قتل عام بی پایان آمریکا در افغانستان؛ طرحی که در عراق هم تکرار شد
تام انگلهارت منتقد برجسته آمریکایی و مدیر وب سایت «تام دیسپچ» در مقالهای به موضوع جنگ هفده ساله امریکا در افغانستان پرداخته است.
خبرگزاری میزان -
در این مقاله آمده است: در ۷ اکتبر ۲۰۰۱، جورج دبلیو بوش با آغاز حمله به افغانستان اغلب از کلمه آزادی استفاده میکرد. این دومین جنگ افغانستان بود؛ جنگی که در این سالها نشانهای از پایان آن مشاهده نمیشود. گویا آمریکا با جنگ ازدواج کرده است. جنگ دائمی، موروثی و پایان ناپذیر حال در سبک زندگی مردم آمریکا جای خود را باز کرده است. تا زمانی که دولت هزینههای روزافزون این اقدام و ارتش نیروی انسانی را فراهم میآورد، این روند ادامه دارد.
انگلهارت با اشاره به بی توجهی به موضوع حمله آمریکا به افغانستان و نادیده گرفته شدن سالروز آغاز این طولانیترین جنگ آمریکا در سال ۲۰۱۸ به دلیل درگیریها و رسواییهای متعدد دولت ترامپ در سال جاری، نوشت: ۳۵۴۶ نظامی آمریکا و ناتو طی این هفده سال در جنگ افغانستان کشته شدند. آمریکا در سال ۲۰۱۸، هفت نظامی خود را در افغانستان به کام مرگ فرستاد. تعداد زیادی از مردم افغانستان جان خود را از دست دادند، و دهها هزار نفر از کسانی که از این جنگ جان به در بردند آواره شده اند.
به عبارت دیگر ۱۷ سال پس از آغاز جنگی که با نام جنگ جهانی علیه تروریسم شناخته میشد، در حال حاضر شاهد مجموعهای از درگیریهایی هستیم که چنان آزاردهنده شده که نامی بر آن نمیتوان نهاد. در عین حال ارتش امریکا که بارها رئیس جمهور از آن تحت عنوان بزرگترین نیروی جنگی تاریخ آمریکا یاد کرده، همچنان در این جنگ گرفتار مانده است. افغانستان البته طولانیترین جنگ آمریکا باقی مانده است. به نظر میرسد به جای کلمه طولانی که در سالهای اخیر مرتبا برای این جنگ استفاده میشد، باید از کلمه "ابدی" استفاده کرد و با برچسب بی پایان آن را مشخص ساخت و البته باید سالروز عزاداری برای آن برپا کرد.
این منتقد آمریکایی از جنگ آمریکا علیه ترور به عنوان مادر جنگ عراق یاد میکند که حالا نوههای زیادی در سراسر منطقه دارد. و البته باید توجه داشت که کودکان آمریکایی که پس از حادثه ۱۱ سپتامبر متولد شدهاند، اکنون میتوانند به ارتش آمریکا بپیوندند؛ به افغانستان، جایی که حدود ۱۴۰۰۰ نیروی نظامی آمریکایی و احتمالا دهها هزار نیروی پیمانکار خصوصی و نیروی هوایی و البته شمار زیادی از هواپیماهای بدون سرنشین در آن فعال هستند.
در نظر داشته باشید که آمریکاییها تنها کسانی نیستند که در قرن بیست و یکم به ازدواج جنگ درآمدهاند. شاید بتوان غفلت برگزاری سالروز آن را در آمریکا نادیده گرفت (به هر حال در سالروز هفدهمین سالگرد جنگ آمریکا در افغانستان در نتیجه حمله هوایی افغانستان ۱۰ کودک کشته شدند)، اما سالگردهایی در افغانستان هستند که نمیتوان به راحتی از کنار آنها گذاشت. در ۵ اکتبر نیروی هوایی آمریکا و افغانستان که توسط آمریکا آموزش و تجهیز شده بود، یک "مراسم عروسی" در ولایت قندهار هدف قرار داد که چهار کشته و هشت زخمی شامل زنان و کودکان را در پی داشت. ما نمیدانیم و احتمالا هرگز نخواهیم دانست که نیروی هوایی مسئول بوده است یا نه و حتی نمیدانیم عروس و داماد جان سالم به در بردهاند و میتوانند هفدهمین سالروز ازدواج خود را جشن بگیرند.
حمله به این عروسی تنها چیزی است که کمتر از هر موردی مورد توجه قرار میگیرد؛ کابوس تکراری که آمریکاییها هیچ توجهی به این موضوع نمیکنند.
براساس جدیدترین نظرسنجیها بین ۶۱ تا ۶۹ درصد آمریکاییها از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان حمایت میکنند. این خبر موضوع چندان عجیبی نیست؛ زیرا در نظرسنجی سال ۲۰۱۱ واشنگتن پست، دو سوم آمریکاییها معتقد بودند جنگ افغانستان دیگر ارزش ادامه دادن ندارد.
در واقع، هدف قرار گرفتن عروسیها از سوی نیروی هوایی آمریکا، در جنگهای بی پایان آمریکا در خاورمیانه مساله نسبتا عادی است. نخستین بار این اتفاق در اواخر دسامبر ۲۰۰۱ افتاد که طی ان نیروی هوایی آمریکا با حمله به جشن عروسی در ولایت پکتیا، بیش از ۱۰۰ غیرنظامی را کُشت. باز هم نمیدانیم عروس و داماد مُردهاند یا نه، اما پوشش خبری بی وقفه رسانهها را تصور کنید اگر تروریستی به جشن عروسی در این کشور حمله میکرد، حتی اگر کسی کشته نمیشد.
حمله به مراسم عروسی در ماه می سال ۲۰۰۲ ولایت خوست در شرق افغانستان با ۱۰ کشته دومین مورد بود. سومین مورد در ماه جولای همان سال در ولایت اورزگان با حمله بمب ۲۰۰۰ پوندی نیروی هوایی آمریکا رخ داد که در نتیجه آن یک خانواده ۲۵ نفره جان خود را از دست دادند. جولای ۲۰۰۸ چهارمین مورد مشابه با حمله نیروی هوایی آمریکا به جشن عروسی در استان نورستان اتفاق افتاد و طی آن ۴۷ غیرنظامی کشته شدند که ۳۹ تن از آنان زن و کودک بودند. عروس نیز در میان کشتهها بود. یک ماه بعد ۱۶ زن افغانستانی بر اثر بمباران نیروهای هوایی آمریکا به مراسم عروسی در ولایت لغمان کشته شدند. در ماه ژوئن ۲۰۱۲ در ولایت لوگر، به یک جشن عروسی دیگر حمله شد که در اثر آن ۱۸ نفر کشته شدند که نیمی از آنان کودک بودند. این تنها کشتاری بود که ارتش آمریکا بابت آن عذرخواهی کرد.
انگلهارت در ادامه افزود، اینها تنها، مواردی هستند که من از آنها مطلع شدهام. عراق را از یاد نبرید؛ جایی که در ماه می سال ۲۰۰۴ جنگندههای آمریکایی با حمله به جشن عروسی در روستایی در نزدیکی مرز سوریه دست کم ۴۲ نفر از جمله ۲۷ عضو خانواده عروس را کُشتند. پس از آن حمله فرمانده نیروی دریایی آمریکا که بعدها به وزارت دفاع منصوب شد، بی رحمانه گفت:" چند نفر به وسط بیابان و با فاصله ۸۰ مایلی از شهر میروند تا عروسی بر پا کنند؟ "
این نویسنده منتقد آمریکایی با اشاره به موضوع یمن ادامه داد: و جشن عروسی ۱۵ دسامبر ۲۰۱۳ یمنیها را فراموش نکنید که جنگندههای آمریکایی آن را با کاروان القاعده اشتباه گرفتند! اما ما در رقابتی واقعی به سر میبردیم و میبریم. ما بیش از همه با سعودیها که با حمایت آمریکا جنگ هوایی وحشیانهای علیه مردم یمن به راه انداختهاند، رقابت میکنیم. رقیب ما در آوریل ۲۰۱۵ توانست با کُشتن بیش از ۱۳۰ مهمان یک عروسی که بیشترشان زن و کودک بودند، در رتبه پس از ما قرار بگیرد و داعش که از افغانستان تا ترکیه غیرنظامیان را میکُشد، در رده سوم قرار دارد. البته آنها از نسخه عملیات انتحاری استفاده میکنند.
انگلهارت در ادامه با انتقاد از سیاستهای ناکارآمد آمریکا به طعنه میگوید البته برگزار نکردن مراسم سالگرد ازدواج در مناطقی که آمریکا در آن در حال مبارزه با تروریسم است، ناراحت کننده نخواهد بود، زیرا شما حداقل دوبار ازدواج خواهید کرد و همیشه این سوال جیمز متیس را به یاد داشته باشید که با افرادی که بر ازدواج در صحرا اصرار میکنند غیر از قتل عام چه باید کرد؟
وی در پایان نوشت: تنها چند روز پس از حادثه ۱۱ سپتامبر کنگره به دولت بوش مجوز حمله نظامی به افغانستان را داد که راه را برای سایر تجاوزات نیز باز میکرد. در حال حاضر "برجهای غیر قابل شمارشی از اجساد زنان و کودکان کشته شده در خاورمیانه بزرگ" وجود دارد. میلیونها افغانستانی از خانه هایشان آواره و میلیونها نفر دیگر به سایر کشورها پناهنده شده اند. این امر خود موجب ظهور پوپولیستها در اروپا و آمریکا شده است. چه کسی میداند که چه اتفاقات دیگری پیش از آن که امریکا به جنگهای خود پایان دهد، رخ خواهد داد و اساسا چنین روزی خواهد رسید؟
به گزارش گروه بین الملل ، تام انگلهارت، منتقد برجسته آمریکایی و مدیر وب سایت «تام دیسپچ» در مقالهای به موضوع جنگ هفده ساله امریکا در افغانستان پرداخته است.
در این مقاله آمده است: در ۷ اکتبر ۲۰۰۱، جورج دبلیو بوش با آغاز حمله به افغانستان اغلب از کلمه آزادی استفاده میکرد. این دومین جنگ افغانستان بود؛ جنگی که در این سالها نشانهای از پایان آن مشاهده نمیشود. گویا آمریکا با جنگ ازدواج کرده است. جنگ دائمی، موروثی و پایان ناپذیر حال در سبک زندگی مردم آمریکا جای خود را باز کرده است. تا زمانی که دولت هزینههای روزافزون این اقدام و ارتش نیروی انسانی را فراهم میآورد، این روند ادامه دارد.
انگلهارت با اشاره به بی توجهی به موضوع حمله آمریکا به افغانستان و نادیده گرفته شدن سالروز آغاز این طولانیترین جنگ آمریکا در سال ۲۰۱۸ به دلیل درگیریها و رسواییهای متعدد دولت ترامپ در سال جاری، نوشت: ۳۵۴۶ نظامی آمریکا و ناتو طی این هفده سال در جنگ افغانستان کشته شدند. آمریکا در سال ۲۰۱۸، هفت نظامی خود را در افغانستان به کام مرگ فرستاد. تعداد زیادی از مردم افغانستان جان خود را از دست دادند، و دهها هزار نفر از کسانی که از این جنگ جان به در بردند آواره شده اند.
با گذشت ۱۷ سال از این جنگ، طالبان بیش از هر زمان دیگری از سال ۲۰۰۲ تاکنون مناطق مختلف کشور را در کنترل دارند. نیروهای امنیتی افغانستان تحت حمایت آمریکا، تلفات بسیاری میدهند که ممکن است در درازمدت غیرقابل تحمل شود. مراکز استانها در کنترل تروریستهاست. مرگ و میر غیرنظامیان به ویژه زنان و کودکان به دلیل حملات هوایی آمریکا و افغانستان به بالاترین میزان در سالهای اخیر رسیده است. القاعده در بخشهای قابل توجهی از خاورمیانه و آفریقا گسترش یافته است. نسخههای متفاوتی از تروریسم مانند داعش در افغانستان فعال هستند که مانند القاعده در سطح جهانی نیرو جذب میکنند.
