اعتراف مدعیان غربی آزادی بیان به حرکت در مسیر تفرقه جهانی

خبرگزاری میزان – اقدام‌های هتاکانه اخیر علیه قرآن در کشور‌های اروپایی اعتراض‌های گسترده مسلمانان و کشور‌های اسلامی سراسر جهان را در پی داشت؛ حوادث مذکور حتی به بروز تنش‌های سیاسی میان کشور‌های مختلف منجر شد و روابط دیپلماتیک میان شماری از کشور‌ها را تحت تاثیر قرار داد.

سوئد و دانمارک، به عنوان کشورهایی که هتک حرمت قرآن کریم در خاک آن‌ها رخ داد، در پی اعتراض‌های گسترده در سراسر جهان به هتک حرمت قرآن در کانون توجهات بین المللی و مورد انتقاد‌های شدید قرار گرفتند؛ در نهایت این دو کشور مدعی آزادی بیان اعلام کردند که درصدد یافتن ابزار‌های قانونی برای جلوگیری از هتک حرمت به کتب مقدس هستند.

«لارس لوکه راسموسن»، وزیر خارجه دانمارک ضمن توهین آمیز و گستاخانه خواندن اقدام‌های مبنی بر هتک حرمت قرآن، از تلاش این کشور برای یافتن ابزار‌های قانونی برای جلوگیری از رخ دادن این اقدام در مقابل سفارت خانه دیگر کشور‌ها خبر داد.

وی همچنین گفت: اهانت به کشورها، فرهنگ‌ها و مذاهب دیگر می‌تواند پیامد‌های منفی قابل توجهی برای دانمارک داشته باشد؛ هتک حرمت کتب مقدس فقط در خدمت ایجاد تفرقه در جهانی است که به شدت به وحدت نیاز دارد.

«اولف کریسترسون»، نخست وزیر سوئد نیز اعلام کرد که در گفت‌وگو با «مته فردریکسن»، همتای دانمارکی خود به این نتیجه رسیده اند که این وضعیت خطرناک است.

دولت سوئد همچنین اعلام کرد که بررسی تغییر قانون نظم عمومی سوئد برای افزایش اختیار پلیس جهت جلوگیری از اقدام‌های مختل کننده نظم عمومی را انجام می‌دهد.

واقعیت این است که اصل «آزادی بیان» نه تنها در اروپا مُرده است، بلکه اروپا به تهدیدی بزرگ برای حیات این اصل ارزشمند انسانی در سراسر جهان تبدیل شده است.

همان گونه که شاهدیم کشور‌های اروپایی که در سال‌های اخیر تلاش کردند با استفاده ابزاری از آزادی بیان دیگر کشور‌ها را به نقض این اصل ارزشمند انسانی متهم کنند، برای نخستین بار اعتراف کردند که مواضع ادعاییشان درباره آزادی بیان سبب تفرقه در جهان می‌شود.

گذشته از موضوع استاندارد‌های دوگانه کشور‌های اروپایی درباره آزادی بیان، اهداف آن‌ها از قانونی خواندن هتک حرمت کتب مقدس و مقدسات ادیان دیگر همچنان جای بحث دارد؛ آن هم در شرایطی که این اقدام‌های خلاف قوانین بین المللی با قطعنامه‌ها‌ی رسمی و بیانیه‌های متعددی مورد انتقاد قرار گرفتند.

اروپا در حالی هتک حرمت به قرآن کریم را در چارچوب آزادی بیان توجیه می‌کند که دیوان اروپایی حقوق بشر پیشتر طی حکمی تاکید کرده بود که اقدام‌ها و اظهارات ضد دینی تا جایی می‌توانند قانونی باشند که صلح مذهبی را خدشه‎دار نکرده و سبب برانگیختن خشم پیروان ادیان نشوند؛ بنابراین اصلا عجیب نیست که اروپا را بزرگ‌ترین تهدید حال حاضر برای آزادی بیان بدانیم.

آن‌ها که پیشتر از طریق دامن زدن به موضوع آزادی بیان ادعایی خود سبب رشد جرایم نفرت محور به ویژه در کشور‌های خودشان شده بودند و به ویژه به خوبی از حساسیت‌های جمعیت ۲ میلیاردی مسلمانان جهان درباره مقدسات خود اطلاع داشتند، چرا پا در مسیر توهین به آنان گذاشتند؟

پرسش مهم دیگری که اکنون مطرح می‌شود، این است که آیا این کشورها از پیامدهای ناخوشایند این اقدام‌ها از جمله جریحه دار شدن احساسات مسلمانان جهان بی اطلاع بودند؟

پاسخ به این پرسش‌ها با نگاهی به رویکرد ابزاری کشور‌های اروپایی به مسائل ارزشمند حقوق بشری قابل درک است؛ در حقیقت، قاره اروپا این اصل ارزشمند انسانی را مانند دیگر اصول حقوق بشری فدای منافع سیاسی و احتمالا اقتصادی خود کرده است.

در عین حال، روندی که در موضوع آزادی بیان ادعایی در کشور‌های غربی رخ داد و به هتک حرمت چندباره قرآن کریم منجر شد، واقعیت‌های مهمی را آشکار کرد.

نخست این که، آزادی بیان مورد نظر اروپایی‌ها ضمن نسبی بودن، فقط برای غربی‌ها قابلیت اجرایی شدن دارد؛ دو، این که کشور‌های اروپایی برای رسیدن به اهداف خود ابایی از ابزارسازی یا سلاح سازی اصول انسانی و بشری مهم و ارزشمند ندارند؛ سه، آن‌ها عامدانه قوانین بین المللی را برای رسیدن به اهدافشان نقض می‌کنند و نادیده می‌گیرند.

انتهای پیام/