سناریوی یوزدزدی چوپانها به نفع طرح تکثیر در اسارت تکرار شد!

به گزارش خبرگزاری میزان، طرح تکثیر در اسارت یوزپلنگ که اجرای فاز اول آن در پارک پردیسان شکست خورد و حاصل ادامه آن در پارک ملی توران، توله یوزپلنگی است که قابلیت رهاسازی در طبیعت را ندارد، این روزها دو توله یوزپلنگ ماده در اختیار دارد.

بر اساس خبر واصله از اداره کل حفاظت محیط زیست استان سمنان، دو توله یوزپلنگ (کمتر از یک‌ماهه) توسط یک نفر چوپان از طبیعت جدا شده و سپس با اطلاع محیط زیست در روز جمعه به محل زنده‌گیری برگردانده می‌شود. بلافاصله تیم کارشناسی و فنی از سازمان مرکزی و اداره کل سمنان به محل اعزام شدند و تلاش برای اطلاع از وضعیت مادر و حتی‌الامکان بازگرداندن توله‌ها به زیستگاه انجام پذیرفت لیکن با توجه به سرد بودن هوا، سن پایین توله‌ها و سایر شرایط موجود، به منظور حفظ جان آن‌ها، حدود نیمه شب گذشته به پاسگاه محیط‌بانی منتقل شدند.

این سناریوی آشنا تکرار سرگذشت سایر یوزپلنگ‌های اسیر در فنس‌های پروژه تکثیر در اسارت است. توله یوزپلنگ‌هایی که توسط چوپان‌ها از طبیعت جدا و تحویل محیط زیست می‌شوند و سپس با استدلال‌هایی مانند سرد بودن هوا، پیدا نشدن مادر و بالاخره ناتوانی از بقا در زیستگاهشان به محوطه طرح تکثیر در اسارت منتقل می‌شوند. تکرار این چرخه در خوشبینانه‌ترین حالت، ضعف مشهود سازمان محیط زیست در حفاظت از زیستگاه‌های این گونه بازماندگان نسل یوزپلنگ آسیایی و عدم تلاش این سازمان برای حل این معضل را به نمایش می‌گذارد. گونه‌ا‌ی ارزشمند که به گفته کارشناسان مهمترین علت قرار گرفتنش در لبه پرتگاه انقراض، ناامنی زیستگاه‌های یوزخیز کشور است و حیاتی‌ترین اقدام برای نجاتش افزایش تعداد پاسگاه‌های محیط‌بانی، افزایش تعداد محیط‌بانان و تامین تجهیزات و امکانات مناسب برای آنهاست.

اما با مروری بر کارنامه سازمان محیط زیست در این زمینه، نشانه‌ای از ارتقای سطح کیفیت حفاظت از زیستگاه‌های یوزخیز کشور به چشم نمی‌خورد و به نظر می‌رسد واژه یوزپلنگ برای سازمان محیط زیست، معنایی به جز طرح تکثیر در اسارت ندارد. طرحی که علاوه بر کارشناسان، خود مسئولان محیط زیست هم اقرار می‌کنند حاصل آن، توله‌هایی است که هرگز قابلیت رهاسازی در طبیعت را نخواهند داشت و مانند پیروز باید عمرشان را در اسارت بگذرانند و به ابزاری برای ساخت کلیپ‌های پربازدید در فضای مجازی تبدیل شوند. توله‌هایی که نه تنها تاثیری در احیای نسل یوزپلنگ در طبیعت ندارند بلکه طبیعت برای تولدشان، بهایی بسیار سنگین پرداخت می‌کند: یوزپلنگ‌هایی که قابلیت تولید مثل در طیبعت را دارند اما به بهانه‌های مختلف زنده‌گیری شده و برای تکثیر در اسارت به داخل فنس‌های کذایی منتقل می‌شوند.

همین فیروز، پدر پیروز یکی از یوزپلنگ‌های نر غالب توران بود که در تله دست‌اندکاران طرح تکثیر در اسارت گرفتار شد. با زنده‌گیری فیروز شانس بارور شدن ماده یوزپلنگ‌های منطقه و تولد نسل‌های جدید یوزپلنگ زیستگاه طبیعی‌شان، از حیات وحش کشور گرفته شد و مسئولان حتی به قولشان مبنی بر اینکه فیروز را پس از جفتگیری، رها می‌کنند هم عمل نکردند.

حالا هم دو توله یوزپلنگ ماده را چوپان‌ها به محیط زیست تحویل داده‌اند که بهترین بهانه است برای باز نگرداندن فیروز به طبیعت. هرچه باشد این احتمال وجود دارد که این توله‌ها سه چهار سال دیگر آمادگی جفتگیری با فیروز، را داشته باشند. توله‌هایی که مانند سایر ماده یوزپلنگ‌های اسیر، توسط چوپان‌ها محیط زیست سپرده‌ شده و سر از فنس‌کشی‌های طرح تکثر در اسارت درآورده‌اند.

 کوشکی و دلبر، اولین قربانیان پروژه تکثیر در اسارت که طرح تکثیرشان در پارک پردیسان تهران شکست خورد هم توسط چوپان‌ها از طبیعت جدا شده بودند. ایران، مادر پیروز هم طبق ادعای مسئولان، توسط یک محیط‌بان متخلف از طبیعت جدا شده و به دست قاچاقچیان رسیده و در سرانجام در پارک پردیسان، به سازمان محیط زیست تحویل داده شده است.

جالب اینکه در هیچ‌کدام از این موارد، جریمه سنگین شکار یوزپلنگ که در حال حاضر ۲۰۰ میلیون تومان است از این متخلفان گرفته نشده است!

و جالب‌تر اینکه مسئولان محیط زیست به جای شفاف‌سازی در خصوص علت دزدیده شدن یوزپلنگ‌ها توسط چوپانان و تحویل آنها به محیط زیست، با این توضیح که زایمان یوزپلنگ غالباً در اوایل بهار انجام می‌شود، از تولد این دو توله در نیمه دوم پاییز ابراز تعجب کرده‌ و آن را غیرمنتظره می‌خوانند تا تلخند تشخیص نادرست جنسیت توله یوزپلنگ‌های "ایران" را به یاد بیاورد و این شبهه بار دیگر تکرار شود که شاید ذهنیت مسئولان درباره رفتار و زندگی یوزپلنگ‌ها آنقدرها هم قابل اعتماد نیست! شاید دانسته‌های مسئولان درباره یوزپلنگ برای تصمیم‌گیری‌های تخصصی ناکافی است. شاید حساب و کتاب مسئولان درباره اینکه تنها ۲۰ یوزپلنگ باقی مانده آنقدرها دقیق نیست. شاید برای احیای نسل یوزپلنگ آسیایی، همین که به حال خودشان بگذاریمشان کافی است. شاید بهترین کمک به نسل یوزپلنگ آسیایی این است که شانس تکثیر طبیعی را از بازماندگانش نگیریم.

 تکرار سناریوی ابهام‌آمیز جدا شدن یوزپلنگ‌ها از طبیعت، تحویل آنها توسط چوپان‌ها به محیط زیست، عدم محاکمه عاملان شکار توله یوزپلنگ‌ها و انتقال آنها به محوطه طرح تکثیر در اسارت که شبهه شکار سفارشی آنها را به وجود می‌آورد بار دیگر لزوم پیگیری دستگاه‌های نظارتی را گوشزد می‌کند!

انتهای پیام/