استانداردهای دوگانه اروپا در موضوع احترام به مذاهب و ادیان

خبرگزاری میزان – کارشناسان هشدار می‌دهند که پیامدهای سیاست اسلام ستیزانه اروپا متوجه کشورهای اروپایی می‌شود.

 به گزارش «دیلی صباح»، جریان موهن قرآن سوزی اخیر در اروپا نشان داد که دولت‌های اروپایی نسبت به جنایات علیه یک دین حساس و به جنایات علیه دین دیگر بی توجه هستند.

پس از اقدام موهن راسموس پالودان، سیاستمدار راست افراطی و نژادپرست دانمارکی – سوئدی، موضوع تشدید اسلام ستیزی در غرب به ویژه در اروپا به موضوع توجهات بین المللی تبدیل شد، به خصوص که ارتکاب جنایت‌های ناشی از نفرت علیه مسلمانان ساکن کشورهای غربی به بخشی از زندگی روزمره آنان تبدیل شده است.

به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها جنایت‌های خود علیه مسلمانان مانند نسل کشی مسلمانان بوسنیایی در دهه 1990 را از خاطر برده اند.

آن‌ها در حالی مدعی لیبرال دموکراسی هستند که در برابر سوزاندن قرآن سکوت می‌کنند، اما قطعا اجازه اقدام مشابه درباره کتاب آسمانی یک دین دیگر را نمی‌دهند.

به عبارت دیگر، رویداد اخیر نشان داده است که دولت‌های اروپایی نسبت به جنایات انجام شده علیه یک دین حساس و نسبت به جنایات علیه دین دیگر بی توجه هستند.

حمایت فزاینده اروپایی‌ها از موج اسلام ستیزی در عین حال بیگانه سازی بیشتر مسلمانان و قربانی شدن مکرر و مداوم آنان به ویژه در دو دهه اخیر را در پی خواهد داشت؛ به عبارت دیگر دولت‌های اروپایی راه را برای گسترش اسلام ستیزی در سراسر اروپا هموار کردند.

کارشناسان نگران پیامدهای سیاست‌های فعلی دولت‌های اروپایی مبنی بر اسلام ستیزی هستند؛ آنها می‌گویند تداوم این روند می‌تواند منجر بروز کشتار جمعی مسلمانان در اروپا شود.

هر ناظر منطقی، دانشگاهی یا سیاستمداری می‌تواند به راحتی متوجه شود که سیاست‌های اسلام ستیزانه کشورهای اروپایی، برای آنها نتیجه معکوس دارد.

 میلیون‌ها مسلمان در سراسر قاره اروپا زندگی می‌کنند؛ در حال حاضر بیش از 5 درصد از جمعیت اروپا مسلمان هستند و تعداد مسلمانان ساکن اروپا به 70 میلیون نفر رسیده است.

• بیشتر بخوانید:
• اهداف اروپا از اسلام ستیزی سیستماتیک
• هتک حرمت به قرآن؛ تروریسم فرهنگی غرب با ابزار آزادی بیان

 مسلمانان ساکن اروپا چهار دسته هستند:

-مسلمانان اروپایی که از لحاظ تاریخی در این قاره زندگی می‌کنند، مانند آلبانیایی، بوسنیایی‌ها، ...؛ در عین حال، برخی از کشورهای اروپایی میزبان اقلیت‌های مسلمان قابل توجهی هستند.

به عنوان مثال، بیش از 15 میلیون مسلمان در بخش اروپایی روسیه زندگی می‌کنند و بلغارستان، یونان و مقدونیه شمالی دارای اقلیت‌های مسلمان قابل توجهی هستند.

-اروپایی‌هایی که به دین اسلام گرویده اند، دومین دسته مسلمانان در اروپا هستند؛ پیش بینی می‌شود شمار این افراد در آینده با توجه به گسترش مستمر دین اسلام افزایش یابد.

- مهاجران قانونی که پس از جنگ جهانی ویرانگر دوم توسط دولت‌های اروپایی پذیرفته شدند؛ اکثر این مهاجران قانونی در طول زمان توسط دولت‌های اروپایی دارای تابعیت شدند و امروزه بسیاری از آن‌ها به عنوان قانونگذار در سیاست داخلی کشورهای اروپایی مربوطه مشارکت فعال داشته اند.

 در حالی که بسیاری از سیاستمداران مسلمان در پارلمان‌های محلی و ملی انتخاب می‌شوند، برخی از آن‌ها برای پارلمان اروپا انتخاب می‌شوند.

- آخرین و چهارمین گروه از مسلمانان اروپا، مهاجران غیرقانونی از کشورهای مسلمان هستند؛ یکی از دلایلی که مسلمانان مذکور خانه و کشور خود را به مقصد اروپا ترک کرده اند، سیاست‌های مداخله جویانه دولت‌های اروپایی است.

سیاست‌های یکجانبه گرایانه و مداخله جویانه کشورهای اروپایی حتی به موضوع انتقاد برخی از این کشورها علیه برخی دیگر تبدیل شده است؛ اخیرا ایتالیا، فرانسه را به دلیل دخالت در سیاست داخلی کشورهای آفریقایی و ایجاد موج مهاجرت به کشورهای اروپایی مورد انتقاد شدید قرار داد.

 با در نظر گرفتن این حقایق، دولت‌های اروپایی حق ندارند اسلام و مسلمانان را از خود دور کنند، زیرا آن‌ها بخشی از اروپا هستند.

 ترویج اسلام ستیزی و مسلمانان ستیزی سیاستی معکوس است که به ثبات سیاسی و هماهنگی اجتماعی کشورهای اروپایی لطمه می‌زند؛ ضمن این که، دولت‌های اروپایی باید از تشویق مردم خود برای حمله به مسلمانان و نمادهای اسلامی دست بردارند.

مسلمانان در حال حاضر قربانی خشونت در سراسر اروپا هستند؛ ما روزانه شاهد حملات خشونت آمیز علیه مساجد و مسلمانان در سراسر این قاره هستیم؛ بنابراین، حمله شنیع در استکهلم یک استثنا نیست، بلکه آخرین حلقه از یک زنجیره پیوسته است.

در این مرحله، اروپایی‎ها منطقی که به اصل همزیستی مسالمت آمیز معتقدند، وظیفه دارند به دولت‌های خود هشدار دهند که سیاست‌های ضد اسلامی خود را کنار بگذارند؛ سیاستمداران منطقی و مسئول اروپایی باید مسئولیت معکوس کردن این روند خطرناک را بر عهده بگیرند و دولت‌های اروپایی باید سیاست ریختن بنزین روی آتش را برای منافع سیاسی کوتاه مدت کنار بگذارند.

انتهای پیام/