کاهش شاخص امید به زندگی در انگلیس؛ مناطق فقیرنشین انگلیس رو به افزایش

به گزارش گروه بین الملل ، نشریه گاردین در گزارشی با اشاره به افزایش شکاف اقتصادی در انگلیس از وضعیت نامناسب زنان در مناطق فقیرنشین این کشور و کاهش شاخص امید به زندگی خبر داد.

کارشناسان بر این باورند که در نتیجه درمان ناپذیر شدن بیماری‌های قابل علاج به دلیل گسترش فقر زندگی‌های بسیاری از دست می‌روند.

تحقیقات جدید در انگلیس نشان می‌دهد که شاخص امید به زندگی در مناطق فقیرنشین انگلیس در حال کاهش است.

براساس مطالعات قبلی افرادی که در مناطق برخوردارتر زندگی می‌کنند امید به زندگی بالاتری نسبت به افرادی دارند که در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند. محققان ضمن هشدار درباره گسترش شکاف مذکور، اعلام کردند افراد زیادی به دلیل گسترش فقر قادر به درمان بیماری‌های قابل علاج نبوده و جان خود را از دست می‌دهند.

 

 

محققان بر این باورند که این شکاف رو به رشد بستگی به ترکیب عواملی مانند قیمت نسبتا بالای مواد غذایی سالم و عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی درمانی دارد که با مسائلی مانند اقتصاد ضعیف و سیاست‌های ریاضت اقتصادی تشدید می‌شود.

استاد سلامت محیطی جهانی در کالج امپریال لندن افزود:" ما باید هر سیاستی را با تأثیرات آن بر نابرابری اندازه گیری کنیم. اصلاحاتی مانند یونیورسال کردیت (برنامه رفاهی و خدماتی) به افزایش فقر کمک کرده اند. "

در سال اخیر محققان به این نتیجه رسیده‎اند که زنان انگلیسی نسبت به زنان اسپانیایی، یونانی و فرانسوی امید به زندگی کمتری دارند. براساس اطلاعات اخیر دفتر آمار‌های ملی، رشد شاخص امید به زندگی در زنان و مردان انگلیسی متوقف شده است.

 

در این رابطه: وضعیت خطرناک زندانیان زن در زندان‌های انگلیس

پروفسور آلن واکر از دانشگاه شفیلد که در این پژوهش مشارکت نداشت، اظهار داشت افراد فقیر کشور بهای سیاست ریاضت اقتصادی دولت را با جان خود پرداخت می‌کنند.

وی گفت:" در حالی که این یافته‌ها شوکه کننده هستند، اما به شکل غم انگیزی باید گفت که نباید از آن‌ها تعجب کرد. براساس گزارش‌های سازمان ملل در مورد فقر و حقوق بشر، دولت انگلیس طی هشت سال گذشته سیاست‌هایی را دنبال کرده است که بیشترین بار را بر فقیرترین افراد تحمیل می‌کنند. همه ما در این موضوع که شوخی بی رحمانه‌ای بود، باهم مقصریم. "

اعضای مجله بهداشت عمومی توضیح دادند که چگونه اطلاعات رسمی مربوط به مرگ ۷.۶۵ میلیون نفر را در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶ براساس تقسیم بندی کشور به تقریبا ۳۳۰۰۰ منطقه کوچک و سپس به ۱۰ گروه مساوی بر اساس محرومیت آن‌ها در سال ۲۰۱۵ تجزیه و تحلیل کردند. این بررسی‌ها نشان می‌دهد محروم‌ترین مناطق در مناطق حاشیه شهری در شمال، غرب میدلند و بخش‌هایی از لندن قرار دارند.

 

 

 

نتایج نشان می‌دهد که در سال ۲۰۰۱، زنان فقیرترین دهک انگلیس ۶.۱ سال نسبت به ثروتمندترین دهک امید به زندگی کمتری دارند. اما این شکاف تا سال ۲۰۱۶ به ۹.۷ سال افزایش پیدا کرد. یعنی شاخص امید به زندگی در این جمعیت از ۸۶.۷ سال به ۷۸.۸ سال کاهش یافت. این روند در مردان نیز مشابه بوده و شکاف امید به زندگی در میان ثروتمندترین و فقیرترین مناطق از ۹ سال به حدود ۹.۸ سال در مدت زمان مشابه افزایش یافت.

یک عضو این مجله می‎گوید: پس از انجام محاسبات لازم دریافتیم که نرخ و مرگ و میر در اثر بیماری در جوامع فقیرتر بالاتر است. این شکاف به ویژه در شرایطی مانند بیماری قلبی، بیماری تنفسی، سرطان ریه، زوال عقل و مرگ و میر نوزادان عمیق‌تر می‌شود.

 

علیرغم این که شاخص امید به زندگی در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶ برای هر دو گروه افراد ثروتمند و فقیر افزایش یافته بود، در طول سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ شاخص امید به زندگی برای زنان در فقیرترین مناطق کشور ۲۰ درصد کاهش یافت.

پژوهش اخیر علت این امر را قابل دسترس بودن امکانات سلامتی و مراقبتی برای ثروتمندان می‌داند در حالی که افراد فقیرتر احتمالا هزینه و زمان بیشتری را برای دسترسی به خدماتی با کیفیت کمتر پرداخت می‌کنند.

 

 

 

در ادامه تیم پژوهش، به قطع خدمات مربوط به ترک سیگار و نیز مشکلات مالی در تامین مراقبت های اجتماعی اشاره می‌کند که به معنای دریافت مراقبت‌های خصوصی برای ثروتمندان و عدم دسترسی افراد فقیر به این خدمات است.

ضمن این که همزمان با افزایش هزینه‌های مربوط به تهیه مواد غذایی سالم، خانواده‌ها به طور فزاینده‌ای با مشکل مدیریت مالی روبرو هستند و وابستگی بیشتری به بانک‌های مواد غذایی پیدا می‌کنند.

به عقیده تیم پژوهشی این مشکل تنها با سیاست گذاری درست و تنظیم قانون قیمت گذاری امکان پذیر می‌شود و غذا‌های سالم باید مقرون به صرفه‌تر باشند.