واکنش غرب به تحولات آفریقا؛ کودتا، جنگ و سیاست‌های استعماری
واکنش کشورهای غربی به کودتا و درگیری در چند کشور آفریقایی نشان می‌دهد که این موضوع همچنان در چارجوب سیاست استعماری این کشورها تعریف می‌شود.
خبرگزاری میزان - محکوم کردن کودتا‌هایی که به تازگی در قاره آفریقا به ویژه در نیجر و گابن رخ داده از سوی کشورهای غربی طبیعی است.
کشورهای غربی ظرف ۲ سال جایگاه خود را در شش کشوری از دست دادند که برای آنها ستونی در قاره سیاه در چارچوب تصاحب ثروت‌های این قاره بودند.
همچنین این کشورها در چارچوب درگیری بین‌المللی شدیدی قرار دارند که بر سر این قاره درگرفته است؛ قاره‌ای که ثروت ژئواستراتژیک مهمی به شمار می‌رود.
گریه کشورهای غربی برای به گفته آنها دموکراسی سرنگون شده و درخواست برای بازگشت نهاد‌های منتخب وارد شده در قانون اساسی، جعلی است و قابل پذیرش نیست.
این کشورها نه تنها در نابود کردن بسیاری از دموکراسی‌ها و کودتا علیه آنها شریک بودند بلکه روسای جمهور آنها را کُشتند؛ چرا که دشمن سیاسی آنها بودند.
آنها اساسا از طریق نقش استعماری خود در طول قرن‌ها برای ایجاد دموکراسی واقعی در آفریقا فشار نیاوردند بلکه بیشترین کاری که انجام دادند این بود که به تحولات ظاهری کمک کردند و در کنار آن حضور سیاسی و اقتصادی خود را نگه داشتند.
همچنین این کشورها از طریق نیرو‌ها و شرکت‌های استعماری بزرگ خود نفوذ گسترده را حفظ کردند و افراد طرفدار خود را روی کار آوردند، از این رو باصطلاح دمکراسی تنها شعار باقی ماند.
محکوم کردن این کودتا‌ها از سوی کشورهای اروپایی در راستای نگرانی برای دمکراسی نیست بلکه به خاطر ترس از منافع‌شان است که در حال نابود شدن است و برای نفوذی است که در مقابل افزایش نفوذ چین و روسیه در حال کاهش شدید است.
کشورهای آفریقایی مورد نظر ممکن است در معرض انتقام از طریق اعمال تحریم‌های اقتصادی قرار بگیرند و محاصره شوند.
همچنین ممکن است این کشورها با بحران‌های اجتماعی روبرو شوند که بر زندگی ملت‌های آنها تاثیر بگذارد؛ اما آنها در هر صورت در رفاه نیستند و می‌توانند مشکلات بیشتری را به منظور خارج شدن از طوق دمکراسی ظاهری که ادامه روند غارت و فقیر کردن است تحمل کنند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *