مایوت؛ سرزمینی فراموش شده

خبرگزاری میزان – فرانسه در حالی مدعی پیشگامی در حقوق بشر است که فقط رویکرد این کشور درباره مهاجرت می‌تواند به کلی ادعای مذکور را زیر سوال ببرد.

این کشور سایه خود را بر مستعمرات گذشته از هر جهت حفظ کرده است؛ مایوت یکی از مستعمره‌های فرانسه است که همچنان از سیاست‌های فرانسه رنج می‌برد.

مایوت کجاست؟

مایوت کشوری جزیره‌ای در قاره آفریقا واقع در جنوبی غربی اقیانوس هند است؛ این کشور سابقا مستعمره فرانسه در مارس ۲۰۰۹ خواستار الحاق قطعی خود به این کشور شد؛ الحاق قطعی مایوت به فرانسه در سال ۲۰۱۱ رخ داد و اکنون مایوت بخشی از خاک فرانسه محسوب می‌شود.

این قلمرو آفریقایی فرانسه بخشی مهم از کارنامه ضد حقوق بشری فرانسه را در خود جای داده است.

حدود نیمی از جمعیت ۳۵۰ هزار نفری مایوت را مهاجران تشکیل می‌دهند؛ بسیاری از مهاجران آفریقایی، هر ساله سعی می‌کنند خود را به مایوت برسانند؛ گذرگاه‌های مخاطره‌آمیز این مهاجرت با غرق شدن قایق‌های مهاجران عموما به رقم خوردن تراژدی منجر می‌شوند.

مایوت؛ سرزمینی فراموش شده

اگرچه زندگی در بخش‌های مختلف مایوت دشوار است، اما در محله‌های فقیرنشین این قلمرو آفریقایی فرانسه آینده‌ای وجود ندارد؛ این سرزمین فراموش شده در همه مسائل حتی در مبارزه با شیوع کرونا ناچار به مواجهه با چالش‌های جدی شد.

این موضوع برای جوانان مایوتی مشهودتر و ملموس‌تر است؛ ۵۰ درصد ساکنان مایوت زیر ۱۷ سال سن دارند و میانگین سنی در آن ۲۳ سال است؛ این افراد عمدتا فاقد مدارک هویتی هستند.

INSEE در سال ۲۰۲۱ نوشت که مایوت فقیرترین قلمرو فرانسه است و نرخ بزهکاری استثنایی را تجربه می‌کند؛ حدود ۸۰ درصد از جمعیت مایوت زیر خط فقر و سطوح بالای بزهکاری اجتماعی زندگی می‌کنند.

البته فرانسه در این باره موضع تکراری ضد مهاجرتی خود را به عنوان توجیه مطرح می‌کند و میان نرخ بالای بزهکاری و مهاجرت ارتباط برقرار می‌کند.

بحران آب در مایوت

وضعیت زندگی در مایوت هولناک است؛ ۳۰ درصد جمعیت این قلمرو آفریقایی فرانسه دسترسی به آب ندارند و همین امر ساکنان مایوت را در معرض مخاطرات بهداشتی متعددی قرار می‌دهد.

موضوع عدم دسترسی به آب جاری تمیز در مایوت طی یک دهه گذشته در سایه بی توجهی‌ها تغییری نکرده است.

حلبی آباد‌های مایوت مراکز و کانون‌های اصلی نقض حقوق بشر هستند؛ در این حلبی آبادها، افراد در خانه‌های قلعی بدون پنجره و پر ازدحام زندگی می‌کنند.

فقط در حلبی آباد «کاوِنی» به عنوان بزرگ‌ترین حلبی آباد فرانسه حدود ۱۷ هزار نفر سکونت دارند؛ تامین آب در «کاوِنی» یک مبارزه هر روزه است.

در میان دره‌های حلبی آباد، جوی‌های کوچکی از آب گل آلود از این طرف و آن طرف جریان دارد و لوله‌های زهکشی برای تخلیه فاضلاب می‌آیند؛ کودکان در آن جوی‌ها، در کنار زباله‌های شناور بازی می‌کنند.

۶ درصد جمعیت مایوت، از آب تصفیه نشده استفاده می‌کنند؛ یعنی آب رودخانه‌ها یا چشمه‌هایی که به دلیل عدم وجود نظارت و رسیدگی بهداشتی اغلب آلوده و حاوی عوامل بیماری زا هستند.

بخشی از جمعیت مایوت که تخمین آن دشوار است، از بازار سیاه گران قیمت آب تهیه می‌کنند.

اجرای سیاست‌های ضد مهاجرتی فرانسه در مایوت

دولت فرانسه که در چارچوب سیاست‌های ضد مهاجرتی خود کارزار مداوم یورش به اردوگاه‌های پناهجویی را اجرا و پناهجویان را بی خانمان و آواره می‌کند، قصد داشت در پی امضای توافق با کومور، همسایه مایوت این کارزار را علیه مهاجران ساکن مایوت هم اجرا کند.

بر اساس طرح مذکور که قرار بود از ۲۰ آوریل تا سه ماه اجرایی شود، بولدوزر‌ها سکونتگاه‌های پر جمعیت مهاجران تخریب شده و روزانه بیش از ۲۵۰ مهاجر دستگیر و به کشور مبدا اخراج شوند؛ طرح مذکور همچنین تخریب ۱۰ درصد از سکونتگاه‌های مهاجران را در برنامه داشت که به آوارگی اجباری ۱۷ هزار نفر تا ماه ژوئن منجر می‌شد.

طرح بحث برانگیز مذکور که به صورت جزئی اجرا هم شد، سبب درگیری میان ساکنان محلی و نیرو‌های امنیتی و ایجاد تنش با کشور کومور شده بود.

هدف این طرح بیرون راندن مهاجران از محله‌های فقیرنشین شهری مایوت برای بهبود بخشیدن به شرایط زندگی برای مردم محلی در فقیرترین قلمرو فرانسه بود؛ اعزام هزار و ۸۰۰ نیروی امنیتی فرانسه عمدتا از پاریس، پایتخت این کشور بخشی از این برنامه بود.

گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری و فعالان امور بشردوستانه نگرانی خود را از تکرار خشونت دسامبر ۲۰۲۱ اعلام کردند؛ زمانی که یک گروه سیاسی متخاصم با مهاجران مانع امدادرسانی به آن‌ها شد.

یک گروه پزشکی نیز با ارسال نامه‌ای به وزرای مایوت اعلام کرده بود که عمیقا نگران تاثیر اجرای این پروژه بر سلامت مهاجران است؛ این گروه تاکید کرد که با توجه به اقدام‌های شمابه پیشین که عواقب چشمگیری داشته، پیش بینی می‌شود این عملیات به خطر شیوع بیماری‌های همه گیر و به خطر افتادن کودکان مهاجر بدون سرپرست شود.

در عین حال، رئیس کمیسیون ملی حقوق بشر فرانسه در نامه‌ای به جرالد دارمانین، وزیر کشور از او خواست که با توجه به خطر تشدید بحران‌های درهم تنیده از این طرح صرفنظر کند.

شماری از گروه‌های حقوق بشری هم درباره قتل عام ناشی از این طرح هشدار دادند.

در نهایت دادگاهی در مامودزو، پایتخت مایوت این طرح را متوقف و اعلام کرد که این اقدام هیچ مبنای قانونی ندارد و آزادی‌های عمومی را تهدید می‌کند؛ مردم محلی از تصمیم دادگاه مبنی بر توقف طرح پاکسازی یک محله فقیرنشین در نزدیکی پایتخت استقبال کردند.

مایوت در آستانه رقم خوردن یک شورش

پس از آن که دادگاه مامودزو در پی تلاش پلیس برای تخلیه حلبی آباد و تخریب ناگهانی یک منطقه آن دستور توقف اجرای طرح مورد حمایت فرانسه را داد، مایوت اکنون در آستانه شورش قرار گرفته است.

چراکه مردم مایوت همچنان با هرگونه اقدامی برای پاکسازی حلبی آباد‌ها مخالفت کرده و با نیرو‌های امنیتی درگیر می‌شوند.

در عین حال، در حالی که تصمیم دادگاه مامودزو امیدی برای زاغه نشینان مایوت بود، یک دادگاه فرانسوی اعلام کرد که حکم دادگاه مامودزو را به چالش می‌کشد.

انتهای پیام/