تصویر زندگی مردم در قاب «محرمانه»

جبار آذین مدرس و منتقد سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان درباره سریال «محرمانه» گفت: سریال «محرمانه» یک نوع ملودرام اجتماعی ترکیبی است که از یک سو به مسائل علمی و پزشکی نظر دارد و از طرفی معمایی و پلیسی است. این دو نوع مسئله علمی و پلیسی هر کدام مولفه‌ها و کارکردهای خاص و جداگانه خود را دارند و بدیهی است هر داستانی با هر مضمونی که قرار است به مخاطب منتقل شود باید تمام ویژگی‌ها را رعایت کند.

وی افزود: قصه «محرمانه» در دوران کرونا می‌گذرد و از نظر ساختار هنری، تصویری و تلویزیونی و همچنین موضوعاتی که گزینش و تبدیل به داستان سریال شده است، در مجموع دارای پختگی، انسجام فکری و موضوعی است.

آذین با بیان اینکه گرچه مسئله اصلی این سریال همان سوژه تکراری و تلخ کروناست، اما زاویه دید نویسنده و کارگردان سریال به گونه‌ای بوده که سعی کرده‌اند این موضوع چندان تکراری به نظر مخاطب نرسد و از زاویه‌های مختلف مورد بحث و بررسی تصویری قرار گیرد، اظهار کرد: ما از این منظر چنین سریالی نداشته‌ایم که موضوع واکسن کرونا در ایران و همچنین فعالیت تیم‌‌ها و یا گروه پزشکان و به‌ویژه نخبه‌ها در این عرصه و چالش‌ها و مشکلات پیش روی آنها را به تصویر بکشد.

وی افزود: تمام این نکات در سریال مورد توجه قرار گرفته است. به همین دلیل هم هرچند سریال‌های پخته‌تر و قوی‌تر معمایی، پلیسی و امنیتی طی سال‌های اخیر در تلویزیون تولید شده‌اند، «محرمانه» از این نظر در رتبه‌های بالاتر از آنها قرار نمی‌گیرد، اما واقعیت این است که پایین‌تر از برخی از این سریال‌ها هم نیست.

این منتقد سینما، تئاتر و تلویزیون با بیان اینکه در مجموع «محرمانه» به لحاظ نوشتار، ساختار، اجرا، بازی‌ها و کارگردانی توانسته کم‌وبیش نظر مخاطب را با خود همسو کند، گفت: آنچه را که سبب شده این سریال نسبت به سریال‌های مشابه مخاطبان قابل توجه بیشتری نداشته باشد، موضوع تلخ و کهنه کرونایی آن دانست چراکه مردم خاطرات تلخی از آن دوران دارند؛ باوجود آنکه سریال به لحاظ ساختار و همینطور پرداختن به این موضوع قابل تأمل و ارزشمند است.

آذین در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه لزوم پراختن به این نوع سریال‌ها چیست؟ عنوان کرد: اساساً سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی برای مردم ساخته می‌شوند و به همین دلیل اثر هنری که مخاطب و سلیقه، فرهنگ و باورهای او را در نظر نگیرد، فاقد ارزش اجتماعی و انسانی است. به همین دلیل موضوعات انتخاب شده برای ساخت آثار هنری باید از زندگی و دغدغه‌های مردم نشات گرفته باشند.

وی افزود: اگر به عنوان مثال تلویزیون بخواهد همچنان سلیقه‌مداری مدیران را جامه عمل بپوشاند یا سینما متأثر از نظر برخی افراد که صاحب نظر در سینما نیستند، فیلم تولید کند، مشخص است که آن فیلم در گیشه شکست خواهد خورد و همینطور آن سریال هم مخاطب نخواهد داشت. از همین رو حرف اول تمام آثار هنری به ویژه سریال‌ها باید حرف زندگی مردم آن کشور باشد.

این منتقد سینما، تئاتر و تلویزیون در خصوص ساخت سریال‌های امنیتی و معمایی که این سال‌ها رونق بیشتری پیدا کرده است، گفت: سازندگان سریال در این حوزه باید چند نکته را مورد توجه قرار دهند. اول اینکه اشراف بر موضوعات انتخابی که پرونده‌های واقعی قضایی هستند یا در جامعه رخ داده‌اند، بسیار مهم است و باید از زوایای مختلف بر آن پژوهش و تحقیق کامل صورت گیرد. در این صورت است که سریال و فیلم، داستان خود را بازگو می‌کند و نیازی نیست که سازندگان آن بخواهند خود را به سریال سنجاق کنند.

آذین با بیان اینکه امروز مجموعه‌های نمایشی تلویزیون به‌خصوص در موضوعات مبتلابه مردم در جامعه و مسائل اجتماعی یک رسالت بزرگ فرهنگی برای رسانه ملی، هنرمندان و تولیدکنندگان محسوب می‌شوند، اظهار کرد: تلویزیون در این زمینه فعال است و مجموعه «محرمانه» نیز در همین حوزه تولید شد و توانست ضمن نمایاندن تلاش نخبگان پزشکی در دستیابی به واکسن کرونا، موانع و چالش‌های آن روزها در رسیدن به قله‌های علم، معرفت و خدمت را به تصویر بکشد.

انتهای پیام/