بررسی سامانه‌های پدافند هوایی رژیم صهیونیستی؛ آسیب‎پذیری گنبد و فلاخن

خبرگزاری میزان - رژیم صهیونیستی طی سال‌های گذشته همواره هزینه‌های سنگینی در جهت تجهیز اراضی اشغالی به سامانه‌های پدافند هوایی متحمل شده و در همین حال به شکل گسترده به تبلیغ این سامانه‌ها پرداخته است.

این در حالی است که از زمان آغاز عملیات طوفان الاقصی از سوی مقاومت فلسطین، ناکارآمدی این سامانه‌ها بیش از پیش مشهود بوده و به بحثی داغ در محافل نظامی تبدیل شده است. 

در ادامه به بررسی این سامانه‌های پدافندی پرداخته شده است.

سامانه گنبد آهنین

سامانه گنبد آهنین به ادعای صهیونیست‌ها، به‌طور خاص برای مقابله با اهداف کوچک و سریع مانند راکت‌ها، گلوله‌های توپخانه و گلوله‌های خمپاره توسعه یافت.

رژیم صهیونیسی مدعی است که این سامانه همچنین می‌تواند موشک‌های کروز و پهپاد‌ها را رهگیری کند.

ارتش رژیم صهیونیستی برای اولین بار گنبد آهنین را که با کمک‌های قابل توجه آمریکا توسعه داده بود، در مارس ۲۰۱۱ عملیاتی کرد. 

رژیم صهیونیستی از موشک‌های «تامیر» برای مسلح کردن این سامانه استفاده می‌کند. قیمت هر موشک «تامیر» بین ۴۰ هزار تا ۱۰۰ هزار دلار عنوان شده است.

گفته می‌شود که رژیم صهیونیستی ۱۰ پرتابگر سامانه گنبد آهنین را در مناطق مختلف اراضی اشغالی مستقر کرده است.

تاکنون در مواردی شلیک اشتباهی از سوی این سامانه‌ها گزارش شده است.

سامانه پرتوآهنین

«پرتو آهنین» یک سامانه پدافند هوایی لیزری است که بر روی تریلر نصب می‌شود.

رژیم صهیونیستی مدعی است که این سامانه قابلیت رهگیری موشک‌ها و راکت‌ها را دارا است.

کارشناسان می‌گویند که در این مرحله، «پرتو آهنین» هنوز بسیار جدید بوده و وضعیت عملیاتی دقیق آن نامشخص است. آن‌ها می‌گویند که این سامانه نقص‌هایی دارد که یکی از آن‌ها وابسته بودن عملکرد این سامانه به وضعیت جوی است.

سامانه فلاخن داوود

این سامانه در سال ۲۰۱۷ عملیاتی شد و مقامات ارتش رژیم صهیونیستی ادعا می‌کنند که «فلاخن داوود» در اوایل سال ۲۰۲۳ میلادی توانست اهدافی را رهگیری کند.

به ادعای صهیونیست‌ها، «فلاخن داوود» برای رهگیری موشک‌های بالستیک کوتاه برد (SRBM)، هواپیماها، پهپاد‌ها و موشک‌های کروز در نظر گرفته شده است. 

هر سامانه شامل یک پرتابگر عمودی حاوی ۱۲ موشک «استونر» است که قیمت هر یک از آن‌ها حدود یک میلیون دلار گزارش شده است.

سامانه پیکان

سامانه پیکان ۳ به‌طور مشترک از سوی صنایع هوافضای رژیم صهیونیستی (IAI) و بوئینگ ساخته شده است.

مقا‎م‎های صهیونیست مدعی هستند که این سامانه در درجه اول برای مقابله با موشک‌های بالستیک، به‌ویژه آن‌هایی که در ارتفاعات بسیار بالا و با سرعت بسیار بالا پرواز می‌کنند، در نظر گرفته شده است.

این سامانه در سال ۲۰۱۷ از سوی رژیم صهیونیستی عملیاتی شد.

ناکارآمدی سامانه‌های پدافند هوایی رژیم صهیونیستی

در حالی که مطبوعات غربی و رژیم صهیونیستی تسلیحات این رژیم را تبلیغ می‌کنند، ناظران بین‌المللی توجه را به وابستگی شدید رژیم صهیونیستی به مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا جلب کرده‌اند که یا در توسعه برخی از تسلیحات این رژیم مشارکت دارد یا موشک‌های مورد نیاز آن را تامین می‌کند.

کارشناسان معتقدند که درگیری رژیم صهیونیستی و مقاومت فلسطین به تبلیغ خوبی برای سیستم‌های پدافند هوایی و موشکی این رژیم تبدیل نشده است.

حقیقت ماجرا این است که به گفته کارشناسان، مقاومت فلسطین با استفاده از سامانه‌های نسبتا ساده و خودساخته توانستند بر پدافند هوایی رژیم صهیونیستی چیره شوند و آسیب جدی به این رژیم وارد کنند.

«یوری کنوتوف»، مورخ نظامی و مفسر سیاسی، می‎گوید: حمله‌های گسترده حتی موشک‌های ساده از سامانه‌های مختلف موشک پرتاب چندگانه نشان داد که مجموعه سامانه‌های پدافندی (رژیم صهیونیستی) نمی‌توانند به وظایف خود عمل کنند. موشک‌های فلسطین به اسرائیل نفوذ کردند و حملات بسیار گسترده بود و خسارات قابل توجهی به اسرائیل وارد کرد. 

به گفته او، این سامانه‌ها در مواجهه با حملات گسترده توانایی خاصی از خود نشان نمی‌دهند.

«دیمیتری دروزدنکو»، تحلیلگر نظامی نیز گفت: حتی قبل از این درگیری، حماس حداقل ۲ یا سه بار بر سیستم دفاع هوایی اسرائیل چیره شد. اسرائیل نتوانست با حملات مقابله کند. هیچ چیز خارق‌العاده‌ای درباره این سامانه‌ها وجود ندارد.

انتهای پیام/