به عبارت دیگر ۱۷ سال پس از آغاز جنگی که با نام جنگ جهانی علیه تروریسم شناخته میشد، در حال حاضر شاهد مجموعهای از درگیریهایی هستیم که چنان آزاردهنده شده که نامی بر آن نمیتوان نهاد. در عین حال ارتش امریکا که بارها رئیس جمهور از آن تحت عنوان بزرگترین نیروی جنگی تاریخ آمریکا یاد کرده، همچنان در این جنگ گرفتار مانده است. افغانستان البته طولانیترین جنگ آمریکا باقی مانده است. به نظر میرسد به جای کلمه طولانی که در سالهای اخیر مرتبا برای این جنگ استفاده میشد، باید از کلمه "ابدی" استفاده کرد و با برچسب بی پایان آن را مشخص ساخت و البته باید سالروز عزاداری برای آن برپا کرد.
این منتقد آمریکایی از جنگ آمریکا علیه ترور به عنوان مادر جنگ عراق یاد میکند که حالا نوههای زیادی در سراسر منطقه دارد. و البته باید توجه داشت که کودکان آمریکایی که پس از حادثه ۱۱ سپتامبر متولد شدهاند، اکنون میتوانند به ارتش آمریکا بپیوندند؛ به افغانستان، جایی که حدود ۱۴۰۰۰ نیروی نظامی آمریکایی و احتمالا دهها هزار نیروی پیمانکار خصوصی و نیروی هوایی و البته شمار زیادی از هواپیماهای بدون سرنشین در آن فعال هستند.
در نظر داشته باشید که آمریکاییها تنها کسانی نیستند که در قرن بیست و یکم به ازدواج جنگ درآمدهاند. شاید بتوان غفلت برگزاری سالروز آن را در آمریکا نادیده گرفت (به هر حال در سالروز هفدهمین سالگرد جنگ آمریکا در افغانستان در نتیجه حمله هوایی افغانستان ۱۰ کودک کشته شدند)، اما سالگردهایی در افغانستان هستند که نمیتوان به راحتی از کنار آنها گذاشت. در ۵ اکتبر نیروی هوایی آمریکا و افغانستان که توسط آمریکا آموزش و تجهیز شده بود، یک "مراسم عروسی" در ولایت قندهار هدف قرار داد که چهار کشته و هشت زخمی شامل زنان و کودکان را در پی داشت. ما نمیدانیم و احتمالا هرگز نخواهیم دانست که نیروی هوایی مسئول بوده است یا نه و حتی نمیدانیم عروس و داماد جان سالم به در بردهاند و میتوانند هفدهمین سالروز ازدواج خود را جشن بگیرند.
حمله به این عروسی تنها چیزی است که کمتر از هر موردی مورد توجه قرار میگیرد؛ کابوس تکراری که آمریکاییها هیچ توجهی به این موضوع نمیکنند.
براساس جدیدترین نظرسنجیها بین ۶۱ تا ۶۹ درصد آمریکاییها از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان حمایت میکنند. این خبر موضوع چندان عجیبی نیست؛ زیرا در نظرسنجی سال ۲۰۱۱ واشنگتن پست، دو سوم آمریکاییها معتقد بودند جنگ افغانستان دیگر ارزش ادامه دادن ندارد.
در واقع، هدف قرار گرفتن عروسیها از سوی نیروی هوایی آمریکا، در جنگهای بی پایان آمریکا در خاورمیانه مساله نسبتا عادی است. نخستین بار این اتفاق در اواخر دسامبر ۲۰۰۱ افتاد که طی ان نیروی هوایی آمریکا با حمله به جشن عروسی در ولایت پکتیا، بیش از ۱۰۰ غیرنظامی را کُشت. باز هم نمیدانیم عروس و داماد مُردهاند یا نه، اما پوشش خبری بی وقفه رسانهها را تصور کنید اگر تروریستی به جشن عروسی در این کشور حمله میکرد، حتی اگر کسی کشته نمیشد.
