پلیس برگزار شود.

در هفته‌های اول پس از آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، صد‌ها معترض بازداشت شدند، بسیاری از آن‌ها خشونت پلیس را تجربه کرده و برخی به دلیل تحریک به نفرت تحت بازجویی قرار گرفتند، حتی صدا‌های ضد صهیونیستی در میان اقلیت کوچک یهودی نیز مورد حمله قرار گرفت.

سرکوب آزادی بیان در آلمان

آزادی بیان در رابطه با فعالیت‌های طرفدار فلسطین نیز سرکوب شده است، به‌تازگی وزارت کشور فدرال آلمان شعار «از نهر تا بحر» را ممنوع کرده و آن را فراخوانی برای نابودی رژیم صهیونیستی می‌داند و ایالت بایرن این عبارت را «نماد تروریسم» نامیده است.

آزادی بیان در مؤسسات آموزشی نیز هدف حمله قرار گرفته است، با پیروی دانشگاه‌های آلمان از مواضع دولت حامی رژیم صهیونیستی، دانشجویانی که در محوطه دانشگاه تظاهرات کرده‌اند با خشونت پلیس و کمپین‌های بدنامی در رسانه‌ها مواجه شده‌اند.

نماد‌های طرفدار فلسطین مانند چفیه از سوی برخی نهاد‌ها ممنوع شده است، در یکی از مدارس برلین، معلمی به دانش‌آموزی که پرچم فلسطین را برافراشته بود، حمله فیزیکی کرد.

این سرکوب نظام‌مند فعالیت‌های طرفدار فلسطین منعکس‌کننده واقعیتی در آلمان است که در آن مخالفت با نسل‌کشی به‌عنوان یک عمل بی‌وفاداری به دولت آلمان تلقی می‌شود و بنابراین می‌تواند جرم‌انگاری را توجیه کند.

مقام‎های آلمانی به وضوح فلسطین‎‌ستیزی را از منافع ملی و یک سیاست دولتی معرفی کرده‎اند؛ آن‌ها صمیمانه از موجودیت رژیم صهیونیستی در شکل آپارتاید کنونی آن که مستلزم خشونت مداوم علیه جمعیت بومی فلسطین است، حمایت می‌کنند. این البته با تاریخ نسل‌کشی و نژادپرستی مستمر آلمان در تضاد نیست.

مقصر دانستن مهاجران برای نژادپرستی آلمانی

نسل‌کشی در غزه احساسات بیگانه‌هراسی و نژادپرستانه را در آلمان بیشتر تقویت کرده است؛ مقام‎های آلمانی فعالانه تلاش کرده‌اند تا مسلمانان و عرب‎ها به‌طور خاص و اقلیت‌های قومی را به‌طور کلی خطرناک برای جامعه آلمان معرفی کنند.

در ۸ نوامبر، فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهور آلمان، از آلمانی‌های فلسطینی و عرب‌تبار خواست تا از حماس و «یهودی‌ستیزی» فاصله بگیرند؛ بنابراین، او به‌طور ضمنی کل جمعیت‌شناسی را زیر ظن عمومی تروریسم قرار داد.

کمی بیش از یک هفته بعد، پیش‌نویس قانونی به پارلمان آلمان ارائه شد که تابعیت آلمان را به تعهد رسمی به «حق وجود اسرائیل» مرتبط می‌کرد؛ یک ماه بعد، ایالت زاکسن-آنهالت فرمان خود را صادر کرد و از متقاضیان شهروندی خواست تا حمایت خود را از «حق وجود اسرائیل» اعلام کنند.

در حال حاضر اقدامات قانونی برای کاهش مهاجرت در حال انجام است؛ در ماه اکتبر گذشته، دولت فدرال از پیش‌نویس قانونی حمایت کرد که به سیاست سخت‌تر اخراج اجازه می‌دهد تا اخراج پناهجویان رد شده را آسان‌تر کند.

انتهای پیام/