اجتناب آلمان از مواجهه با فصل سیاه تاریخ استعمارگری

خبرگزاری میزان – استعمار اروپایی سیستمی ناعادلانه بود که رنج و آسیب غیرقابل تصوری را متوجه مردم آفریقا کرد.

با وجود گذشت دهه‌ها از پایان یافتن آن سیستم، مردمان کشورهای مستعمره که عمدتا آفریقایی هستند، زندگی خود را نابود شده می‌دیدند.

آلمان از جمله کشورهای استعمارگر اروپایی است که کشورهای آفریقایی متعددی همچنان از پیامدهای استعمارگری آن رنج می‌برند؛ زیرا آلمان منابع آنان را غارت، جمعیتشان را با نسل کشی قتل عام، آثار هنریشان را سرقت، نیروی انسانی شان را نابود و در یک کلام آن‌ها را از زندگی ساقط کرد.

استعمارگری آلمان همچنان فصل سیاهی در تاریخ این کشور است، زیرا منجر به نخستین نسل کشی در قرن بیستم در چارچوب کشتار گسترده مردم نامیبیا شد.

-پیامدهای استعمارگری آلمان

پیامدهای استعمارگری آلمان در دو حوزه داخلی و خارجی قابل بررسی هستند.

گذشته از رنج مردمان کشورهای مستعمره، در حوزه داخلی، استعمارگری آلمان خود را به صورت نژادپرستی در نهادهای مختلفی مانند پلیس، مراقبت‌های بهداشتی، خدمات دولتی، ... نمایان کرده است.

بیگانه هراسی دیگر پیامد تاریخ استعمارگری آلمان است که به حملات به اقلیت‌های قومی و نژادی و مهاجران در این کشور از یک سو و طرد آنان از جامعه از سوی دیگر منجر می‌شود.

-گستره استعمارگری آلمان

استعمار کشورهای آفریقایی نامیبیا، توگو، غنا، کامرون و تانزانیا توسط آلمان با معاهدات ناعادلانه، نژادپرستی و خشونت انجام شد.

جمعیت کامرون در مزارع و در ساخت راه‌آهن با شیوه‌های غارتگرانه مورد استثمار قرار گرفتند؛ نرخ مرگ و میر در میان نیروی کار کامرون فاجعه بار بود.

براساس یک بررسی، دستمزد اندک یا بیگاری، گرسنگی، روزهای کاری بیش از حد طولانی، تغذیه نامناسب، مسکن نامناسب، کار زنان و کودکان، زندگی خانوادگی از هم گسیخته، مرگ زودهنگام، ضرب و شتم و مجازات‌های زنجیره ای، سرنوشت کارگران در کامرون بود.

 توگو، «مستعمره نمونه» آلمان که کوچکترین مستعمره آفریقایی امپراتوری آلمان از نظر مساحت بود، از این جهت مورد توجه قرار داشت که تنها مستعمره آلمان بود که می‌توانست آنقدر مورد بهره برداری قرار گیرد که برای بازرگانان، کشاورزان، کارمندان دولت و سایر آلمانی‌های ساکن در آنجا تجارتی زیان آور نباشد و در نتیجه بر بودجه دولت سنگینی نکند.

وضعیت در دیگر کشورهای آفریقایی مستعمره آلمان نیز مشابه بود.

اعتراض و شورش آفریقایی ها علیه آلمان استعمارگر به کارزارهای نسل کشی منجر شد که قربانیان زیادی به جای گذاشت؛ به عنوان مثال، آلمان در سال‌های 1904 تا 1908 حدود 80 درصد مردم نامیبیا قتل عام و 40 درصد اراضی و احشام مردم این کشور را مصادره کرد.

در دیگر مناطق استعماری نیز هرگونه مقاومت ضد استعماری با خشونت و نیرنگ شکسته شد و از اقدامات قهرآمیز برای تداوم استعمار و بهره برداری استفاده شد.

استعمار آلمان در کشورهای اروپایی با پایان خشونت‌ها و قتل عام‌ها خاتمه نیافت و تا سال‌ها و حتی هنوز به نفع شرکت‌های تجاری آلمان ادامه دارد.

• بیشتر بخوانید:
• خشونت پلیس آلمان؛ اقدامات مصون از مجازات زیر چتر حمایت دولت شولتز
• گزارش نشنال نیوز از تبعیض علیه زنان محجبه در آلمان

-دلیل عذرخواهی دیرهنگام آلمان

اگرچه با نگاه خوش بینانه می‌توان عذرخواهی سال 2021 آلمان از نامیبیا به عنوان مستعمره سابقش را گامی برای جبران گذشته دانست، اما واقعیت تاکید دارد که این اقدام دلایل دیگری غیر از ملاحظات اخلاقی و انسانی دارد.

به طور قطع می‌توان گفت دلیل عذرخواهی دیرهنگام آلمان، تغییرات ژئوپلتیک جهانی و تلاش آلمان برای عقب نماندن از قافله سرمایه گذاری در آفریقا به ویژه در صنعت الماس نامیبیا است؛ زیرا چنین عذرخواهی هیچ تاثیری بر رفع الگوهای نابرابری اقتصادی، به حاشیه رانده شدن و ناتوان سازی نامیبیا بر اثر استعمار نداشته و ندارد.

شاهد مثال این استدلال، وجود بنای یادبود نسل کشی آلمان در نامیبیا در یکی از گورستان‌های برلین است؛

آلمانی‌ها اگرچه تاکنون مسئولیت نقض حقوق بشر در دوران استعمار را به ناچار پذیرفته اند، اما از پرداخت غرامت یا جبران مافات خودداری کرده اند.

-بی توجهی آلمان به تاریخ استعماری خود

 آلمان به اذعان مقام‌های این کشور در دوره‌های مختلف همواره دوران استعمار و پیامدهای ناشی از آن برای کشورها و مردمان مستعمره بی توجه بوده است.

کارشناسان می‌گویند تا زمانی که تاریخ استعمارگری آلمان وارد کتاب‌های درسی این کشور نشود، نام استعمارگران از خیابان‌های آلمان حذف نشود، آثار هنری به سرقت رفته به کشورهای مبدا بازگردانده نشود، ...، نمی‌توان عذرخواهی و ابراز ندامت آلمان از نقض حقوق بشر در کشورهای مستعمره را جدی گرفت.

انتهای پیام/