حمله به مراسم عروسی در ماه می سال ۲۰۰۲ ولایت خوست در شرق افغانستان با ۱۰ کشته دومین مورد بود. سومین مورد در ماه جولای همان سال در ولایت اورزگان با حمله بمب ۲۰۰۰ پوندی نیروی هوایی آمریکا رخ داد که در نتیجه آن یک خانواده ۲۵ نفره جان خود را از دست دادند. جولای ۲۰۰۸ چهارمین مورد مشابه با حمله نیروی هوایی آمریکا به جشن عروسی در استان نورستان اتفاق افتاد و طی آن ۴۷ غیرنظامی کشته شدند که ۳۹ تن از آنان زن و کودک بودند. عروس نیز در میان کشتهها بود. یک ماه بعد ۱۶ زن افغانستانی بر اثر بمباران نیروهای هوایی آمریکا به مراسم عروسی در ولایت لغمان کشته شدند. در ماه ژوئن ۲۰۱۲ در ولایت لوگر، به یک جشن عروسی دیگر حمله شد که در اثر آن ۱۸ نفر کشته شدند که نیمی از آنان کودک بودند. این تنها کشتاری بود که ارتش آمریکا بابت آن عذرخواهی کرد.
انگلهارت در ادامه افزود، اینها تنها، مواردی هستند که من از آنها مطلع شدهام. عراق را از یاد نبرید؛ جایی که در ماه می سال ۲۰۰۴ جنگندههای آمریکایی با حمله به جشن عروسی در روستایی در نزدیکی مرز سوریه دست کم ۴۲ نفر از جمله ۲۷ عضو خانواده عروس را کُشتند. پس از آن حمله فرمانده نیروی دریایی آمریکا که بعدها به وزارت دفاع منصوب شد، بی رحمانه گفت:" چند نفر به وسط بیابان و با فاصله ۸۰ مایلی از شهر میروند تا عروسی بر پا کنند؟ "
این نویسنده منتقد آمریکایی با اشاره به موضوع یمن ادامه داد: و جشن عروسی ۱۵ دسامبر ۲۰۱۳ یمنیها را فراموش نکنید که جنگندههای آمریکایی آن را با کاروان القاعده اشتباه گرفتند! اما ما در رقابتی واقعی به سر میبردیم و میبریم. ما بیش از همه با سعودیها که با حمایت آمریکا جنگ هوایی وحشیانهای علیه مردم یمن به راه انداختهاند، رقابت میکنیم. رقیب ما در آوریل ۲۰۱۵ توانست با کُشتن بیش از ۱۳۰ مهمان یک عروسی که بیشترشان زن و کودک بودند، در رتبه پس از ما قرار بگیرد و داعش که از افغانستان تا ترکیه غیرنظامیان را میکُشد، در رده سوم قرار دارد. البته آنها از نسخه عملیات انتحاری استفاده میکنند.
انگلهارت در ادامه با انتقاد از سیاستهای ناکارآمد آمریکا به طعنه میگوید البته برگزار نکردن مراسم سالگرد ازدواج در مناطقی که آمریکا در آن در حال مبارزه با تروریسم است، ناراحت کننده نخواهد بود، زیرا شما حداقل دوبار ازدواج خواهید کرد و همیشه این سوال جیمز متیس را به یاد داشته باشید که با افرادی که بر ازدواج در صحرا اصرار میکنند غیر از قتل عام چه باید کرد؟
وی در پایان نوشت: تنها چند روز پس از حادثه ۱۱ سپتامبر کنگره به دولت بوش مجوز حمله نظامی به افغانستان را داد که راه را برای سایر تجاوزات نیز باز میکرد. در حال حاضر "برجهای غیر قابل شمارشی از اجساد زنان و کودکان کشته شده در خاورمیانه بزرگ" وجود دارد. میلیونها افغانستانی از خانه هایشان آواره و میلیونها نفر دیگر به سایر کشورها پناهنده شده اند. این امر خود موجب ظهور پوپولیستها در اروپا و آمریکا شده است. چه کسی میداند که چه اتفاقات دیگری پیش از آن که امریکا به جنگهای خود پایان دهد، رخ خواهد داد و اساسا چنین روزی خواهد رسید؟
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *