الگوی فراگیر غرب در تحریک بیگانه‌هراسی و موج اسلام‌هراسی

خبرگزاری میزان - «سلمان سید»، کارشناس موضوع اسلام‌هراسی درباره طرح بحث‌برانگیز انگلیس برای اسکان پناهجویان در کشتی شناور «بی‌بی استکهلم» و همچنین افزایش سطح بیگانه‌هراسی در اروپا علیه اقلیت‌های مسلمان صحبت کرده و تاکید می‌کند که تبعات اسلام‌هراسی و بیگانه‌هراسی تنها متوجه مسلمانان نخواهد بود.

وی در خصوص این طرح انگلیس می‌گوید: این موضوع برخی از جنبه‌های حیاتی سیاست‌های انگلیس را در مورد پناهجویان آشکار می‌کند؛ از یک سو، دولت انگلیس در تلاش است موضعی سخت در قبال مهاجرت اتخاذ کند و در عین حال از خود با تبلیغ یک کشتی با امکانات به ظاهر عالی برای پناهجویان، تعریف کند.

دامن زدن به بیگانه‌هراسی

با این حال، کشف بیماری لژیونلا در این کشتی نگرانی‌های جدی در مورد استاندارد‌های ایمنی و بهداشت ارائه شده به پناهجویان ایجاد می‌کند؛ اسکان پناهجویان در این کشتی نسخه دیگری از برنامه‌های دولت انگلیس برای برون‌سپاری پناهجویان با اجبار آن‌ها برای اسکان در رواندا بود.

دولت انگلیس بیگانه‌هراسی را در این کشور دامن زده و می‌گوید که از ورود پناهجویان به انگلیس جلوگیری خواهد کرد.

بنابراین، عدم موفقیت انگلیس در کاهش جریان پناهجویان، سؤالاتی را در مورد صلاحیت آن ایجاد می‌کند. دولت به جای پرداختن به سیاست‌هایی که به ایجاد پناهجویان کمک می‌کند، مانند دخالت نظامی در کشور‌های بی ثبات کننده، از استراتژی مشابه استرالیا پیروی می‌کند.

بنابراین، عدم موفقیت انگلیس در کاهش جریان پناهجویان، سؤالاتی را در مورد صلاحیت آن ایجاد می‌کند؛ دولت انگلیس به جای پرداختن به سیاست‌هایی که به موج پناهجویان کمک می‌کند، مانند دخالت نظامی در کشور‌های دیگر، از استراتژی مشابه استرالیا پیروی می‌کند.

هدف این استراتژی جلوگیری از رسیدن پناهجویان به سواحل انگلیس بوده و فرض بر این است که رفتار خشن، پناهجویان را از درخواست پناهندگی باز می‌دارد.

در اصل، به نظر می‌رسد دولت انگلیس بیشتر بر جلوگیری از ورود پناهجویان متمرکز شده تا رسیدگی به علل اصلی بحران پناهجویان؛ چگونه این حادثه با تصویر جهانی «لیبرال انگلیس» مطابقت دارد؟

انگلیس و دیگر کشور‌های غربی تمایل دارند خود را به عنوان جوامعی جهانی که «بردبار و دلسوز» هستند معرفی کنند، اما در دوره‌های مختلف، انگلیس علیه پناهجویان عمل کرده است.

در طول دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، انگلیس از مستعمرات سابق خود در دریای کارائیب و جنوب آسیا دعوت کرد تا در بازسازی پس از جنگ کمک کنند؛ با این حال، این مهاجران پسااستعماری نژادپرستی را در مسکن، اشتغال، خدمات اجتماعی و سیستم عدالت کیفری تجربه کردند.

بسیاری از افرادی که عقاید بیگانه‌هراسی قوی در انگلیس ابراز کرده‌اند و از دیدگاه‌های تبعیض‌آمیز و تعصب‌آمیز علیه خارجی‌ها دفاع می‌کنند، نه‌تنها این سیاست‌های تبعیض‌آمیز را تأیید می‌کنند، بلکه سعی می‌کنند نژادپرستی را با این استدلال که، چون متعلق به گروه‌های اقلیت نژادی یا قومی هستند و از این سیاست‌ها حمایت می‌کنند، نمی‌توان این سیاست‌ها را نژادپرستانه تلقی کرد.

الگوی فراگیر در سراسر غرب

در سراسر غرب نیز چنین الگویی وجود دارد؛ موجی از بیگانه‌هراسی در حال افزایش است، زیرا بسیاری از این جوامع تحت تأثیر برتری سفیدپوستان هستند.

کشور‌های غربی به اعلام ارزش‌های ادعایی خود یعنی «لیبرالیسم و مدارا» ادامه می‌دهند، اما همه آن‌ها سیاست‌های ضد پناهندگی و اسلام‌هراسی را اجرا می‌کنند.

«لیبرالیسم» آن‌ها تنها محدود به شکایت از دولت‌هایی است که با آن‌ها موافق نیستند.

استاندارد‌های دوگانه

در سال ۲۰۲۳ دیگر لزومی به پرسیدن این سوال وجود ندارد که آیا استاندارد‌های دوگانه وجود دارد؟ البته استاندارد‌های دوگانه وجود دارد و همه در خارج از کشور‌های غربی می‌دانند که استاندارد‌های دوگانه در کشور‌های اروپایی وجود دارد، اما تنها سیاستمداران، صاحب‌نظران و کسانی که در نظام‌های غربی هستند نمی‌توانند این استاندارد‌های دوگانه را ببینند.

اگر نحوه رفتار انگلیس و اتحادیه اروپا با پناهندگان اوکراینی با نحوه رفتار با پناهندگان آفریقایی یا آسیایی مقایسه شود، می‌توان به وضوح استاندارد‌های دوگانه را مشاهده کرد؛ به پناهندگان اوکراینی کمک‌های شگرفی داده شد، اما شرایط آن‌ها چه تفاوتی با پناهجویان ناشی از جنگ‌های تحریک شده از سوی قدرت‌های غربی دارد؟ 

اسلام‌هراسی 

اسلام‌هراسی بر مسلمانان تأثیر می‌گذارد و آن‌ها را هدف قرار می‌دهد و ارزش‌ها و اعمالی که بخشی از هویت مسلمان تلقی می‌شوند، هدف قرار می‌گیرند.

حزب کارگر و بسیاری از احزاب سوسیال دمکرات در اروپا از همتایان راست‎گرای خود قابل تشخیص نیستند و در بزدلی سیاسی و اخلاقی خود، اسلام‌هراسی و بیگانه‌هراسی را پذیرفته‌اند.

تردیدی نیست که مشکلاتی در انگلیس به دلیل وضعیت رفاهی متزلزل، نابرابری‌های اجتماعی فزاینده و زیرساخت‌های ناکارآمد وجود دارد، اما پناهندگان عامل این مشکلات نیستند، بلکه دولت‌ها آنها را مقصر می‌دانند.

تا زمانی که اقدامی علیه این روایت ریاضت‌طلبی و بیگانه‌هراسی صورت نگیرد، تصور گام‌های مثبت دشوار است.

انتهای پیام/